Ο Καμμένος, η Θεοδωρίδου και η κόκκινη γραμμή
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΤΣΟΛΚΑ
Σε ένα πάντρεμα, μπορείς να πεις, της πολιτικής ως υψηλή τέχνη του λόγου και της ατόφιας τέχνης, ο Πάνος Καμμένος, αυτοχρισμένος ηρωικός πρώην βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, και μπορεί νυν αρχηγός κόμματος δεν είμαι και σίγουρη, διότι δε τα προλαβαίνω πια τα κόμματα, είναι νέα μόδα όπως παλιά τα βίντεο κλαμπ, που ήταν πέντε έξι σε κάθε στενάκι γειτονιάς, μας εντυπωσίασε.
Μιλώντας για αντίσταση, για «εσχάτη προδοσία», για όλα αυτά που οι πολιτικές των Ελλήνων πολιτικών δεν απέτρεψαν αλλά ενέτειναν και στάθηκαν ανίκανοι να αντιμετωπίσουν, δήλωσε πως για τα κόμματα της τωρινής κυβέρνησης «η μόνη δική τους κόκκινη γραμμή είναι αυτή του τραγουδιού της Νατάσας Θεοδωρίδου». Μα, αξιοσέβαστε κύριε Καμμένε, η Νατάσα μας κάνει ήδη, σουξέ το οι «Απέναντι» και μαντέψετε ποιοι ακριβώς θα στεκόταν απέναντι σας αν μας γύριζαν βιντεοκλίπ!
(λακωνική, είμαι σήμερα και να με συμπαθάτε, αλλά έχω να πάω να κάνω και συμβιβασμό με την ΔΕΗ πριν μου κόψουνε το ρεύμα και γράφω με φτερό και μελανί υπό το φως σπαρματσέτων).