We love to Hate

Talk of the town είναι σίγουρα το μπάχαλο στα πολιτικά. Ψήφος χαστούκι, πανικός με τη ΧΑ αλλά και με το ΧΑ που βούλιαξε, αβεβαιότητα και τα κλασικά εικονογραφημένα που ζούμε τόσο καιρό.

Κανείς σχεδόν σίγουρα δεν ψήφισε κάτι με την καρδιά του. Άλλος ψήφισε για να τιμωρήσει, άλλος για να μείνει στην Ευρώπη και τρέμει τη δραχμή, άλλος γιατί του αρέσουν οι υποσχέσεις και τα ψέματα και άλλος για να «ψεκάσει» ό, τι τον ενοχλεί. Έχουμε φτάσει σε σημείο «0 tolerance» και εξαρτόμαστε από τζάμπα μάγκες. Ούτε να τιμωρήσουμε δεν μπορούμε γιατί στο τέλος μας γυρνάει μπούμερανγκ και μετά από τριάκοντα χρόνια φαγοποτιού που απομυθοποιήθηκαν οι τότε ήρωες και σωτήρες ποιος αντέχει και ποιος περιμένει τα επόμενα τριάντα για να ξεσκαρτάρουν και οι τωρινοί;

Τέλος πάντων νομίζω πως και να διαφωνούμε σε λεπτομέρειες, στα βασικά είμαστε όλοι ενωμένοι κι έχουμε και το twitter «που μας φέρνει πιο κοντά». Οι Έλληνες ακόμα κι εκεί λειτουργούμε σα μία μεγάλη παρέα. Δεν έχουμε καμιά σχέση με τους απρόσωπους σε σχέσεις ξένους. Μιλάμε με άτομα άγνωστα σα να τα γνωρίζουμε και αυτόματα αναβλύζουν από μέσα μας συναισθήματα αγάπης, συμπάθειας και αντιπάθειας όπως γίνεται στον ευρύτερο κύκλο και στη δουλειά μας. Η σχιζοφρένεια στα συναισθήματά μας κυριαρχεί παντού. We love to hate και μετά we love και we hate who we love. To μόνο που δεν είμαστε ικανοί να κάνουμε είναι να συνεργαστούμε αρμονικά οπουδήποτε. Κριτικάρουμε τα πάντα και τους πάντες χωρίς να αντιπροτείνουμε. Το βλέπω καθημερινά παντού. Όλοι συμπαθιούνται αλλά κανείς δεν υποχωρεί και όλοι θέλουν να είναι πρωταγωνιστές χωρίς να πάρουν ευθύνες. Σα τα σμπαραλιασμένα κόμματα, κομμένα και ραμμένα όσο κι αν δεν μας συμφέρει κατ᾽εικόνα και καθ᾽ομοιωσή μας.