Ποιος νομίζει ότι είναι ο Μάκης Παντζόπουλος;

Κάποτε ο κόσμος ήταν χωρισμένος σε δυο στρατόπεδα. Αυτούς «που μπορούσαν» και αυτούς «που δεν μπορούσαν». Αυτούς «που είχαν τα μέσα και έκαναν ό,τι ήθελαν» και σ αυτούς που «δεν τα είχαν και έκαναν ό,τι τους έλεγαν». Και με έναν περίεργο τρόπο αυτοί «που μπορούσαν» είχαν πείσει αυτούς «που δεν μπορούσαν «ότι έτσι είναι η ζωή» και πρέπει να την αποδεχτούν. Αυτά κάποτε. Γιατί πλέον τα πράγματα έχουν αλλάξει και κόσμος εκεί έξω έχει αγριέψει και δεν ανέχεται ούτε ανιψιούς, ούτε ξαδέρφια, ούτε αγαπημένους αγαπημένων παρουσιαστριών. Ο Μάκης Παντζόπουλος δεν πήγε στρατιώτης εκμεταλλευόμενος το χρόνο που του έδινε ο νόμος. ΟΚ μέχρι εδώ, όποιος μπορεί το κάνει. Σκόπευε κάποια μέρα να παρουσιαστεί από μόνος του ή θα έφτανε 60 χρονών και θα τον έψαχναν; Αυτό δεν θα το μάθουμε ποτέ. Γεγονός είναι ότι παρουσιάστηκε και ότι όλα τα Μέσα έπεσαν επάνω του. Πότε θα πάει στην Τρίπολη, τι ώρα θα περάσει την πύλη του στρατοπέδου, πώς θα είναι η στολή του κι αν του πάνε τα μπλε. Και λέω τώρα, και πείτε μου αν έχω άδικο...

Όταν όλες οι κάμερες είναι στραμμένες επάνω σου δεν είσαι πιο προσεκτικός; Όταν ακόμη και ο τρόπος που θα δέσεις τα κορδόνια στις αρβύλες σου σχολιάζεται δεν θα προσέξεις πώς θα τα δέσεις; Ανοίγω μια εφημερίδα και διαβάζω ότι ο Μάκης πέρασε τις πρώτες μέρες της θητείας του ξαπλωμένος στο αναρρωτήριο να λύνει Sudoku, διαβάζω άλλο δημοσίευμα που γράφει ότι μπήκε στο στρατόπεδο με το κινητό λες και έμπαινε στο Villa Mercedes. Θα μου πείτε, αυτά δεν μπορεί να τα κάνει ο οποιοσδήποτε φαντάρος; Ναι έχετε δίκιο, μπορεί. Μόνο που ο Μάκης Παντζόπουλος καλώς ή κακώς δεν είναι ο οποιοσδήποτε φαντάρος, αλλά αυτή τη στιγμή είναι το πιο διάσημο «βύσμα» του ελληνικού στρατού. Και οφείλει να είναι άψογος. Ατσαλάκωτος και προ πάντων σεμνός. Σαν έναν οποιονδήποτε άντρα που υπηρετεί αυτή τη στιγμή.