H απρέπεια της παραγωγής, το ξεκούμπωτο πουκάμισο του Λάτσιου και το σολάριουμ της Δανδουλάκη

Στην Κύπρο πήγε, δεν πήγε και στο Ντουμπάι. Είπαμε ότι ο ήλιος καίει περισσότερο στο νησί της Αφροδίτης αλλά δεν πίνει και τσάι στη Σαχάρα η Κάτια Δανδουλάκη. Τι τροπικό μαύρισμα ήταν αυτό; Ούτε ο Λάκης Γαβαλάς δεν ήταν τόσο μαυρισμένος τις παλιές καλές εποχές. Από την άλλη, το μαύρισμα ήταν και το μόνο αξιοπρόσεκτο που είχε χθες η κυρία Δανδουλάκη που έμεινε απόλυτα συνεπής βέβαια σε όλη τη διάρκεια του Dancing with the Stars από το πρώτο επεισόδιο μέχρι το φινάλε στη στάση της απέναντι στην καρέκλα του κριτή. Ήταν και δεν ήταν. Βασικά, δεν ήταν. Και δεν έκανε και καμία προσπάθεια να υποκριθεί ότι ήταν. Ας είναι, θα μας λείψει...

Όπως θα μας λείψουν και τα ανοιχτά πουκάμισα του Γιάννη Λάτσιου που ακόμη ένα κουμπί να άφηνε ανοιχτό θα ήταν ο Αναδιώτης, μπορεί και ο Φλωρινιώτης. Αν προσθέσεις στο πακέτο την σέξι βραχνή φωνή και το γεγονός ότι είναι εργένης, ο Γιάννης Λάτσιος παίρνει άνετα τον τίτλο του πιο σέξι πενηντάρη της ελληνικής τηλεόρασης.
Αυτά έτσι για αστείο, γιατί τα σοβαρά είναι τα άλλα. Αυτό που όλη η Ελλάδα συζητούσε χθες βράδι πολύ περισσότερο από την αναμενόμενη νίκη της Ντορέτας Παπαδημητρίου: Το κανάλι που όλο το χρόνο προσπαθεί να μας πείσει ότι έχει αντιληφθεί ότι «τα καλύτερα πράγματα δεν είναι πράγματα» δεν άφησε το παιδί του Make a wish να τελειώσει το λόγο του. Και να πεις ότι δεν τα έλεγε καλά;

Από όποια άποψη κι αν το δεις- ακόμη και στεγνά επαγγελματικά και κυνικά- ένα παιδί που μιλάει στην τηλεόραση είναι ασύγκριτα πιο ενδιαφέρον (ντρέπομαι που το λέω αλλά ακόμη και από την μεριά της τηλεθέασης να το δεις, το παιδί κερδίζει) από οποιαδήποτε στάρλετ έχεις δει άλλες χίλιες φορές να εκφράζει τη συγκίνηση της που πήγε στο Dancing with the stars. Σκασίλα μας κοπελιά..
Όπως επίσης δεν θα δικαιολογήσω και τη Ζέτα που πάτησε την πεπονόφλουδα που της πέταξαν από το κοντρόλ. Ήταν η μοναδική στιγμή σε όλη την καριέρα της στο Dancing with the Stars που έπρεπε να πει «όχι» στην παραγωγή- αν την πίεζε- και να κάνει αυτό που εκείνη θεωρούσε σωστό. Να πατήσει πόδι και να αφήσει το παιδί να πει την ιστορία του. Και για μας που θέλαμε να την ακούσουμε και για το παιδί που δεν κατάφερε να την ολοκληρώσει. Άσε που το παιδί μιλούσε και πολύ πιο σωστά ελληνικά από τους περισσότερους διαγωνιζόμενους και οπωσδήποτε είχε πολύ πιο πλούσιο λεξιλόγιο από τα επαναλαμβανόμενα «ειλικρινά» και «πραγματικά» του Αργύρη Αγγέλου. Αυτά και του χρόνου.