Πόσο ψυχοπαθές είναι το να αγοράζει κανείς αληθινές γούνες;

Σκληρές οι δηλώσεις της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής Ζωοφιλικών Σωματείων (115 σωματεία) καθώς και της Πανελλαδικής Φιλοζωικής και Περιβαλλοντικής Ομοσπονδίας (40 σωματεία).

Με αφορμή την πρόσφατη 3η διεθνή έκθεση γούνας που έλαβε χώρα στην Αθήνα στις 26 -29 Μαρτίου 2013, συγκεκριμένα στο εκθεσιακό κέντρο Metropolitan Expo στην Αθήνα, οι φιλοζωικές οργανώσεις εκφράζουν για άλλη μια φορά την οργή και αγανάκτησή τους. Καταγγέλουν μάλιστα γουνοποιούς, γουνεμπόρους, καταναλωτές ακόμη και την ίδια την πολιτεία ως εγκληματίες και συνενόχους σε πράξεις ψυχοπαθολογικής βίας. Ως τέτοια καταδικάζουν την μαζική και στυγνή δολοφονία των ζώων για την παραγωγή της γούνας, και φυσικά δεν μπορούμε να μην παραδεχθούμε ότι τέτοια ακριβώς είναι.

Όπως αναφέρουν τα ζωοφιλικά σωματεία “η αποδοχή και προώθηση μιας τέτοιας οικονομικής και εμπορικής δραστηριότητας υποδηλώνει μια κοινωνία που νοσεί ψυχικά από ένα συνδυασμό σοβαρών ψυχικών παθήσεων και διαταραχών. Ποιες είναι αυτές και γιατί; Δείτε τι μας λένε τα σωματεία και διαβάστε το όλο. Θα συνειδητοποιήσετε πολλά.

1) Σαδισμός: Διαστροφή κατά την οποία προκαλούμε ηθελημένα και για λόγους ευχαρίστησης σωματικό πόνο σε κάποιον που πολλές φορές καταλήγει στη θανάτωση. Κάθε χρόνο σκοτώνουμε εκατομμύρια ζώα (αλεπούδες, κουνέλια, μινκ, κάστορες, ρακούν, λύγκες, τσιντσιλά, σκίουροι, ενυδρίδες, σκύλοι, γάτες κλπ) με τον πιο βάναυσο τρόπο που περιλαμβάνει θανάτωση με αέρια, πρωκτική ηλεκτροπληξία, σπάσιμο λαιμού, πνίξιμο, δηλητηριασμός από στρυχνίνη ή την εξάτμιση ενός φορτηγού, θάλαμο αποσυμπίεσης, σφυροκόπημα μέχρι θανάτου και τέλος, το ζωντανό γδάρσιμο αφού τις περισσότερες φορές τα ζώα διατηρούν ή ανακτούν τις αισθήσεις τους κατά τη στιγμή του γδαρσίματος. Στα δε εκτροφεία τα ζώα διαβιούν σε άθλιες συνθήκες μέσα σε μικρά κλουβιά πάνω στα ίδια τους τα περιττώματα, ενώ ο περιορισμός και η αιχμαλωσία τα οδηγεί στην τρέλα (στερεότυπες κυκλικές κινήσεις, κανιβαλισμός, αυτο-ακρωτηριασμός).

Πρόκειται λοιπόν για ένα ομαδικό σαδιστικό έγκλημα όπως ήταν η σφαγή των βρεφών από τον Ηρώδη, η Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου, η μαζική σφαγή των Αρμενίων και τέλος τα απάνθρωπα βασανιστήρια των αιχμαλώτων στα χιτλερικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οι δε τρόποι που έχουν επιλεχθεί δια νόμου για να θανατώνονται τα γουνοφόρα ζώα, είναι αυτοί ακριβώς οι ειδεχθώς μαρτυρικοί τρόποι που είχαν επιλεχθεί για τον βασανισμό και τη θανάτωση ανθρώπων σε διάφορες περιόδους από την αρχαιότητα έως και τη νεότερη ιστορία. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε τον θάλαμο αερίων ως μέθοδο θανάτωσης στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, το ηλεκτροσόκ ως τρόπο βασανισμού κατά την ανάκριση των ναζί αλλά και σε δικτακτορίες της Νότιας Αμερικής, το ζωντανό γδάρσιμο ως επιλεγμένο τρόπο θανάτωσης επαναστατών από τους Οθωμανούς Τούρκους, και το σπάσιμο λαιμού ως τελετουργικό τρόπο θανάτωσης επαναστατών αρχηγών από τους Ρωμαίους, κλπ.

2) Ναρκισσισμός: Έντονη αίσθηση σπουδαιότητας και μεγαλείου και αδυναμία αναγνώρισης των επιθυμιών, αναγκών και συναισθημάτων των άλλων. Ο ναρκισσισμός του ανθρώπου τον κάνει να πιστεύει ότι ξεχωρίζει και άρα έχει το δικαίωμα να εκμεταλλεύεται τα άλλα πλάσματα εφόσον τα θεωρεί κατώτερα (ανθρωποκεντρισμός). Με άλλα λόγια, τα ζώα γεννήθηκαν για να εξυπηρετούν τις ανάγκες μας και συνεπώς δεν τους οφείλουμε κανένα σεβασμό, ούτε τίθεται ζήτημα αναγνώρισης των δικαιωμάτων τους.

Ενώ η ίδια η πράξη της θανάτωσης για έναν ναρκισσιστή μπορεί να είναι ιδιαίτερα απεχθής, αποδέχεται τις φρικαλεότητες με μεγάλη άνεση όταν διαπράττονται από άλλους προς όφελός του. Για παράδειγμα, ενώ ο Χίτλερ και ο Χίμλερ έφριτταν με την εικόνα των στρατοπέδων συγκέντρωσης, διέταζαν άλλους να διαπράξουν τα αποτρόπαια εγκλήματα διότι εξυπηρετούσαν τους σκοπούς τους. Κατά τον ίδιο τρόπο οι γυναίκες που αγοράζουν μια ωραία γούνα, ενώ γνωρίζουν πως κατασκευάζεται, αποδέχονται τις προαναφερθείσες ειδεχθείς τακτικές προκειμένου να καλύψουν την ενδυματική τους ματαιοδοξία.

3) Αντικοινωνικότητα-ψυχοπάθεια: Ανυπαρξία ηθικής συνείδησης λόγω ενεργούς ψυχοπαθολογίας που οφείλεται στην έλλειψη ενσυναίσθησης, συνείδησης και τύψεων. Ενώ έχουμε απόλυτη γνώση ηθικών κανόνων, δεν μας νοιάζει εάν αυτό που κάνουμε είναι σωστό ή λάθος προκειμένου να πετύχουμε τους σκοπούς μας. Αδυνατούμε να νιώσουμε τον πόνο ενός συναισθανόμενου όντος, και το βλέπουμε ως αντικείμενο κι όχι ως κάτι ζωντανό και αυτόβουλο.

Η ψυχοπάθεια της πολιτείας φαίνεται από το γεγονός ότι για χάρη κάποιων οικονομικών και μικροκομματικών συμφερόντων ευτελίζει χωρίς συνείδηση την έννοια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας με το να μην θεσπίζει νόμους που απαγορεύουν τέτοιες σκαιές τακτικές. Όμως, σε μια πολιτισμένη κοινωνία, ο τρόπος με τον οποίο φερόμαστε στα ζώα έχει άμεση σχέση με την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

4) Παραλογισμός: Σκέψη και δράση που στερείται κάθε λογικής.

* Αναίτιος βασανισμός και θανάτωση ζώων για τη συνέχιση της παραγωγής ενός άχρηστου προϊόντος που έχει αντικατασταθεί εδώ και καιρό από εφάμιλλα ενδύματα τόσο σε αισθητική, όσο και σε ποιότητα και χρησιμότητα.
* Εκτός από τον παράλογο βασανισμό και τη θανάτωση των ζώων, απαιτείται 15 φορές περισσότερη ενέργεια για την παραγωγή γούνας από ζώα, απ' ότι για την παραγωγή μιας συνθετικής γούνας.

Έπειτα απ'όλα αυτά, έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι έχουμε πάθει ομαδική παράκρουση από την οποία ευχόμαστε να ανανήψουμε σύντομα σαν κοινωνία.

Μπορεί να ισχυριστεί άραγε κανείς το αντίθετο; Δεν το νομίζουμε!

Διαβάστε ακόμη:

O Giorgio Armani συνεργάζεται με την Unicef

Ford City Bike: Το νέο οικολογικό ποδήλατο πόλης

Η Leona Lewis σε καμπάνια κατά των πειραμάτων σε ζώα!