«Δεν μπορώ να τον ξεπεράσω και είμαι συναισθηματικά νεκρή»

Το γραμμα της αναγνώστριας

Καλησπέρα σας. Ομολογώ ότι κάνετε πολύ καλή δουλειά κ καθημερινά διαβάζω τις απαντήσεις που μας δίνετε κ πολλά από αυτά τα σημειώνω κ δε σας κρύβω ότι με έχουν βοηθήσει αρκετά. Σχετικά με τη δυσκολία να ξεπεράσεις έναν έρωτα ή μια μεγάλη αγάπη,παρατηρώ ότι γράφετε πως ''οι σκέψεις δεν έρχονται από μόνες τους,αλλά εμείς τις προκαλούμε.." είναι κάτι που πραγματικά έχετε απόλυτο δίκιο. Ξέρετε είμαι κ γω ανάμεσα στις 100άδες περιπτώσεις που έζησα κάτι πολύ δυνατό κ δεν μπορώ να το ξεπεράσω. Σίγουρα τις σκέψεις εμείς τις προκαλούμε, αλλά απαντήστε μoυ πώς είναι δυνατόν να μη σκεφτόμαστε αυτό που αγαπάμε,είμαστε ακόμα ερωτευμένοι,υποφέρουμε χωρίς αυτό, κλαίμε, πέφτουμε στα πατώματα αν κ πέρασε καιρός κ προσευχόμαστε να έρθει η μέρα εκείνη που ο χρόνος θα έχει κάνει τη δουλειά του (όπως επίσης με μεγάλη ευκολία λέτε,όχι ότι έχετε άδικο..) κ θα ολοκληρωθεί η φάση της ''απεξάρτησης''; Γιατί έτσι το εκλαμβάνω. Δεν πρέπει να ξαναστείλω μήνυμα στον πρώην μου κ να ανακυκλώνω μια κατάσταση που δε βγάζει πουθενά.. κ γω πρέπει να μην ξανακάνω ''χρήση αυτού του τόσο σκληρού ναρκωτικού'', γιατί ξέρω ότι μακροπρόθεσμα θα με αποτελειώσει ψυχικά. Γιατί όταν βρίσκεις κάτι που αξίζει κ είσαι επιλεκτικός κ δεν ''κάθεσαι'' στον πρώτο τυχόντα μόνο κ μόνο για να ξεπεράσεις αυτό που είχες ή για να λες ότι έχω κάποιον, ή για να καλύπτεις τα κενά σου.. ε τότε πιστέψτε με είναι τόσο αφόρητος ο πόνος που νιώθεις συναισθηματικά νεκρός, γιατί έτσι νιώθω. Ή επίσης απαντήστε μου κ σε αυτό το άλλο το υπεράνω το τόσο υποκριτικό που λέγεται.. ''αν τον αγαπάς θες να τον δεις ευτυχισμένο,έστω κ με μια άλλη γυναίκα..'', αλήθεια ε; Δηλαδή εγώ που δε θα είμαι ευτυχισμένη αν τον δω.. ευτυχισμένο με άλλην, σημαίνει ότι δεν τον αγαπάω πραγματικά;;; Επειδή δεν είμαι τόσο υπεράνω κ θέλω ευτυχισμένο τον άνθρωπό μου μαζί μου;;; Μήπως θέλετε να χτυπήσω κ παλαμάκια αν τον δω με άλλη;; Όχι,δεν είναι εγωισμός, δεν είναι αρρώστια, είναι αληθινή αγάπη.. Είμαι 30 χρονών. Ξέρω τι θα μου πείτε. Ότι υπάρχουν χειρότερα πράγματα απ το να χωρίσετε με τον άνθωπό σου.. η απώλεια της υγείας, ενός αγαπημένου προσώπου κτλ. Eκτιμώ κ κάνω κάθε μέρα την προσευχή μου που τα έχω όλα αυτά, αλλα επιτρέψτε μου να σας πω χωρίς τύψεις κ κάτι άλλο..ακόμα κ αν αυτή είναι η ζωή..(που σίγουρα θα μου πείτε), ότι αισθάνομαι ''νεκρή'' χωρίς τον άνθρωπό μου. Υπάρχω,αλλά δεν ζω. Ευχαριστώ που με ακούσατε κ προσπεράστε την συναισθηματική μου φόρτιση.

Η απάντηση του Queen.gr

Αγαπητή φίλη, μακάρι να μπορούσα να σου πω πως έχεις άδικο. Όλοι το έχουμε βιώσει ή το βιώνουμε αυτο. Δεν ωφελεί όμως να μένουμε μόνο σε αυτό που βιώνουμε όπως το βιώνουμε ιδίως όταν δεν μας κάνει καλό. Δεν λέγεται με ευκολία, το .... ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός αλλά πρέπει να λέγεται. Κάποια πράγματα που είναι κοινά για όλους τους ανθρώπους πρέπει να μπαίνουν μπροστά και να μας γίνονται συνείδηση. Κανείς δεν ξεπερνά εύκολα μια μεγάλη αγάπη ή ένα χωρισμό όσο ειδήμων και να είναι σε θέματα ψυχολογίας ή επικοινωνίας. Να το ξέρεις αυτό. Βοηθά σίγουρα όμως να υπάρχει μια συνειδητοποίηση. Να ξέρεις γιατί σου συμβαίνει. Ναι, μπορεί ένας έρωτας να μην ξεπερνιέται αλλά το μεγαλύτερο κομμάτι πέραν από τις κοινές εμπειρίες- το μεγαλύτερο κομμάτι της ευθύνης μας ανήκει και βρίσκεται στο κεφάλι μας.

Αν κάτι τελειώνει, υπάρχει λόγος. Μπορεί σε εκείνον που δεν θέλει να απαγκιστρωθεί ο λόγος να φαίνεται αστείος, και να μην μπορεί να τον καταλάβει όμως δεν παύει να υπάρχει σαν λόγος. Οι άνθρωποι που ερωτεύνται το ίδιο πονούν όταν χάνουν αυτόν που θέλουν να έχει το ρόλο του συντρόφου τους. Είτε πρόκειται για μια μονόπλευρη αγάπη, είτε για γάμο, μια σύντομη σχέση με πάθος, δεν αλλάζει η ένταση. Ακόμη κι αν είσαι εσύ που διάλεξες να φύγεις από τη σχέση για σοβαρό λόγο. Η ανάγκη να 'συμπληρώσουμε' τον εαυτό μας με το άλλο μας μισό (αν υπάρχει) είναι μεγάλη, βιολογική, συναισθηματική κλπ. Είναι το δυνατότερο ένστικτο μετά από αυτό της αυτοσυντήρησης. Άρα είναι δυνατότερο από ναρκωτικό για τον εγκέφαλό μας και συνεπώς για το σώμα μας.

Δεν θα σου πω ποτέ να νιώθεις ευτυχισμένη αν τον δεις με άλλη- από τη στιγμή που τον αγαπάς ή καλύτερα που είσαι ερωτευμένη. Αν εκείνος δεν νιώθει το ίδιο για σένα, εσύ τι μπορείς να κάνεις; Μπορείς να επιβάλλεις το θέλω σου σε έναν άλλο άνθρωπο; Αν εκείνος δεν θέλει; Θα καταριέσαι; Δεν έχει δικαίωμα να ψάξει αυτό που τον καλύπτει; Αν κάποιος σε πλήγωσε πολύ και ανεξήγητα, πάλι θα πρέπει να το ξεπεράσεις. Δεν υπάρχουν πάντα εξηγήσεις για τη συμπεριφορά των άλλων. Θα πρέπει να μην παίρνουμε τα πράγματα τόσο προσωπικά μιας και ο καθένας μας κινείται με άξoνα τα δικά του θέλω, όνειρα, τη δική του πραγματικότητα. Όσο λιγότερο αφήνεις τις αποφάσεις και την γνώμη των άλλων να μπαίνει μέσα σου και να σε επηρεάζει τόσο αναίτιο πόνο γλιτώνεις.

Κανείς δεν είπε πως γίνονται εύκολα όλα αυτα. Πάντα λέω 'δεν είναι εύκολο'- αλλά να σου πω ψέμματα όταν κάποια πράγματα απλά έτσι είναι δεν μπορώ. Τα ξέρεις κι εσύ άλλωστε. Γίνεται να προχωρήσεις και να είσαι χαρούμενη, αρκεί να σκεφτείς τί θέλεις και πόσο θα αφήνεις το παρελθόν να μπαίνει στο παρόν σου. Είχες μια σχέση-σταθμό μέχρι τώρα στη ζωή σου, η οποία ακόμη σε επηρεάζει. Αναφέρεις πως δε μπορείς να ξεπεράσεις τον πρώην σου και νιώθεις απογοήτευση. Σχετικά με ο,τι έχεις ζήσει μαζί του έχεις ερωτήματα; Έχεις θέματα στα οποία δεν έχεις πάρει απαντήσεις; Γιατί καμιά φορά επιμένουμε να ασχολούμαστε με μια κατάσταση όταν δεν μας καλύπτουν τα συμπεράσματα που έχουμε βγάλει. Είναι όλα θέμα θέλησης. Η μόνη αλήθεια είναι πως δεν θες. Δεν θες πραγματικά να πάψεις να τον σκέφτεσαι. Δεν θες να σταματήσεις να το ξαναζείς στο μυαλό σου, να το φαντασιώνεσαι. Να ελπίζεις. Το να συνεχίζεις να μένεις κολλημένη είναι ο μόνος τρόπος να μην τελειώσει. Αν σου ... περάσει θα έχει τελειώσει οριστικά. Το ότι προσέυχεσαι να σταματήσει, δεν σημαίνει τίποτα. Η άρνηση του μυαλού σου να πάει παρακάτω το αναιρεί. Δεν είσαι έτοιμη ακόμη. Δεν έχεις απαντήσει, δεν έχεις δεχτεί. Μήπως πιο συχνά προσεύχεσαι να είστε μαζί από ό, τι να τον ξεπεράσεις; Μήπως; Το μυαλό και το σώμα σου είτε τον φαντασιώνεσαι είτε τον έχεις δίπλα σου πάνω κάτω το ίδιο καταλαβαίνουν. Είναι μια ψευδαίσθηση ευτυχίας οι σκέψεις του που φέρνεις για να αισθάνεσαι πως τον έχεις κοντά σου. Η αδυναμία του αποχωρισμού.

Ξέρεις, για κάθε άνθρωπο, ανάλογα με το πώς έχει βιώσει κάτι ο χρόνος 'απεξάρτησης' είναι διαφορετικός... Θα πρέπει ίσως πάνω που κάπως ηρεμείς να σου τύχει κάτι συναταρακτικό και να σε ξεκολλήσει. Θα βοηθούσε. Αρχικά, δες τα θέλω σου. Τα θέλω ζωής. Μην τα προσωποποιήσεις. Δες απλά πώς θα ήθελες τον ιδανικό σύντροφο και την ιδανική (σε λογικά πλαίσια πάντα) ζωή. Μετά δες τον εαυτό σου. Επικεντρώσου σε σένα και θέσε στόχους κι ας είσαι 'νεκρή' όπως λες συναισθηματικά. Δεν υπάρχει άνθρωπος να μην το έχει περάσει ή να μην το περάσει στο μέλλον... Πρέπει να κάτσεις να σκεφτείς όχι μια με κέντρο εκείνον αλλά με γνώμωνα εσένα. Ακόμη κι αν έρχεται ή τον φέρνεις στο μυαλό σου, μη ζεις όπως θα ήθελε ή όπως αν ήταν εκεί. Ζήσε και σκέψου για σένα. Κάποια στιγμή αργά ή γρήγορα θα μπει κι αυτός στη θέση του μέσα σου... Εύχομαι γρήγορα. Το παν είναι να βρεις εσύ τη δική σου θεση και ισορροπία. Και να θυμάσαι πως δεν είσαι η μόνη. Κι αυτοί που καθόμαστε πίσω από έναν υπολογιστή ή ένα γραφείο και ακούμε το 'πρόβλημά' σας, έχουμε περάσει ή περνάμε από εκεί. Το θέμα είναι να μην χάνουμε την αλήθεια. Να βρίσκουμε εμάς μέσα στο χάος. Να μην ακούμε απλά. Να βοηθάμε να ακούσεις εσύ και ο/η κάθε εσύ τον εαυτό του. Μη σε μαστιγώνεις, απλά όπως σκέφτεσαι κι επεξεργάζεσαι αυτά που σου γράφω, σημείωσε τις σκέψεις που περνάνε από το μυαλό σου και μετά σχολίασε τες σαν να στις έλεγε κάποια άλλη.

Μπορείτε να μας στέλνετε τις ερωτήσεις σας εδώ.