Γιατί επέστρεψε αφού δεν ήθελε να είμαστε και πάλι μαζι;

Το γράμμα της αναγνώστριας

Γεια σας. Πριν 2 χρόνια έκανα μία σχέση η οποία κράτησε ένα χρόνο και δύο μήνες. Μετά από περίπου ένα χρόνο άρχισε να απομακρύνεται. Μετά από μία συζήτηση αποφασίσαμε να χωρίσουμε, με εκείνον να λέει ότι πιέζεται από τη δουλειά του και δεν μπορεί να δώσει όσα θα ήθελε στη σχέση μας και να με διαβεβαιώνει ότι μόλις ηρεμήσει θα είμαστε πάλι μαζί. Μετά από μία εβδομάδα μου ζήτησε να του δώσω ένα μήνα για να ηρεμήσει και να σκεφτεί αν και πώς θέλει να συνεχιστεί η σχέση μας. Αυτό το μήνα είχαμε συχνή επικοινωνία αλλά από κάποιο σημείο και μετά συζητούσαμε τα ίδια, εγώ του έλεγα να είμαστε πάλι μαζί και εκείνος μου έλεγε ότι δεν ξέρει. Έτσι αποφασίσαμε να το λήξουμε επειδή όπως μου είπε όλο αυτό μας έφθειρε και δεν θα μπορούμε να είμαστε μαζί και στο μέλλον αν συνεχίζεται αυτό. Παρόλο που πόνεσα, επειδή ήταν η πρώτη μου σοβαρή σχέση, αποφάσισα να το αφήσω πίσω μου και να προχωρήσω.
Μετά από 4 μήνες περίπου βρεθήκαμε σε μία κοινωνική εκδήλωση και απέφυγα να τον χαιρετίσω επειδή μου ήταν πολύ δύσκολο. Εκείνος όλο το βράδυ με κοιτούσε και μετά από 3 μέρες ξεκίνησε να μου στέλνει μηνύματα, να με ρωτάει για τα πράγματα που συμβαίνουν στη ζωή μου και να μου λέει για τη δική του. Αυτό συνεχιζόταν για 1,5 μήνα, όταν και ξανασυναντηθήκαμε τυχαία σε μία δουλειά η οποία θα κρατούσε αρκετές ημέρες (εργαζόμαστε σε παρόμοιο αντικείμενο). Από εκείνη την ημέρα δεν πέρασε ούτε μία μέρα που να μην μιλήσουμε, αν δεν με έβλεπε στη δουλειά μου έστελνε μηνύματα ακόμα και για τα πιο ασήμαντα πράγματα και μου ζήτησε να πάμε κάποια μέρα και για καφέ. Επίσης με ζήλευε πολύ, με ρωτούσε συνέχεια για άλλους άντρες, αν είμαι με κάποιον, με ποιον πήγα σε ένα ταξίδι το Πάσχα και εάν φλερτάρω. Όλο αυτό εμένα με έφθειρε, οπότε αποφάσισα να τον ρωτήσω γιατί επέστρεψε και τι θέλει από εμένα. Η απάντησή του ήταν ότι δεν πιστεύει ότι το μεταξύ μας μπορεί να δουλέψει, ότι δεν νιώθει όπως ένιωθε και ότι δεν πίστευε ότι έχω ακόμα αισθήματα για εκείνον. Του μίλησα τότε πολύ άσχημα και αποφάσισα να διακόψω κάθε επικοινωνία μαζί του. Όμως ακόμα και φίλες μου που δεν γνώριζαν την ιστορία μας μου έλεγαν ότι έβλεπαν έναν άνθρωπο ερωτευμένο μαζί μου κι εγώ το ίδιο. Από εκείνη την ημέρα και εδώ και 2 μήνες δεν μπορώ να το ξεπεράσω. Προσπαθώ να καταλάβω γιατί με διεκδικούσε και μου έδινε ελπίδες αφού όπως λέει δεν νιώθει πια πράγματα για εμένα, και σκέφτομαι ότι ίσως επιστρέψει πάλι και θέλει πραγματικά να είμαστε μαζί.
Θα ήθελα τη γνώμη σας. Ευχαριστώ πολύ!

Η απάντηση του Queen.gr

Ο πρώτος σας χωρισμός προήλθε από εκείνον και το έκανε ξεκάθαρο πως δεν θέλει να είστε μαζί ακόμη και όταν σε άφηνε να περιμένεις για να το σκεφτεί. Από εκεί και πέρα, μερικοί άνθρωποι, όταν δεν έχουν καταφέρει να προχωρήσουν ουσιαστικά παρακάτω στη ζωή τους και βρεθούν αντιμέτωποι με πρώην, χάνουν κάπως το παιχνίδι της ισορροπίας.

Κάποιοι υποφέρουν από ανασφάλεια και με το να μην του μιλήσεις ίσως το ενέτεινες αυτό. Είναι πιθανό να αισθάνθηκε άσχημα που δεν του μιλάς και να ήθελε κάπως να επανορθώσει επαναφέροντας την επικοινωνία μεταξύ σας, αρχικά. Ύστερα υπάρχει και το άλλο πρόβλημα πολλών ανδρών. Η επιβεβαίωση. Ήταν η πρώτη σου σοβαρή σχέση και ήσουν κολλημένη. Πώς είναι δυνατόν να τον ξεπέρασες κιόλας; Να μη σε ενδιαφέρει και να έχεις προχωρήσει;

Χωρίς να σε θέλει πραγματικά (μιας και αν ήθελε να είστε πάλι μαζί είχε το χρόνο και την ευκαιρία να το επιχειρήσει), ξεκίνησε όλο αυτό το παιχνίδι διεκδίκησης και επικοινωνίας χωρίς ξεκάθαρες προθέσεις. Ενδέχεται στην πορεία όμως να παραξήγησες κι εσύ πράγματα από πλευράς του και να πήρες πιο σοβαρά τις όποιες προθέσεις του. Από εκεί και πέρα, φοβάμαι πως δεν πρέπει να χάνεις άλλο χρόνο περιμένοντας εκείνον μήπως αλλάξει γνώμη και ξαναγυρίσει.

Γνώμη μου είναι να τον αφήσεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου και να ασχοληθείς με τον εαυτό σου, ανοίγοντας παράλληλα τα μάτια σου για τον επόμενο. Σιγά-σιγά. Απλά μην είσαι κολλημένη σε αυτή την ιστορία γιατί δεν σε πάει μπροστά. Δεν ζει κανείς περιμένοντας τις ζωές των άλλων. Τέλος, να ξέρεις πως όλοι μας θέλουμε δίπλα μας ανθρώπους ανεξάρτητους συναισθηματικά που δεν προσκολλώνται πέφτοντας με τα μούτρα.