Με προβληματίζει η σχέση του συντρόφου μου με την κόρη του!

Το γράμμα της αναγνώστριας

Καλημέρα σας. Εδώ και αρκετό καιρό αντιμετωπίζω ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα και ειλικρινά δεν ξέρω τι να κάνω...
Διατηρώ μια σχέση με κάποιον κύριο εδώ και 3 χρόνια περίπου ο οποίος βρίσκεται σε διάσταση και έχει μια κόρη 11 χρονών.
Το πρόβλημα εμφανίζεται στην συμπεριφορά πατέρα - κόρης. Και μπαίνω απευθείας στο θέμα. Τους τελευταίους 7 μήνες μένουμε μαζί (μετά από προτροπή και πίεση δική του) και δεν έχει μιλήσει στη κόρη του για μας. Με έχει συστήσει ως φίλη που με φιλοξενεί. Να προσθέσω ότι η μικρή μένει με τη μητέρα της και έρχεται τα σαββατοκύριακα σε μας. Τώρα... Είναι κάποια πράγματα που μου φαίνονται πάρα πολύ περίεργα για να μην πω ανήθικα. Δηλαδή Την φιλάει στο στόμα, κοιμούνται μαζί, όπου πάει την παίρνει μαζί του, δεν της χαλάει χατίρι,της λέει ότι όλα είναι δικά της και ξέρει η μικρή τι λεφτά έχει στην τσέπη του, αγγίζονται σε σημεία που δεν πρέπει, μέχρι πριν 2 μήνες έβλεπε ο ένας τον άλλον γυμνό και μιλάω κατά κυριολεξία κι αν δεν έβαζα τις φωνές δεν θα σταματούσε αυτό, όταν έρχονται οι φίλοι του η μικρή πάει και κάθεται στα πόδια τους, τους φιλάει, το ίδιο και αυτοί της κάνουν χειρονομίες, η μικρή μπλέκεται σε συζητήσεις των μεγάλων κ.ο.κ. Προσπάθησα να μιλήσω στον σύντροφο μου λέγοντας του πως η συμπεριφορά του στη μικρή και μάλιστα σε τέτοια ηλικία και που είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένο δεν πρέπει να φέρεται έτσι. Η απάντηση του? Ότι ζηλεύω την κόρη του και από τη στιγμή που δεν έχω παιδιά και δεν ξέρω να μην ανακατεύομαι. Είναι ποτέ δυνατόν όταν το δέχθηκα από την αρχή και προσπαθώ με χίλιους δυο τρόπους να πλησιάσω τη μικρή, να την προσέχω, να την φροντίζω? Επίσης η μικρή δεν έχει φίλους στο σχολείο. Η μάνα της είναι πολύ αθυρόστομη και πολύ αυταρχική. Ο ρόλος μου όταν έρχεται η μικρή είναι της υπηρέτριας. Να καθαρίσω το σπίτι, να ετοιμάσω φαγητό, να κάθομαι σε μια άκρη αμίλητη, να κάνω τα χατίρια της μικρής και να κοιμάμαι στον καναπέ. Σε πολλές προσπάθειες μου να μιλήσω στη μικρή πως κάποια πράγματα είναι λάθος μου έβαλε τις φωνές ή άλλες φορές μου σήκωσε το χέρι της. Ειλικρινά είμαι απελπισμένη και δεν ξέρω τι να κάνω.. Υπάρχουν πολλά προβλήματα και δεν ξέρω πως να τα αντιμετωπίσω... Της ανακαίνισα το δωμάτιο της, έβαλα τηλεόραση, DVD κ.λπ. αλλά παρόλα αυτά εξακολουθεί να ζητάει επιτακτικά να κοιμάται με τον πατέρα της και φυσικά ο πατέρας να μην της το αρνείται όπως και πολλά άλλα...
Ποιος πατέρας κοιμάται με τα εσώρουχα και η μικρή στο ίδιο κρεβάτι? Ποιος πατέρας φιλάει την κόρη του στο στόμα? Ποιος πατέρας με λίγα λόγια συμπεριφέρεται στην κόρη του λες και είναι ¨ερωμένη¨ του? Είμαι στα πρόθυρα να χωρίσω... Σας παρακαλώ πείτε πως να χειριστώ το θέμα. Είναι πολύ λεπτή η θέση μου... Όμως ξέρω πολύ καλά πως δεν είναι σωστή συμπεριφορά αυτή και μάλλον χάνω το δίκιο μου μαζί και τον εαυτό μου. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων και αναμένω την απάντηση σας με μεγάλη αγωνία.

Η απάντηση του Queen.gr

Θα το χωρίσουμε σε δύο μέρη το γράμμα.

Το πρώτο αφορά το τι είναι σωστό- κάτι που ξέρεις ήδη πολύ καλά τόσο η ίδια όσο και κάθε λογικός-φυσιολογικός άνθρωπος. Το δεύτερο αφορά το πιο προσωπικό, δικό σου κομμάτι.

Πολύ σωστά εχεις μαρκάρει ότι δεν είναι φυσιολογική η σχέση. Εφόσον είναι ανένδοτος στο να συζητήσει γι αυτό το θέμα με τη σύντροφό του, τη γυναίκα με την οποία συζεί (εσένα) από δική του επιλογή, ίσως χρειαστεί η βοήθεια ενός οικογενειακού θεραπευτή, ψυχολόγου, για να μην προτείνω τίποτα πιο δραστικό! Εφόσον θεωρείς ότι έχεις το κουράγιο και τη θέληση να συνεχίσεις να είσαι εκεί και να ασχολείσαι με το μέλλον της κόρης- ή και του δεσμού σου. Για μένα μη μείνεις!

Εδώ ερχόμαστε στο δεύτερο κομμάτι, το οποίο έχει να κάνει καθαρά με σένα. Απορώ πώς ένας τόσο συγκροτημένος άνθρωπος (όπως φαίνεται από τον τρόπο που γράφεις), συνεχίζει να είναι σε μία τέτοια σχέση. Φαίνεται πως δεν σε σέβεται πραγματικά και σε βάζει σε δεύτερη μοίρα. Θα μου πεις είναι το παιδί του. Παρόλα αυτά, μοιάζει να έχει μπερδέψει τους ρόλους. Όλους τους ρόλους. Το δικό σου; Το δικό του ως άντρα; Το δικό του ως πατέρα; Της κόρης του; Των φίλων του; Όλους. Αυτό και μόνο αρκεί για να καταδείξει έναν άνθρωπο που δεν είναι ισορροπημένος. Άρα, αν θες να χαρακτηρίζεσαι ως ισορροπημένη εσύ και φυσιολογική, θα χωρίσεις. Το όλο σκηνικό είναι άρρωστο.

Εσύ, μπορείς και πρέπει να φύγεις από αυτό. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία, για να σε κρατήσει σε αυτή τη σχέση. Είναι απαράδεκτο να θες αυτόν τον άνθρωπο και να διακινδυνέψεις ένα μέλλον μαζί του. Θα ήθελες να κάνεις τα παιδιά του; Είσαι τυχερή που μπορείς να δεις τι είδους πατέρας είναι. Το ότι της κάνει όλα τα χατίρια και την κοιμίζει μαζί του, δεν είναι αγάπη. Είναι αρρώστια. Αν ήταν αγάπη, θα υπήρχαν όρια. Αν ήταν αγάπη δεν θα καθόταν ποτέ στα πόδια φίλων του. Αν αγαπούσε το παιδί του και το σεβόταν δεν θα της έκαναν χειρονομίες οι άσχετοι. Πρώτα απ΄όλα δεν θα επέτρεπε στον εαυτό του να κάνει αυτά που κάνει. Ακόμη κι αν είναι μια σχέση εξάρτησης, χωρίς αμιγώς σεξουαλικό κίνδυνο (δεν ξέρω πώς να το θέσω) είναι λάθος. Κοίταξε τη μάνα και δες πώς επέλεξε την προηγούμενη σύντροφό του. Κοίταξε πώς σου φέρεται όταν είναι εκεί η κόρη του. Ξεκαθάρισε λίγο το προσωπικό σου κομμάτι σε αυτή τη σχέση. Ευτυχισμένη δεν είσαι πραγματικά, γιατί δεν λαμβάνεις αυτό που θα 'θελες να λάβεις από αυτόν τον άνθρωπο. Σεβασμό, εκτίμηση, αγάπη, τρυφερότητα, κατανόηση. Το ότι μένετε μαζί και ίσως έχετε ερωτική χημεία δεν σημαίνει κάτι στην προκειμένη.

Αν ανησυχείς για αυτό το κοριτσάκι, προτείνω- αφού χωρίσεις (το οποίο είναι απαραίτητη προϋπόθεση) να κάνεις μια κουβέντα με την κοινωνική λειτουργό της περιοχής και να δώσεις όλα τα στοιχεία. Είναι το μόνο που μπορείς να κάνεις, μιας και ο ίδιος δεν δέχεται να αναγνωρίσει το τραγικό της υπόθεσης. Είναι τραγικό. Αυτό που έχει σημασία είναι το παιδί που ζει σε άρρωστο περιβάλλον. Εσύ, μπορείς απλά να ανοίξεις την πόρτα και να φύγεις.

Μπορείτε να μας στέλνετε τις ερωτήσεις σας εδώ