Δυο δυο, στη νταλίκα δυο δυο

Με λένε Μαίρη και είμαι με τον ίδιο άνθρωπο εδώ και τεσσεράμιση χρόνια. Είμαστε πολύ ευτυχισμένοι και όλα στη ζωή μας κυλάνε με ηρεμία. Αυτή η ησυχία όμως με έκανε να αναζητήσω την περιπέτεια κάπου αλλού και να ζήσω έστω και για μία βραδιά την απόλυτη φαντασίωση.

Έτσι, αφού βγήκα σε ένα μπαρ με την κολλητή μου άρχισα να φλερτάρω με τον πρώτο θαμώνα που συνάντησα μπροστά μου. Δεν πέθαινα από έρωτα, αλλά τα σκουρόχρωμα μαλλιά του και το έντονο βλέμμα του μου ξύπνησαν ένστικτα που είχα ξεχάσει με τον επίσημο αγαπημένο μου.

Το ένα ποτό έφερε το άλλο, οι αντιστάσεις έφυγαν και δεν αργήσαμε να φιλιόμαστε στην τουαλέτα του μαγαζιού σα σχολιαρόπαιδα. Δεν ξέρω τι με έπιασε, αλλά ήθελα να ζήσω την αμαρτία έστω και μερικές ώρες. Έτσι, άρπαξα τον άγνωστό άντρα και τον πήγα στην πιάτα που ήξερα ότι παρκάρουν οι νταλίκες της περιοχής. Το μεγάλο όχημα που στεκόταν μπροστά μας ήταν όχι μόνο ξεκλείδωτο για καλή μας τύχη, αλλά και έτοιμο να μας δεχτεί στα δερμάτινα καθίσματά του. Το κινητό μου, όλος τυχαίως, έκλεισε από μπαταρία και ο καινούργιος μου "φίλος" δούλεψε το κορμί του σα duracell μέχρι τα ξημερώματα.

Το ευχαριστήθηκα τόσο πολύ που ίσως εάν προκύψει κάτι αντίστοιχο να το ξανακάνω, αλλά δε θέλω σε καμία περίπτωση να χωρίσω με το αγόρι μου. Ποιος είπε πως λίγο πιπέρι στις σχέσεις βλάπτει;