Είμαι εδώ και δε σας φοβάμαι: Η αρχισυντάκτρια του Gossip-tv ήταν χτες στο Σύνταγμα
Και μας περιγράφει αυτά που είδε, αυτά που έζησε, αλλά κυρίως, αυτά που ένιωσε.
Μπλεγμένη μέσα στο πλήθος, μια άγνωστη ανάμεσα σε αγνώστους, βρέθηκα εχθές το απόγευμα στην πλατεία Συντάγματος. Βρέθηκα για να ενώσω τη φωνή μου, το βλέμμα μου και τη γροθιά μου με χιλιάδων άλλων διαμαρτυρόμενων, για να μπει η φωνή μου μέσα στη Βουλή των Ελλήνων και να με ακούσουν πριν ψηφίσουν «ναι» .
Μάταιο θα πείτε όσοι ήσασταν σπιτάκια σας και βλέπατε ταινία ή tweet-άρατε τραγουδάκια χαρούμενα της Δέσποινας Βανδή, αδιαφορώντας ή κατακρίνοντας ακόμη, όλους εμάς, που αντιστεκόμαστε και για εσάς.
Ειρωνικό ε; Κι όμως.
Και τι κατάλαβες θα πουν; Τίποτα, θα προλάβουν να απαντήσουν. Πόσο έξω πέφτετε όμως! Κατάφερα περισσότερα από όσα νομίζετε ή σκέφτεστε. Και ξέρετε γιατί; Γιατί μπορεί η φωνή μου, από την απίστευτη χρήση χημικών από τις ομάδες καταστολής, να μην πέρασε τους τοίχους της Βουλής, αλλά πέρασε η ανάσα μου και να είστε σίγουροι ότι αυτή ήταν πιο ηχηρή.
Ένιωσα ζωντανή και γεμάτη από άγνωστα χέρια που με αγκάλιαζαν για να με βοηθήσουν όταν δεν έβλεπα να περπατήσω από τα χημικά που έκαιγαν τα μάτια μου. Ένιωσα δυνατή όταν τα δικά μου χέρια έπιασαν ανθρώπους και τους κράταγαν για να πιουν νερό από το νερό μου όταν δεν μπορούσαν να ανασάνουν και να περπατήσουν.
Ένιωσα περήφανη όταν τα μάτια μου συνάντησαν τα «καμένα» μάτια ενός πατέρα να λέει στο γιο του: «Μην τους φοβάσαι! Είσαι πιο δυνατός».
Ένιωσα γαλήνη όταν μου χαμογέλασε μέσα από το κράνος του ένας μαυροντυμένος τύπος που κράταγε ένα μεγάλο σίδερο και το χτύπαγε ρυθμικά στο δρόμο.... Αυτός που εσείς αποκαλείται κουκουλοφόρο και τον φοβάστε εμένα μου δημιούργησε ηρεμία και ασφάλεια. Και ξέρεις γιατί; Γιατί αυτοί είναι ακίνδυνοι μπροστά σε γραβατωμένες φωνές.
Ένιωσα δυνατή γιατί όσο εσύ τουίταρες «τι ωραία που είναι τώρα που βρέχει» εγώ στεκόμουνα βρεγμένη, με σκεπασμένο το πρόσωπό μου από μαντήλια και μάσκες, μπροστά από τα Ματ και τους κοιτούσα. Και ήμουν εκεί.
Ήμουν εκεί, με κολλημένα τα βρεγμένα ρούχα στο κορμί μου, με τα χημικά να έχουν γδάρει το λαιμό μου και να έχουν τυφλώσει τα μάτια μου, και να μην φεύγω.
Δεν με τρομάζετε πια εσείς με τις πράσινες στολές και τα πρόσωπα κρυμμένα κάτω από μια μάσκα. Θα είμαι εδώ απέναντί σας και θα σας κοιτάω στα μάτια, βρεγμένη, με όπλο μου τα δικά μου μάτια....
Είμαι εδώ και σας κοιτώ και δε σας φοβάμαι...
Είμαι εδώ και ακόμη σκέφτομαι...
Είμαι εδώ και ακόμη ονειρεύομαι για το μέλλον μου.
Είμαι εδώ και λέω όχι... Γιατί ξέρω... πως όσα «ναι» και αν πεις που γράφονται στην ιστορία, το δικό μου όχι θα κάνει τις επόμενες γενιές περήφανες.
Bloggers
