Η συγκλονιστική ιστορία της 30χρονης που είναι... εγκλωβισμένη σε σώμα ηλικιωμένης γυναίκας
Η ανορεξία της χτύπησε την πόρτα σε ηλικία 10 ετών
Η Helen Gillespie, σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας The Sun άρχισε να κάνει δίαιτα σε ηλικία 10 ετών, γιατί φοβόταν να μεγαλώσει. Έτσι, δεν ανέπτυξε ποτέ στήθος και η εφηβεία της άρχισε στην ηλικία των 26 ετών.
Από προσωπική της επιλογή όταν έτρωγε έπαιρνε 60 θερμίδες την ημέρα (!) με αποτέλεσμα σήμερα τα οστά της να καταρρέουν και να θυμίζει κλινικά μια γυναίκα 70 ετών.
Χαρακτηριστικά η ίδια λέει: "Για μεγάλο χρονικό διάστημα έμοιαζα με παιδί, τώρα όμως νιώθω γριά. Θέλω να μοιραστώ την ιστορία μου με τον κόσμο για να τους προειδοποιήσω ότι η ανορεξία το μόνο που κάνει είναι να πάρει μακριά την παιδική σας ηλικία".
Σε ηλικία 14 ετών νοσηλεύθηκε για 4 μήνες σε νοσοκομείο και αφού κατάφερε κάποια στιγμή να δείχνει και πάλι υγιής, η διατροφική διαταραχή επέστρεψε...
Η Helen κατηγορούσε τους γονείς της για τις μεγάλες προσδοκίες που είχαν από αυτή. Όμως τώρα καταλαβαίνει ότι ήταν η ίδια που πίεζε τον εαυτό της να πετύχει στη μουσική, τον χορό, στον ακαδημαϊκό χώρο και τελικά στράφηκε σε αυτό που ήξερε να κάνει καλύτερα, να χάνει βάρος.
"Το βάρος μου", υποστηρίζει η νεαρή κοπέλα " ήταν κάτι που μπορούσα να το ελέγξω και στο να χάνω βάρος, είχα ταλέντο. Μάλιστα τα άλλα κορίτσια το θαύμαζαν αυτό".
Καθώς μεγάλωνε άρχισε να φοβάται τις ευθύνες των ενηλίκων και προσπαθούσε μέσα από την ελάχιστη έλλειψη τροφής να παραμείνει νέα, "θα προτιμούσα να είχα μείνει νέα και αθώα".
Το αποτέλεσμα της εξαντλητικής δίαιτας που έκανε ήταν να χάσει την εφηβεία της, να μην αναπτυχθεί το σώμα της σωστά και τώρα κάθε μέρα φορά ειδικό στηθόδεσμο γιατί αυτό την κάνει να νιώθει γυναίκα.
Τα τελευταία 20 χρόνια μπαινοβγαίνει στα νοσοκομεία και έχει την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα ζήσει μια φυσιολογική ζωή: "Θέλω να παντρευτώ, να κάνω παιδιά. Πηγαίνω σε ένα οίκο νυφικών 3 φορές την εβδομάδα και κοιτάω τα νυφικά. Θέλω να γίνω καλύτερα, αλλά επιθυμώ να γίνω και πάλι παιδί και να μην έχω όλες εκείνες τις ευθύνες που πρέπει να αντιμετωπίσει ένα παιδί σαν ενήλικας. Δεν πιστεύω ότι δεν μπορώ να γίνω καλύτερα αλλά είμαι σίγουρη ότι ποτέ, μα ποτέ δεν θα γίνω φυσιολογική" .