Διατροφή στα άκρα: Η Δήμητρα τρώει τα πάντα ωμά, ακόμα και το κρέας. Η Στέλλα είναι vegan.

«Είχα την τάση από μικρή. Με έστελνε η μαμά μου στον χασάπη για κυμά και μέχρι να γυρίσω σπίτι είχα φάει το μισό στο δρόμο. "Πάλι τα ίδια λύκε;" μου έλεγε». Η Δήμητρα, 25 ετών, τα τελευταία 3 χρόνια είναι ωμοφάγος.

«Δεν υπάρχει λόγος να φορτώνω το σώμα μου με νεκρούς οργανισμούς. Κανένας δεν πέθανε επειδή δεν έφαγε κρέας. Εχουμε συνηθίσει στην ευκολία, έχουμε βολευτεί. Εγώ έχω να φάω κρέας εφτά χρόνια. Τρέφομαι με αγνές πρώτες ύλες.». Η Στέλλα, 36 ετών, έγινε vegan σταδιακά, αναζητώντας καλύτερη ποιότητα ζωής.

«Τί έφαγες το μεσημέρι;» ρωτάω την Στέλλα. «Γιουβέτσι από χθες. Με μανιτάρια, εννοείται, όχι με κρέας». Η Δήμητρα έφαγε αγκινάρες αλά πολίτα. «Ωμές, αμαγείρευτες». Η ηλεκτρική κουζίνα στο σπίτι της, ανάβει μόνο όταν έρχονται οι φίλοι. «Χρησιμοποιώ το φούρνο σαν ντουλάπι. Βάζω μέσα βιβλία με συνταγές για Raw foodists.»

«Το γάλα της αγελάδας» λέει η Στέλλα «είναι καλό για το μοσχαράκι, όχι για τον άνθρωπο». Στο ψυγείο της, υπάρχει πάντα «γάλα καρύδας και βιολογικό γάλα ρυζιού.». Μου προτείνει να φτιάξω γάλα από αμύγδαλα που θα μουλιάσω και θα ρίξω στον αποχυμωτή. «Είναι πολύ πιο θρεπτικό από το αγελαδινό και απορροφάται από τον ανθρώπινο οργανισμό. Θα έπρεπε να το δίνουν οι μαμάδες στα παιδιά τους, όμως για σκέψου, θα καταρρεύσει μια ολόκληρη βιομηχανία».

Το ψυγείο της Δήμητρας δε διαφέρει από ένα «κανονικό» ψυγείο. Το πιάτο της όμως, σοκάρει. «Στην Ελλάδα, είναι αδιανόητο να μην τρως μαγειρεμένες τροφές. Κρίμα, γιατί είμαστε μια χώρα τόσο πλούσια σε καρπούς, φρούτα και λαχανικά. Ένας ωμοφάγος, έχει άπειρες επιλογές» λέει. Εξι μήνες τον χρόνο, η διατροφή της βασίζεται στο ωμό κρέας. «Τους υπόλοιπους έξι, τους καλοκαιρινούς, είμαι βασικά καρποφάγος, απέχω από το κόκκινο κρέας».

«Στο ταβερνάκι, στις διακοπές, είναι η καλύτερή μου. Τόσα όστρακα, θαλασσινά, γαύρος μαρινάτος, σαλάτες. Ζητάω, αν έχει, φιλέτο ψαριού». Περιγράφει τις αντιδράσεις των σερβιτόρων. «Εντυπωσιάζονται, μου λένε "δεν ξέρω αν γίνεται", με κοιτάζουν με γουρλωμένα μάτια. Ειδικά τον χειμώνα όταν παραγγέλνω μοσχαρίσιο φιλέτο, έρχονται δυο τρεις για να επιβεβαιώσουν την παραγγελία. "Εννοείτε "ω μπλε";" με ρωτάνε. "Όχι, μην το περάσετε καθόλου από τη φωτιά, είμαι ωμοφάγος". Αν και δεν θέλει ψήσιμο, συνήθως το φαγητό μου έρχεται τελευταίο. Πολλοί αρνούνται να με σερβίρουν, με κοιτάζουν περίεργα, σαν να βλέπουν τον Χάνιμπαλ. Μα τί διαφορά έχει το ταρτάρ; Απλώς είναι ψιλοκομμένο.».

Οι φίλοι της την φωνάζουν βρικόλακα. «Μου κάνουν συνέχεια πλάκες. Δεν παρεξηγούμαι. Όποτε περνάμε από κοτέτσι με ρωτάνε "τις λιγουρεύεσαι;", ή αν περάσει ένα σπουργιτάκι μου λένε "ωραίος μεζές" και διάφορα τέτοια κρύα αστεία. Δεν τρώω πουλερικά, δεν έχω δοκιμάσει καν να τα φάω ωμά. Προτιμώ το άπαχο μοσχαρίσιο κρέας».

Οι φίλοι της Στέλλας, της λένε «εσύ κάνεις βοσκή, δεν τρως». Η ίδια θυμάται την πρώτη φορά που το αποκάλυψε στους γονείς της. «Είχε φτιάξει η μάνα μου ψητό, τυρόπιτες, τηγανιά, εγώ είχα μόλις γυρίσει στην Πάτρα από το Λονδίνο, σπούδαζα κοινωνιολογία, είχα ήδη ξεκινήσει την χορτοφαγία. Τους είχε φανεί πολύ περίεργο που δεν τρώω κρέας. «Και τί τρως πέτρες;» μου είπε ο πατέρας μου. Η μάνα μου πίστεψε πως θα μου περάσει, όταν είδε όμως ότι έχω αφαιρέσει εντελώς το κρέας και όλα τα ζωικά παράγωγα, έκλεισε την πόρτα από το δωμάτιο μου ένα βράδυ και με ρώτησε «παιδί μου έχεις μπλέξει με κάποια αίρεση;».

Στο σούπερ-μάρκετ δεν πηγαίνει ποτέ. «Πηγαίνω μόνο σε μανάβικα και βιολογικές αγορές και σε παντοπωλεία όπου μπορώ να βρω ότι ακριβώς χρειάζομαι, για παράδειγμα φυτικά σαμπουάν, κάποιες κρέμες προσώπου, ειδικά καθαριστικά». Η Δήμητρα βρίσκει ό,τι χρειάζεται σε ένα συνηθισμένο σούπερ-μάρκετ εκτός από κρέας και ψάρι. «Εχω εντοπίσει 2-3 καλά κρεοπωλεία και ψαράδικα που σέβονται την επιλογή μου και με προσέχουν» λέει.

«Είναι ανάγκη μου να είμαι ωμοφάγος. Αισθάνομαι πιο υγιής και δεν αρρωσταίνω ποτέ, δεν με πιάνει καμία γρίπη. Οι περισσότεροι ωμοφάγοι δεν τρώνε κρέας. Ακολουθούν μια ζωντανή ενζυματική διατροφή. Εγώ τρώω τα πάντα». Αφορμή για την αλλαγή στη διατροφή της, ήταν κάποια χημική δίαιτα που ακολούθησε για να χάσει κιλά. «Εκείνη την περίοδο πειραματιζόμουν με διάφορες δίαιτες, ώσπου έπεσα πάνω σε κάποια που βασίζεται στην πρωτείνη και για καιρό, αποκλείει οτιδήποτε άλλο. Ξεκίνησα να μαγειρεύω μόνη μου το κρέας, στην αρχή μέτρια, μετά ελάχιστα. Συνειδητοποίησα πως όσο πιο ωμό τόσο πιο γευστικό. Τώρα το τρώω σχεδόν απευθείας από τον χασάπη, αφού το μαρινάρω λίγο σε αλατόνερο. Καθαρό κόκκινο κρέας, χωρίς λίπη, με φρέσκο πιπέρι και μυρωδικά». Την ρωτάω αν έχει συμβουλευτεί γιατρό. «Έχω απευθυνθεί σε πολλούς γιατρούς, οι οποίοι στην αρχή είχαν ενστάσεις αλλά στην πορεία οι περισσότεροι συμφώνησαν πως αν είμαι σίγουρη για την προέλευση του κρέατος, μπορώ να συνεχίσω άφοβα. Άλλωστε ο άνθρωπος διαθέτει το συκώτι, ένα όργανο που δεσμεύει πολλές από αυτές τις ουσίες του φαγητού που θα μπορούσαν να είναι βλαβερές».

«Καμιά φορά» συνεχίζει η ίδια, «είναι δύσκολο να βλέπω τις μακαρονάδες και τις πατάτες τηγανητές να πηγαινοέρχονται στα τραπέζια. Το στομάχι μου όμως, έχει συνηθίσει συγκεκριμένο φαγητό και μια, δυο φορές που έχω δοκιμάσει μαγειρευτά, παθαίνω δυσπεψία. Εχω συνηθίσει αλλιώς». Την ρωτάω για τους ισχυρισμούς που θέλουν όποιον τρώει ωμό κρέας να εθίζεται στο αίμα. «Ναι, και μετά δαγκώνει λαιμούς» λέει και σκάει στα γέλια. «Δεν τρώω αίμα, τρώω κρέας, μαριναρισμένο σε μυρωδικά. Αυτό το βρίσκεις σε διάφορες κουζίνες του κόσμου. Έχω παρατηρήσει διαφορά προς το καλύτερο. Το δέρμα μου είναι πιο λαμπερό, έχω περισσότερη ενέργεια, νιώθω πιο δυνατή, το βάρος μου έχει σταθεροποιηθεί».

Ο λόγος που η Στέλλα αφαίρεσε το κρέας από τη διατροφή της, «δεν είναι μόνο γιατί προϋποθέτει την αφαίρεση μιας ζωής. Αν σκεφτείς σοβαρά τον αντίκτυπο που έχουν στα ζώα οι διατροφικές συνήθειες των ανθρώπων και τις συνθήκες που επικρατούν στα σφαγεία επηρεάζεσαι σίγουρα. Δεν σταμάτησα να τρώω κρέας από θλίψη ή από ενοχές, δεν ήταν ηθικοί οι λόγοι. Ήταν στο πλαίσιο μιας πιο υγιεινής διατροφής, μιας αποτοξίνωσης από τον σύγχρονο τρόπο ζωής». «Γιατί vegan και όχι χορτοφάγος;» την ρωτάω. «Στην αρχή ήμουν χορτοφάγος. Έτρωγα αβγά και βούτυρο, έπινα γάλα. Στην πορεία ανακάλυψα νέες τροφές πολύ πιο πλούσιες σε βιταμίνες από αυτές που μας πλασάρουν. Σταμάτησα να πίνω γάλα αγελαδινό, γιατί με κάλυπτε το γάλα αμυγδάλου- είναι ελαφρύτερο και ωφέλιμο για τον οργανισμό. Όσο εξελίσσεται ο άνθρωπος και όσο μαθαίνει, αλλάζει η διατροφή του» λέει η Στέλλα.

Όταν βλέπει ανθρώπους να τρώνε κρέας «δεν παθαίνω τίποτα, ούτε αηδιάζω, ούτε τους καταδικάζω. Δεν είμαι δικαστής εγώ, στο στομάχι κανενός. Η διατροφή είναι μια εντελώς προσωπική υπόθεση. Δεν είμαι υπέρ του βιγκανισμού, ως κίνημα». «Τί σου λείπει πιο πολύ από αυτά που έχεις κόψει;» τη ρωτάω. «Θα σου πω τί δεν μπόρεσα να κόψω. Το μέλι».

«Οι περισσότεροι ανησυχούν που είμαι ωμοφάγος. Με κοιτάζουν σαν την καημένη που μουλιάζει ρεβίθια και μούσλι» λέει η Δήμητρα. «Στην πορεία, καταλαβαίνουν. Η μητέρα μου, η οποία μαγείρευε ώρες το φαγητό, έχει αρχίσει να μειώνει τον χρόνο μαγειρέματος στα περισσότερα φαγητά. Ακόμα, της φαίνεται αδιανόητο το ότι τρώω ωμό κρέας. "Πώς το τρως βρε παιδάκι μου" μου λέει. Ο αδερφός μου με φωνάζει "Μπέλα" από το Τwilight. Αυτός τρώει αποκλειστικά σουβλάκια και πίτσα, σχεδόν ποτέ σαλάτα και θεωρείται νορμάλ. Αυτή η χώρα, κουβαλάει και μας φορτώνει με χιλιάδες προκαταλήψεις. Ωμοφαγία για μένα σημαίνει ελευθερία. Δεν εξαρτώμαι από τίποτα.».