Εγώ "γιατρέ μου πονάω" κι αυτός με χαμόγελο πάντα εκεί...

Ήθελα να γράψω κάτι για τον Βασίλη που οι αθλητικοί ξέρετε από το μπάσκετ, οι υπόλοιποι από την πολιτική κι εγώ επειδή είναι φίλος μου και γιατρός μου!

Γιορτάζει και έτσι αντί για χρόνια πολλά, θα σας πω για τον Κικίλια που ξέρω εγώ· αυτόν που τσαντιζόμουν όταν μάρκαρε σκληρά τον Μποντιρόγκα στο ΠΑΟ-ΑΕΚ αλλά μετά το ματς μου χαμογελούσε και έλεγε "απλά έκανα τη δουλειά μου" και μου πέρναγε. Τον Βασίλη που και τότε ήταν χαμηλών τόνων και τώρα ως βουλευτής το ίδιο, με το smart του, χωρίς οδηγούς και υπηρεσιακά αμάξια, χωρίς ασφάλεια αστυνομικών, μέσα στον κόσμο με χαμόγελο και κατανόηση για όλους.

Ο κόσμος λέει ότι ξεχωρίζει γιατί είναι καθαρός, εγώ γιατί συμπεριφέρεται το ίδιο στους δυνατούς και στους αδύνατους.

Τον μάλωσα όταν μου είπε ότι θα ασχοληθεί με τα κοινά, "τι δουλειά έχεις εσύ εκεί;" του είπα. Με την επιμονή του και την δουλειά του δικαιώθηκε στην χειρότερη στιγμή για τους πολιτικούς και ξεχωρίζει.

Όμως για μένα θα είναι πάντα ο γιατρός μου που του τηλεφωνώ για τις ορθοπεδικές συμβουλές του, που έχει χειρουργήσει ανθρώπους μου, αλλά κυρίως που του έχω εμπιστοσύνη και τον ρωτώ για ό, τι μου συμβεί και είναι εκεί όποτε τον θελήσω. Ξέρω στον ίδιο δεν θα αρέσουν αυτά που έχω γράψει γιατί είναι σκληρός με τον εαυτό του, θεωρεί πως έχει πολλές αδυναμίες και πάντα παλεύει να τις βελτιώσει. Αλλά εγώ ξέρω τον Βασίλη του μπάσκετ, το φίλο μου με το χαμόγελο που αγαπάει τη θάλασσα, την ελληνική μουσική, το καλό φαγητό, τα σπόρ, αλλά κυρίως σέβεται και τιμά φίλους και μη.

Την πρώτη μέρα το 2014 που ο ίδιος γιορτάζει του εύχομαι ό, τι επιθυμεί η καρδιά του. Χρόνια πολλά γιατρέ μου !