Δίαιτα, αυτή η απαγορευμένη λέξη

Το ’17 μπήκε, ο Ιανουάριος είναι εδώ (ψιλοτελειώνει για την ακρίβεια) και στα New Year's Resolution κάθε γυναίκας που… σέβεται τον εαυτό της περιλαμβάνεται η κουκίδα με τίτλο: «Να κάνω δίαιτα». Το λεξικό στο λήμμα «δίαιτα» αναφέρει: Ειδικός τρόπος διατροφής και διαβίωσης (συνήθως για να επιτευχθεί αδυνάτισμα). Όμως, αλήθεια, τι σημαίνει για εσένα, για εμένα, για όλες εμάς, η δίαιτα; Τέσσερις συντάκτριες του Native Content απαντούν στο πώς αντιμετωπίζουν το θέμα της δίαιτας και εξηγούν τους λόγους που όλες έχουμε αυτή την «εμμονή».

Η Σοφία έχειοιδιπόδειο (με τη μαμά της). Ξεκάθαρα.

Εμού του ιδίου για να σπάσει ο πάγος. Είναι αλήθεια πως κάνω λίστα κάθε Δεκέμβριο με τους στόχους της ερχόμενης χρονιάς (κλασική Παρθένος). Πρώτος πρώτος καταχωρείται ο εξής: Να χάσω 5 κιλά (κάθε ΜΑ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ). Αν το είχα καταφέρει, όλα αυτά τα συναπτά έτη, τώρα μάλλον θα είχα… εξαϋλωθεί. Αντ’ αυτού, είμαι εδώ και γράφω. Λοιπόν, για να είμαστε ειλικρινείς, πιστεύω πως η δίαιτα είναι μία πρακτική που περνάει από τη μαμά στην κόρη, κάτι σαν κληρονομικό χάρισμα δηλαδή. Ακούς από όταν ήσουν κοριτσάκι τη μαμά να λέει: «Μη φάτε τα γιαούρτια που έχω στο ψυγείο, κάνω δίαιτα» και εσύ ποτέ πριν άλλοτε δεν είχες τόσο αλόγιστη ανάγκη για ένα γιαούρτι. Έβγαινες για φαγητό με τους γονείς, άκουγες πάλι τη μαμά: «Για τη μικρή ένα μπιφτέκι, για εμένα ένα φιλέτο κοτόπουλο». Πάρτε πίσω το μπιφτέκιιιιιιιι, κάντε τα φιλέτα δύο (ούρλιαζες με τα μάτια). Και κάπως έτσι η δίαιτα περνάει στο DNA όλων των κοριτσιών σαν κάτι που ΠΡΕΠΕΙ να κάνουν, γιατί απλά το κάνει η μαμά και ό,τι κάνει η μαμά είναι το σωστό.

Παραμερίζοντας το υπαρξιακό θέμα περί δίαιτας, θα πω απλά ότι ΔΕΝ ΚΑΝΩ. Καταρχάς δεν μαγειρεύω, πώς-στο-καλό-θα-κάνω-δίαιτα; Απλώς προσπαθώ κάποια βράδια να μην πίνω αλκοόλ (οι προσπάθειες πέφτουν στο κενό, #ναι) ή να μην τρώω μετά τις 20.00 (εντάξει, αυτό το έχω) ή να γυμνάζομαι (πρακτική των τελευταίων μηνών που με υπερηφάνεια σου λέω ότι αποδίδει περισσότερο από κάθε δίαιτα -ΚΑΘΕ είδους γυμναστική).

Ειρήνη, please κουκλίτσα μου. PLEASE!

Δίαιτα. Η αλήθεια είναι πως αυτή η λέξη -με τον τρόπο που τη χρησιμοποιούμε ευρέως- δεν υπάρχει πια στη ζωή μου. Ναι, δεν θα με ακούσετε ποτέ να λέω «πρέπει να ξεκινήσω δίαιτα» ή «όχι, δεν μπορώ να το φάω αυτό γιατί κάνω δίαιτα». Στις μέρες μας, σχετίζουμε συνήθως τη δίαιτα με το θέμα της απώλειας των περιττών κιλών. Η λέξη «δίαιτα», ωστόσο, προέρχεται από το «διαιτώμαι» που στα αρχαία ελληνικά σημαίνει «ζω» και «ακολουθώ έναν καθορισμένο τρόπο ζωής και διατροφής». Έτσι, λοιπόν, προσέχω τη διατροφή μου. Για να φτάσω στο σημείο αυτό, όμως, πέρασα από διάφορα στάδια. Ομολογώ ότι παλιά (πριν από δέκα χρόνια δηλαδή) είχα κάποια παραπανίσια κιλά (δέκα όσο και τα χρόνια που τα έχω χάσει) καθώς και ότι στο παρελθόν έχω ακολουθήσει αυστηρά διατροφικά προγράμματα. Ωστόσο, δεν ήταν οι «δίαιτες» αυτές που με βοήθησαν τελικά να μείνω στα ίδια κιλά εδώ και μια δεκαετία. Όταν διαπίστωσα ότι κάθε άλλο παρά καλό μου έκαναν, αποφάσισα ότι έπρεπε να κάνω πιο σημαντικές αλλαγές στη ζωή μου από το ακολουθώ ένα συγκεκριμένο διατροφικό πρόγραμμα για 15 ημέρες ή ένα μήνα.

Cut, cut, cut all the bad stuff! «Έκοψα», λοιπόν, τα αναψυκτικά και το junk food, άρχισα γυμναστήριο και υιοθέτησα έναν υγιεινό τρόπο ζωής. Αυτό δεν σημαίνει ότι στερούμαι κάτι. Και τα παγωτά μου θα φάω και τις σοκολάτες μου και το junk food μου. Αλλά με μέτρο και γνωρίζοντας πάντα τα όρια μου. Ναι, οκ, έχω «ξεφύγει» αρκετές φορές, ωστόσο, αυτό σημαίνει απλά ότι την επόμενη ημέρα φροντίζω να τρέφομαι περισσότερο υγιεινά (ξέρετε, φρούτα, πολύ νερό, κοτοπουλάκι και σαλατούλα κλπ). Και να μην ξεχάσω να αναφέρω ότι πάντα ξεκινώ την ημέρα μου με ένα καλό πρωινό. Τι περιλαμβάνει; Καφέ (πάντα) και γιαούρτι με φρούτα ή φρυγανιές με ταχίνι ολικής αλέσεως και μέλι.

Μίκα, δεν θέλουμε ναμας πάθεις τίποτα. Φάε, ομορφιά μας, φάε!

Δίαιτα. Την κοιτώ στα μάτια αρκετά συχνά. Δεν τη συμπαθώ. Δεν μου ταιριάζει. Δεν θα την έκανα παρέα, βρε αδελφέ! Αυτό το σιχαμένο «από Δευτέρα» ξεκινά πάντα μία μαύρη Δευτέρα με χάλια καιρό και με το «σούπερ τοσοδούλι μίνι, διάφανο και ροζ μπικίνι» να ακούγεται από κάπου... (θέτουμε στόχους, δεν κοιμόμαστε!). Οι πρώτες πέντε μέρες είναι πάντα πολύ δυνατές. Αντέχω, το έχω πάρει απόφαση, κολλάω τη Kate Hudson στο ψυγείο, πίνω… 45 λίτρα νερό την ημέρα, ψωνίζω μόνο φρούτα και λαχανικά και φτιάχνω ευλαβικά τα ταπεράκια για το γραφείο. Νιώθω ήδη ότι έχω αδυνατίσει και μόνο που τα ετοιμάζω.

Πεινάω. Πεινάω το πρωί, το μεσημέρι, το βράδυ. Πεινάω στον ύπνο μου. Μετά την Πέμπτη μέρα (και αφού έχω ρέψει... #ΝΟΤ) ξεκινάνε οι ατασθαλίες. Έλα μωρέ, λίγο σοκολατίτσα δεν πειράζει. Άντε και λίγο πατατούλα. Μα θα πάμε έξω για φαγητό και δεν θα φάω λίγο ψωμάκι; ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ! Θέλετε να πεθάνω; Αυτό θέλετε; Να μου κάτσει το κόκαλο στο λαιμό και να μην μπορώ να το βγάλω;

Με λίγα λόγια, όλα ξεκινούν καλά και αισιόδοξα στις δίαιτες της ζωής μου και καταλήγουν σε ένα Βατερλό με πατατάκια, σοκοφρέτες και ψωμιά στην χωριάτικη.
C’ est la vie! (*κούνημα χεριού που απομακρύνει το μαλλί με περίσσια χάρη)

Και ξινόμηλα καιμαρούλια και πλαν έι και πλαν μπι. Η Κατερίνα έχει πρόγραμμα.

Για εμένα η δίαιτα είναι πάντοτε η περίοδος μετά τα Χριστούγεννα και το Πάσχα και δεν κρατάει ποτέ περισσότερο από δύο εβδομάδες. Μερικές φορές πετυχαίνει. Άλλες πάλι όχι. Στο μυαλό μου είναι συνδυασμένη με ξινόμηλα, μαρούλια και οποιοδήποτε τροφή πράσινου χρώματος, καθώς και με πολλά νερά, φυσικούς χυμούς και τσάι μέχρι να ξεκολλήσει ο δείκτης από τη ζυγαριά.

Το παραπάνω είναι το δικό μου Plan A (το οποίο σχεδόν πάντα αποτυγχάνει γιατί δεν υπάρχει αρκετή θέληση). Α, και γιατί σχεδόν καθημερινά όλο και κάποιος θα γιορτάζει στην εταιρεία και θα προσφέρει ένα γλυκάκι (και δεν γίνεται να αρνηθείς για να μην είσαι ακατάδεκτη). Άσε που τις δύσκολες μέρες στο γραφείο, δεν μπορείς να πεις όχι στο comfort food… Ε, και μετά, αφού έφαγες ένα και τη χάλασες για σήμερα, λες δεν πειράζει άστο, από αύριο και το αύριο γίνεται μεθαύριο και πάει λέγοντας… Επομένως, περνάμε στο Plan B. Χρειάζεται μάλλον λίγο περισσότερο χρόνο για να δεις αποτέλεσμα και ίσως δεν είναι ακριβώς δίαιτα, τουλάχιστον με την ακριβή έννοια του όρου, αλλά λειτουργεί! Μάλλον ακριβώς επειδή νιώθεις ότι δεν περιορίζεσαι. Απλά κόβεις το βραδινό. Εντάξει, όταν πεινάς πολύ μπορείς να φας ένα τοστάκι. Δεν είναι εύκολο να πεις «αντίο» στους υδατάνθρακες…

Mange des tomates, mon amour!

Δεν ξέρω αν ταυτίστηκες με κάποια από τις παραπάνω προσεγγίσεις περί δίαιτας. Συμβουλή μας: Συνέχισε να τρως ό,τι θέλεις (μια ζωή την έχουμε) με μέτρο όμως και ακολουθώντας όσο το δυνατόν πιστότερα τη διατροφική πυραμίδα (ξέρεις αυτή που λέει κόκκινο κρέας μία φορά την εβδομάδα). Να πίνεις μπόλικο νεράκι, να κάνεις και καμία ασκησούλα. Και στην τελική, φάε και λίγο παντεσπάνι.

via GIPHY