«Η μάχη που δεν κερδίσαμε…», γράφει η Δέσποινα Καμπούρη
Είναι από αυτές τις στιγμές που μουδιάζουν τα χέρια σου, το κορμί παραλύει και η λογική αδυνατεί να πιστέψει ότι αυτό που αντικρίζουν τα μάτια είναι αλήθεια.
Κάπως έτσι αισθάνεσαι όταν βλέπεις τον θάνατο μπροστά σου. Όχι, τον δικό σου... Στον δικό σου, μάλλον τα αισθήματα είναι διαφορετικά. Τον θάνατο μίας νέας γυναίκας με όνειρα και ελπίδες για οικογένεια και παιδιά. Μίας γυναίκας που δεν διαφέρει σε τίποτα από άλλες συνομήλικές της, που όμως δεν κατάφερε ποτέ να πραγματοποιήσει τα όνειρά της γιατί πολύ απλά αρρώστησε βαριά: Καρκίνος του μαστού με μεταστατική πορεία...
Αυτές είναι οι φωτογραφίες που τράβηξε ο σύζυγος της Τζένιφερ, Άντζελο Μερίνο, όσο εκείνη πάλευε με την αρρώστια της και τους αφόρητους πόνους.
Ο πιστός σύντροφος που δεν έλειψε στιγμή από το πλευρό της, «κατέγραφε» κάθε βήμα της γυναίκας του, κάθε στιγμή αυτής της δύσκολης πορείας, της μάχης με τον καρκίνο. Από την πρώτη μέρα που έμαθε τα νέα για την υγεία της, μέχρι και το τέλος. Την απαθανάτιζε, τις στιγμές της χημειοθεραπείας, τις στιγμές των αφόρητων πόνων, τις στιγμές που έχανε τα μαλλιά της, τις στιγμές που λύγιζε, τις στιγμές που ήλπιζε... Και φυσικά με την κατάθεσή της.
Έτσι, δημιούργησε ένα φωτογραφικό ημερολόγιο με τίτλο «Η μάχη που δεν κερδίσαμε. Η αναμέτρηση της γυναίκας μου με τον καρκίνο του μαστού...».
Σε πρώτη ανάγνωση, κάποιος θα μπορούσε να χαρακτηρίσει μακάβρια αυτή την διαδικασία. Εκείνος όμως δίνει άλλη εξήγηση:
«Δυστυχώς η πλειοψηφία του κόσμου προτιμά να μη συζητά αυτές τις πραγματικότητες. Ο κόσμος νομίζει ότι πρόκειται γενικά κι αόριστα για μια εμπειρία που αν επιβιώσεις, σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Όμως η κανονικότητα δεν υφίσταται στα χωρικά ύδατα του καρκίνου. Αυτοί που πάσχουν, πρέπει να καθορίζουν μια νέα πραγματικότητα κάθε μέρα. Πώς μπορούν όμως να καταλάβουν αυτό που ζούσαμε κάθε μέρα; Οι φωτογραφίες μου δείχνουν αυτή την "συμβίωση". Δείχνουν τις προκλήσεις, τις δυσκολίες, τον φόβο, την θλίψη και την ελπίδα που η Τζένιφερ είχε να αντιμετωπίσει ενώ πάλευε με την ασθένεια. Το σημαντικότερο όμως από όλα: αυτές οι φωτογραφίες δείχνουν την αγάπη μας».
Μία αγάπη που κράτησε χρόνια και ξεκίνησε στη νεανική ζωή της Τζένιφερ. Τότε που ήταν όμορφη, φρέσκια και χαμογελαστή στην αγκαλιά του αγαπημένου της.
Με συγκλονίζει η μετάλλαξη... Βλέπω και ξαναβλέπω τις φωτογραφίες προσεκτικά. Προσπαθώ να νιώσω την ψυχολογία της, να μεταφράσω το βλέμμα της, όμως δεν μπορώ να προσπεράσω την ομορφιά που μετατρέπεται σε γήρας, μέσα σε σχεδόν δύο χρόνια... Πλούσια μακριά μαλλιά που χάνονται σε μία εβδομάδα. Λαμπερό δέρμα που θαμπώνει, σπάει μέρα με την μέρα... Αβάσταχτος πόνος για όλους, αλλά περισσότερο για την ίδια που βλέπει τον εαυτό της να αλλάζει δραματικά.
Τραγική φιγούρα ο άντρας της. Πόσο ψυχραιμία χρειάζεται για να «παγώνεις» τις θλιβερές στιγμές του θανάτου; Κι όμως υπήρχε σημαντικός λόγος:
«Για να τιμήσω την σύζυγό μου που έχασε τη ζωή της στα 40 της χρόνια από μεταστατικό καρκίνο του μαστού ξεκίνησα μία μη κερδοσκοπική οργάνωση που λέγεται «Μοιράσου την αγάπη», η αποστολή της οποίας είναι να προωθηθεί η οικονομική στήριξη σε γυναίκες που την έχουν ανάγκη την περίοδο της θεραπείας τους από τον καρκίνο του μαστού. Το 50% των καθαρών κερδών μου από τις πωλήσεις του φωτογραφικού μου ημερολογίου θα δοθούν στην οργάνωση. Δεν μπορώ να σκεφτώ έναν καλύτερο τρόπο για να τιμήσω την μνήμη της Τζένιφερ, από το να βοηθώ γυναίκες που πάσχουν από αυτό που την σκότωσε...».
Η Τζένιφερ συνήθιζε να του λέει, καθώς τον έβλεπε να την φωτογραφίζει:
«Πρέπει να με κοιτάς στα μάτια... Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να αντέξω τον πόνο...».
Περιμένω τα μηνύματά σας εδώ!
Μπορείτε να με βρείτε και στο φυσικό μου περιβάλλον!
Bloggers
