Βάλε NETFLIX να περάσει

Αυτό δεν μου το ‘ χα.

Δεν έχω «γονατίσει» έτσι ξανά. Κρυλογηματικά δηλαδή.

Εντάξει σε κάθε «κανόνα» και βαρύγδουπη δήλωση υπάρχουν και εξαιρέσεις. Εκείνες που συνήθως ξεχνάς.

Τη λοιμώδη μονοπυρήνωση που είχα περάσει στα 14 μου, όταν φίλησα το πρώτο μου αγόρι τον Αλέξη ας πούμε και έλεγα στη μαμά μου ότι προτιμώ να πεθάνω από το να πονάω τόσο. Κάθε κατάποση ήταν και μια μαχαιριά. Κάθε ανάσα και ένα γρατζούνισμα. Βάλε κάτω πόσες φορές αναπνέεις και πόσες καταπίνεις κάθε μέρα. Δύσκολη πίστα. Φυσικά, η επόμενη φορά που με «γονάτισε» μια ίωση, ήταν όταν πέρασα Covid19 και οι παρενέργειες από το τρίτο εμβόλιο. Να αυτά έχω στο καταστατικό μου ως τις περιπτώσεις εκείνες που ΥΠΕΦΕΡΑ. Κατά τα άλλα, there is nothing else to write home about μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα. Χύθηκαν πολλά δάκρυα, let me tell ya. Στο όνομα της λεμφαδενίτιδας, χύθηκαν αυτά τα δάκρυα. Δάκρυα, απελπισία, ακινησία και αυτοκαραντίνα. Πυρετός, οδυρμός και κακός χαμός.

Ξύπνησα με έναν πόνο σαν πιάσιμο στο δεξί μέρος του αυχένα. Έπιανε και λαιμό μαζί, αλλά δεν ένιωθα σαν να έχω τα λαιμά μου. Καμία σχέση. Ούτε πονούσα στην κατάποση. Σκέφτηκα.. ε ναι φωτογραφίσεις έξω, λίγα ρούχα, περίεργος καιρός, απότομες καιρικές αλλαγές, εξωτερικά γυρίσματα, γυμναστική, ιδρώτας, κάνα νευροκαβαλίκεμα θα είναι μωρέ. Δευτέρα, Τρίτη συνέχισε αυτό και εγώ συνέχισα στο ίδιο τροπάρι. Εκείνο να με πονάει κι εγώ να το σκέφτομαι ως κάτι επιφανειακό. Βέβαια το πρήξιμο είχε αυξηθεί σε τέτοιο βαθμό που το έβλεπε κάποιος τρίτος με γυμνό μάτι καθώς έμοιαζε με εικόνα από το Stranger Things. Γρομπαλάκια, πρησμένα, σαν μπαλάκια του ping pong σε λαιμό και αμυγδαλές. Την Τετάρτη που μας πέρασε, είχα διπλό γύρισμα. Ένιωθα πως κάτι δεν πάει καλά και πώς έπρεπε να μεριμνήσω γι’ αυτό που μου συμβαίνει και να σταματήσω να συμπεριφέρομαι ως κάποιος που πονά και το αποφεύγει λόγω έλλειψης χρόνου, (ταυτιστείτε) που ακριβώς αυτό έκανα. Έκλεισα διαδικτυακά δύο ραντεβού με ΩΡΛ ένα για τις 17.00 και ένα για τις 17.30 μη γνωρίζοντας τί ώρα θα τελειώσω από τα γυρίσματα, αλλά ως προνοητικό πλάσμα που είμαι, είπα να δεσμευτώ με το διπλό κλείσιμο και επιτέλους να συμβεί κάτι γι’ αυτό που μου συμβαίνει. Πηγαίνοντας στο γιατρό ήδη ένιωθα περίεργα. Σαν να ανεβάζω πυρετό, σαν να έχω τάση για εμετό, σαν να με πονάνε τα κοκάλα μου αλλά ήταν τέτοια η θετική υπερένταση της δουλειάς, αυτός ο ικανοποιητικός απόηχος των συνεντεύξεων που μόλις είχα κάνει που οι ενδορφίνες δεν με άφηναν να απομονώσω τα συμπτώματα αυτού που είχα και να καταλάβω τί είναι τί. Δέκατα είχα σίγουρα, αυτό διαπιστώθηκε. Με βλέπει ο γιατρός, αντικρίζει και εκείνος τα από το Stranger Things βγαλμένα εξογκώματα και μου γράφει αντιβίωση. Μου λέει, είναι λεμφαδενίτιδα νομίζω..

Το βράδυ της ίδιας ημέρας, είχα ανεβάσει 39 πυρετό και από εκεί που όλα ήταν πεταλούδες και ήλιος, ξαφνικά, ήταν συννεφιά, αέρας και χαλάζι μέσα στο σπίτι μου και μέσα στο μυαλό μου. Είναι πολύ άσχημο και δη για τους αεικίνητους από εμάς κάτι να σε σταμάτα, κάτι που είναι πέραν των δυνάμεών σου και τελικά να σε ακινητοποιεί. Να διαλύει το πρόγραμμά σου, να διαλύει τη διάθεσή σου και από εκεί που είχες πάρει φορά για να βγάλεις εις πέρας με χαρά και ενθουσιασμό την εβδομάδα να σέρνεσαι σαν τον σαλίγκαρο από καναπέ σε κρεβάτι και από κρεβάτι σε καναπέ, ανήμπορος να φας, να μιλήσεις, να υπάρξεις. Τι να λέμε τώρα… Οι φίλοι μου, μου έστελναν με delivery προμήθειες σπίτι, η μανούλα μου τόλμησε να εμφανιστεί με ένα κάρο φαγητά, κοτόσουπα, το νούμερο 1 ελληνικό φάρμακο (για όλα μετά τη μάνα την ίδια), φρούτα, λαχανικά, βιταμίνες και εγώ εκεί στο ίδιο σημείο καθήμενη και απορημένη, πώς την πάτησα έτσι εγώ από το πουθενά. ΕΓΩ ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΠΡΟΣΕΧΩ.

Για να ξέρετε, σιχαίνομαι να ακυρώνω δουλειά. Δεν δέχομαι ότι μια ίωση μπορεί να με κρατήσει «κάτω» και να λειτουργήσει ως βαρίδι στις υποχρεώσεις μου αλλά να που, ναι, φυσικά και γίνεται. Αναβλήθηκαν όλα, αναβλήθηκα κι εγώ.

Ξέρετε πολύ καλά εσείς που με διαβάζετε τώρα ότι το κεφάλαιο ιώσεις και ανημποριά σε συνδυασμό με deadlines και παραδόσεις δεν είναι δα και ότι καλύτερο. Να τα λέμε και αυτά. (γέλια)

Βέβαια επίσης ξέρετε πολύ κακά όσοι με διαβάζετε αυτή τη στιγμή πως υπάρχουν πολύ σοβαρές περιπτώσεις κακουχίας από άποψη υγείας γύρω μας, δίπλα μας και φυσικά και μέσα στο σπίτι μας οπότε το σταυρό μας να κάνουμε και να λέμε και «ευχαριστώ» δυνατά - το σύμπαν ακούει – ακούει και τα όσα γράφονται και λέγονται εδώ στο Queen είναι σαν το μάτι του Μεγάλου Αδερφού το σύμπαν – που εμείς την γλιτώνουμε με ναι με ταλαίπωρες αλλά μικρές ιωσούλες.

Σε κάθε περίπτωση, το κείμενο αυτό το γράφω για όλους εσάς που αυτή τη στιγμή βιώνετε ένα κρυολόγημα, ταλαιπωρείστε και βρίσκεστε σπίτι μέχρι να γίνετε καλά.

Όσο ήμουν σπίτι, αγκαλιά και παρέα με την ίωση, έκανα ένα IG Story, ζητώντας από τους ακολούθους μου να μου προτείνουν σειρές και ταινίες στο NETFLIX – αυτήν την πλατφόρμα έχω επιλέξει εγώ αν και με βλέπω να απατάω σύντομα το NETFLIX με το HBO ή το CINOBO. Mπορεί να αισθανθώ τελικά και πολυγαμική και να το απατήσω και με τις δύο προαναφερθείσες πλατφόρμες. Θα φανεί. Στο δια ταύτα λοιπόν, επειδή τελικά με κοτόσουπα και NETFLIX πέρασα την ίωση μού αυτή θα σας προτείνω όσα μου πρότειναν για να περάσει λίγο πιο, απαλά το κρυολόγημά σας.

1.American Primeval

https://www.imdb.com/title/tt24069848/

2.Νumber 24

https://www.imdb.com/title/tt23782584/

3.Line of Duty

https://www.imdb.com/title/tt2303687/

4.Maid (εξαιρετικό, επιβεβαιώνω το έχω δει)

https://www.imdb.com/title/tt11337908/

5.Bridgerton (εξαιρετικό, επιβεβαιώνω το έχω δει)

https://www.imdb.com/title/tt8740790/?ref_=fn_all_ttl_1

6.Ripley

https://www.imdb.com/title/tt11016042/?ref_=fn_all_ttl_1

7.Fauda (θέλω να το δω)

https://www.imdb.com/title/tt4565380/?ref_=fn_all_ttl_1

8. Βlacklist (πεθαίνω για τον πρωταγωνιστή, τον James Spader)

https://www.imdb.com/title/tt2741602/?ref_=fn_all_ttl_1

9. Suits (παλιό, δυνατό αλλά ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ, όπως πρέπει να είναι μια σειρά)

https://www.imdb.com/title/tt1632701/?ref_=fn_all_ttl_1

10.Night agent (εμένα προσωπικά με κούρασε)

https://www.imdb.com/title/tt13918776/

11.The recruit (πολλή γαματοσύνη για τα δικά μου γούστα)

https://www.imdb.com/title/tt16030542/?ref_=fn_all_ttl_1

12.Manifest

https://www.imdb.com/title/tt8421350/?ref_=fn_all_ttl_1

13. Better Call Saul (ωραίο δεν μπορώ να πω)

https://www.imdb.com/title/tt3032476/?ref_=fn_all_ttl_1

14.True detective (παλιό αλλά καλό)

https://www.imdb.com/title/tt2356777/?ref_=fn_all_ttl_1

15. Υou (παρανοϊκό αλλά δυνατό)

https://www.imdb.com/title/tt7335184/?ref_=fn_all_ttl_1

16. Mind hunter (λιώνω χάνομαι για αστυνομικά και θρίλερ)

https://www.imdb.com/title/tt5290382/?ref_=fn_all_ttl_2

17. Behind her eyes (δεν τρελάθηκα)

https://www.imdb.com/title/tt9698442/?ref_=fn_all_ttl_1

18. When they see us (πολύ τρομακτικό)

https://www.imdb.com/title/tt7137906/?ref_=fn_all_ttl_1

19. Τhe Residence (εξαιρετικό χιούμορ)

https://www.imdb.com/title/tt8740614/?ref_=fn_all_ttl_1

20. Adolescence

https://www.imdb.com/title/tt31806037/?ref_=nv_sr_srsg_0_tt_8_nm_0_in_0_q_adole

Επέλεξα να σας προτείνω ένα τοπ 20 από τις προτάσεις που μου έστειλαν. Υπήρξαν και πολλές άλλες και πάντα θα υπάρχουν διότι τα γούστα και οι ορέξεις είναι πολλές και από τότε που μπήκαν ενεργά και δυναμικά οι πλατφόρμες στις ζωές μας έχουμε πάθει και μια μικρή ανοσία, επιτρέψτε μου να πω σε σχέση με το τί βλέπουμε και πως το κρίνουμε. Θεωρώ πως έχουμε αποκτήσει μεγαλύτερη ανοχή σε σχέση με το περιεχόμενο διότι θέλουμε ένα «χάδι» πριν κοιμηθούμε οπότε δεν μας απασχολεί και ιδιαιτέρως βρε αδερφέ εάν η πλοκή είναι σωστή, εάν η μουσική κουμπώνει και εάν οι ερμηνείες είναι θριαμβευτικές.

Αν με ρωτάτε, το Adolescence, ήταν η σωστή σειρά τη σωστή στιγμή. Ο ορισμός της καλλιγραφίας στο μονοπλάνο, δηλαδή μετά από αυτό θα θέλουν οι περισσότεροι να το κοπιάρουν και να το πετύχουν αλλά η σειρά αυτή διάλεξε να μας συμβεί στο σωστό momentum και ποιο είναι αυτό; E μα φυσικά η παρενόχληση και η βία όλων των ειδών και δη στις νεαρές ηλικίες. Δεν αφήνω απ’ έξω και την παραγκώνιση των παιδιών από τους γονείς είτε από πλήρη και ξεκάθαρη αδιαφορία, είτε από έλλειψη χρόνου, είτε από ανακούφιση που τα παιδιά έχουν ένα tablet και ζαβλακώνονται όλη μέρα άρα τί μπορεί να πάει λάθος; (εκεί κάπου εντάσσεται και η ακραία επικινδυνότητα του violent gaming).

Δεν μπορώ να πω ότι είχε κάτι παραπάνω από αυτά η σειρά. Θεωρώ ότι πέτυχε και συζητήθηκε για την απλότητά της και την απόλυτη ταύτισή της με το τώρα και ναι, η επιτυχία στο σήμερα είναι να πιάσεις τα απλά και τα ανθρώπινα και να τα παρουσιάσεις με τον έναν τρόπο ή με τον άλλον.

https://www.imdb.com/title/tt3281796/?ref_=fn_all_ttl_1

Από τις προτάσεις που μου έγιναν ξεκίνησα το The Residence το οποίο πράγματι έχει ένα χιούμορ, αυστηρό και κοφτό που όντως με κάνει και γελάω μόνη και θεωρώ πως τη σήμερον ημέρα για τα δικά μου τουλάχιστον γούστα, είναι ό,τι πρέπει για να μου ακονίσει το μυαλό αντί να μου το κοιμίσει!

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους εκείνους που διέθεσαν χρόνο από το χρόνο τους για να μου στείλουν τις προτάσεις τους και αγωνιστικούς χαιρετισμούς και περαστικά σε όσους περνούν ένα κρυολόγημα και αγκαλιά σε όσους βιώνουν κάτι μεγαλύτερο, πιο βαθύ και πιο δυνατό.

Τα λέμε την άλλη Πέμπτη!