Πάσχα στο χωριό και όταν λέμε «χωριό» εννοούμε τα υπέροχα Κύθηρα

«Βάγιω, Βάγιω του Βαγιώ τρώνε ψάρι και κολιό, και την άλλη Κυριακή τρώνε κόκκινο αυγό»

Στα Κύθηρα, πατρίδα δική μου και του άνδρα μου πηγαίνω σχεδόν κάθε Πάσχα από τότε που ήμουν παιδί,. Αλλά είναι η πρώτη φορά που βρέθηκα πριν τη Μεγάλη Βδομάδα . Και έζησα εμπειρίες πρωτόγνωρες, αλλά και κάποια έθιμα που δεν τα ήξερα.

Ο καιρός ήταν βροχερός και μείναμε για πρώτη φορά τέτοια εποχή στο πατρικό σπίτι του άνδρα μου στο βουνό, στον όμορφο Καραβά στα βόρεια του νησιού, γιατί είχε πολύ υγρασία για να μείνουμε στο εξοχικό μας στη θάλασσα.

Μείναμε σε ένα να υπέροχο σπίτι 200 ετών που το ανακαινίσαμε με πολύ αγάπη και σεβασμό πριν λίγα χρόνια, σε ένα τοπίο που μοιάζει με τη Τοσκάνη.

Και τι δε κάναμε αυτή τη βδομάδα….

Μαζέψαμε χόρτα και άγρια σπαράγγια από τα χωράφια . Στολίσαμε το σπίτι με υπέροχες βιολέτες κάλες, σπάνιες αγριοτουλίπες και άγριες λεβάντες που υπάρχουν στο υπέροχο δάσος στο Γερακάρι.

Φτιάξαμε κουλουράκια σμυρναίικα με πρόβειο βούτυρο (συνταγή της γιαγιάς ) μαζί με τη μανούλα μου και μοσχομύρισε το σπίτι.

Ήπιαμε τα ποτάκια μας με την ησυχία μας στο παραδοσιακό Αστικόν στον Ποταμό και φάγαμε σιμιγδαλένιο χαλβά με περγαμόντο στο καφενείο στη πλατεία.

Ήπιαμε τον καλλίτερο καφέ του νησιού από τον θρυλικό Παύλο και θαυμάσαμε τα καλούδια της Γκλόρια στον υπέροχο φούρνο του Καραβά.

Και ο μπαμπάς ττουε , ο Γιάννης ο φούρναρης (ξάδελφος και συνονόματος του άνδρα μου και συμμαθητής της μαμάς που χάρηκε που την είδε ) μας έδωσε ολόφρεσκα αβγά για να βάψουμε τη Μεγάλη Πέμπτη.

Απολαύσαμε ολόφρεσκα ψαράκια και καλαμάρια με φάβα, βράχο σαλάτες και άγρια βλαστάρια στο Λεμονόκηπο.

Όμως πέρα από την υπέροχη φύση και το φαγητό, έζησα από πιο κοντά τα προ πασχαλινά έθιμα του νησιού.

Στη συνείδηση των Κυθηρίων η Κυριακή των Βαΐων είναι μεγάλη μέρα

Άνθρωποι που μπορεί να μην εκκλησιάζονται όλο το χρόνο, αυτή την ημέρα θα πάνε για να πάρουν το βαγί τους που το έπλεξαν περίτεχνα οι γυναίκες της ενορίας που διατηρούν το έθιμο σε όλο σχεδόν το νησί.

Η κάθε εκκλησία στολίζεται με μεγάλους σταυρούς, αστέρια και αλογάκια που κρέμονται από τους πολυελαίους εις ανάμνησίν του ταπεινού πώλου όνου, που χρησιμοποίησε ο Χριστός κατά την θριαμβευτική είσοδό του στα Ιεροσόλυμα, δίνοντάς μας μάθημα ταπείνωσης.

Τα βάγια τα φτιάχνουν από τα λογχοειδή φύλλα της βαγιονιάς, δηλαδή του φοίνικα, από τον οποίο προέρχονται οι χουρμάδες. Στα δε λεπτά νεαρά φύλλα της φοινικιάς προσθέτουν. ανθισμένα κλαράκια ελιάς και άγριες λεβάντες.

Το βαγί το θεωρούσαν ως το ισχυρότερο φυλαχτό για τα κακά πνεύματα, για να φυλάει το σπίτι(έμπαινε σε περίοπτη θέση στο εικονοστάσι κάθε οικογένεια) αλλά και τις στάνες τα υποστατικά ακόμη και τα καΐκια .

Να είναι καλά η φίλη μου η Μαρί και μαμά της η Κα Ελένη Χάρου που μας φύλαξαν τα περίτεχνα βάγια μας για να μας φυλάνε...

Σε λίγες μέρες το νησί θα γεμίσει και πάλι

Θα μου λείψει η γοητεία της βδομάδας που έζησα , με το ψιλόβροχο και τις έρημες παραλίες και τα χωριά μόνο με ντόπιους αλλά θα περάσουμε όμορφα με τους φίλους που έρχονται από την Αθήνα και το εξωτερικό. Γιατί τα Κύθηρα είναι μαγεία έτσι κι αλλιώς…