Ο έρωτας που μου άλλαξε τη ζωή..

Γεια σας φίλοι και φίλες μου..

Την τελευταία εβδομάδα έβαλα κάτω τα χαρτιά μου και τις σκέψεις μου προσπαθώντας να συντάξω ένα ωραίο θέμα για αυτό εδώ το blog, με αφορμή την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Σας έγραψα για τα οφέλη του έρωτα στον οργανισμό ενός ανθρώπου, σας έγραψα για τον εορτασμό του έρωτα και αν αυτός απαιτεί επίσημη ημέρα ή όχι, σας έγραψα ακόμη και μερικές φανταστικές, πρωτότυπες ιδέες για να περάσετε τέλεια με τον/την Βαλεντίνο/α σας χωρίς να πέσετε στις εμπορικές "παγίδες" της ημέρας..

Κανένα από αυτά τα άρθρα δε δημοσίευσα όμως, γιατί στα μισά της διαδρομής τα διέκοψα και αποφάσισα να σας μιλήσω από καρδιάς..

Τί είναι άραγε ο έρωτας; Εγώ μιλώ σε εσάς και εσείς με διαβάζετε, και ελπίζω μερικοί από εσάς να είχατε την τύχη να τον αισθανθείτε και να τον βιώσετε.

Από μικρή νόμιζα πως έρωτας είναι όταν σε ένα κορίτσι αρέσει ένα αγόρι, και στο ίδιο αγόρι αρέσει το πρώτο κορίτσι..

Μακάρι βέβαια τα πράγματα να ήταν τόσο απλά.. Ακούγοντας ιστορίες των γονέων ή των παππούδων μου, συνειδητοποιώ πως στις δικές τους εποχές ο ρομαντισμός ήταν παντού, το αγόρι ερωτευόταν το κορίτσι, το κορίτσι με τη σειρά του ερωτευόταν το αγόρι, και συνήθως οι δυο μαζί χτίζανε μια ζωή γεμάτη χαρές, λύπες, πάθος, ένταση, χαμόγελα, αλλά και δυσκολίες, που όλα μαζί και σε βάθος χρόνου τους ενώνανε, τους θωρακίζανε και τους κάνανε "ένα". Και λένε οι μεγαλύτεροί μας, προσπαθώντας να εξηγήσουν αυτό που συμβαίνει σήμερα: "Εμείς κορίτσι μου κάναμε γερούς δεσμούς στην εποχή μας, γιατί έχουμε μάθει όταν χαλάει κάτι να το φτιάχνουμε, κι όχι να το πετάμε.."

Πολλές φορές αναρωτιέμαι λοιπόν, γιατί είναι πια τόσο δύσκολο να ερωτευτεί κανείς στις ημέρες μας;

Δυστυχώς θα πω και αναστενάξω, στην εποχή μας πια ο έρωτας έχει "ξεπέσει". Οι δυσκολίες στην καθημερινότητα των ανθρώπων, τα διάφορα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα, η έλλειψη ηθών, αξιών και σεβασμού προς τους γύρω μας που μερικές φορές συνεπάγονται όλα αυτά, αλλά και η αν θέλετε η σεξουαλική "ευκολία" των ημερών μας, ειδικά στις νεότερες γενιές, είναι μερικοί μόνο από τους παράγοντες που δε μας επιτρέπουν να "αφεθούμε" στη μαγεία του έρωτα και συντελούν στην πλήρη απομυθοποίηση του ορισμού του και στην τάση εκφυλισμού του όσο περνούν τα χρόνια.. Και εκεί φαίνεται πως αλλάζουν οι εποχές.. Και οι συνήθειες, τα θέλω και τα πρέπει μας. Και πληγώνονται οι άνθρωποι, απογοητεύονται, και βάζουν στόχο να ΜΗΝ ερωτευτούν ξανά.. Και πόσο κρίμα..

Προσωπικά, έχω συνυπάρξει με ανθρώπους που μερικές φορές νόμιζα οτι είχα ερωτευτεί, γιατί πολλές φορές το πάθος, η επιθυμία, ο ενθουσιασμός αλλά και η επιβεβαίωση που μπορεί να σου δώσει κάποιος, σε τυφλώνουν και σε μπερδεύουν.. Λάθος. Συνειδητοποίησα λοιπόν με τα χρόνια, πως το πάθος και η "θύελλα" είναι μόνο κάτι εκρηκτικό και εφήμερο, που αρχικά σε ξεσηκώνει, σε φέρνει κοντά με τον άλλον και έπειτα σου δίνει την επιλογή να του δώσεις μια ευκαιρία.. Ευκαιρία που λίγοι θα αρπάξουν πραγματικά και εξ' ολοκλήρου. Πολύ λίγοι είναι αυτοί που θα σε θέλουν για αυτό που πραγματικά είσαι, και όχι για να εκμεταλλευτούν αυτά που έχεις να τους προσφέρεις.

Και έπειτα ήρθε η στιγμή που αντιλήφθηκα οτι τον πραγματικό έρωτα τον καταλαβαίνεις γιατί εξελίσσεται και "ανθίζει" μέσα σου, και γίνεται αγάπη, και βρίσκεται σε πράγματα μικρά΄ στο να σε νοιάζεται και να σε φροντίζει κάποιος όταν δε νιώθεις καλά, να σου τηλεφωνεί 5 φορές μέσα στην ημέρα απλά για να σου πει ένα αστείο ή να σε ρωτήσει αν έχεις φάει, να "υιοθετεί" τις απόψεις σου επειδή στα μάτια του έχεις πάντα δίκιο, να σε γαργαλάει μέχρι δακρύων απλά για να σε ακούει να γελάς με την ψυχή σου, να σου σκεπάζει τα πόδια με τη ζακέτα του όταν βλέπετε ταινία για να μην κρυώσεις, να σου γεμίζει το ποτήρι σου νερό μέσα στη νύχτα χωρίς να διψάς, να θέλει να σου κρατάει το πόδι όταν κοιμάται και το χέρι όταν οδηγεί, να είναι το άλλο σου μισό απλά για να σε έχει..

Και σαν ερωτευτείς πραγματικά και νιώσεις αυτή τη μαγεία, θα δεις πως πια όλα γύρω σου, ακόμη και τα πιο απλά και ασήμαντα πράγματα, είναι τελικά έρωτας. Η μέχρι πρότινος βαρετή βόλτα σου στο πάρκο με τον σκύλο, το πιο απλό πρωινό Σαββάτου, η γυμναστική μερικά απογεύματα μετά τη δουλειά, το ατέλειωτο παζλ που θα μείνει για πάντα ημιτελές, οι έξοδοι με φίλους και τα κλασσικά ψώνια για το σπίτι, η κάθε στιγμή, ακόμη και τα προβλήματα της καθημερινότητας.. Όλα ξαφνικά σου μοιάζουν πιο όμορφα. Γιατί τα μοιράζεσαι.

Και τα λέω όλα αυτά περισσότερο για τις πιο νέες που με διαβάζετε.. Προσπαθήστε να ζείτε όμορφες στιγμές βγαλμένες όσο γίνεται από άλλες εποχές, πιο ρομαντικές και πιο ανέμελες.. Να αναζητάτε και να κρατάτε δίπλα σας τους ανθρώπους που πραγματικά σας κάνουν να αναρωτιέστε τι είναι τελικά ο έρωτας και γιατί δεν τον είχατε ζήσει ποτέ τόσο έντονα.. Αυτούς που σας γεμίζουν συναισθηματικά και που δε μπορείτε (ή δε θέλετε) να φανταστείτε τη ζωή σας χωρίς εκείνους..

Κι αν δεν το έχετε αισθανθεί ποτέ, μην απογοητεύεστε. Μάθετε πως ο έρωτας δεν έρχεται ποτέ όταν τον θέλουμε ή όταν τον περιμένουμε. Προσπαθείτε όμως να ενσωματώνετε τη φιλοσοφία του στη γενικότερη ατμόσφαιρα που περιβάλλει τη ζωή σας, θα σας φέρει την ίδια σχεδόν γαλήνη. "Ερωτευτείτε" τον ήλιο που αντικρύζετε όταν ξυπνάτε καθημερινά, τη φύση γύρω σας, "ερωτευτείτε" τη βροχή της οποίας τον ήχο αφήνετε να σας νανουρίζει μερικά βράδια, ένα αδέσποτο σκυλάκι που έτρεξε δίπλα σας να σας κουνήσει την ουρίτσα του, τα λουλούδια που μας δίνουν χρώμα έξω από το παράθυρο του γραφείου, το οξυγόνο που αναπνέουμε.. Ότι μας κάνει να νιώθουμε ζωντανούς. Θα δείτε πως θα αλλάξει η ζωή σας και η κοσμοθεωρία σας. Έτσι απλά.

Και για το τέλος, ναι, είναι πολύ γλυκό να δείξετε τον έρωτά σας με αφορμή την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, έστω και συμβολικά, μην ξεχνάτε όμως να είστε ερωτευμένοι πάντα, 24 ώρες το 24ωρο, 365 ημέρες το χρόνο, και όπως ξαναείπα μην περιορίζεστε μόνο στον έρωτα με τον σύντροφό σας..

Ερωτευτείτε ΤΗ ΖΩΗ!

ΧΧ, Ισμήνη.

~Επικοινωνήστε μαζί μου στο Facebook,

~Μείνετε συντονισμένοι στον προσωπικό μου λογαριασμό στο Instagram,

~ή ακολουθήστε με στο Twitter