Δεν υπάρχουν ασήμαντα προβλήματα. Υπάρχουν όμως σημαντικότερα και τρόποι αντιμετώπισης
Εάν κάθε φορά που ετοιμαζόμασταν να κάνουμε βουτιά στην μαύρη τρύπα του πανικού σκεφτόμασταν και νιώθαμε ότι υπάρχουν χειρότερα προβλήματα στον κόσμο σίγουρα θα αντιλαμβανόμασταν το αληθινό μέγεθος των δικών μας
Μετά τα τραγικά γεγονότα, που βιώσαμε όλοι με τις πρόσφατες πυρκαγιές, και το μέγεθος του ανθρώπινου δράματος που μέσα από τη συνεχή ενημέρωση παρακολουθήσαμε από κοντά, βρέθηκα να αναλογίζομαι πόσο μικρά και ασήμαντα ήταν τα προβλήματα που μέχρι εχθές με απασχολούσαν. Προβλήματα, ορισμένα εκ των οποίων φάνταζαν ανυπέρβλητα και τρομερά.
Είμαι σίγουρος ότι και εσείς, όπως όλοι μας, αντιπαλεύετε στη καθημερινότητά σας με προβλήματα. Θα τολμούσα μάλιστα να πω ότι δεν υπάρχουν σημαντικά ή ασήμαντα προβλήματα. Την ώρα που βρισκόμαστε αντιμέτωποι με αυτά, χάνουμε την ικανότητα μιας αντικειμενικής εκτίμησης της πραγματικής σημασίας και του μεγέθους τους και δε δίνουμε περιθώριο στο μυαλό μας να βρει λύση (εάν υπάρχει). Εκείνη την ώρα όλα μαυρίζουν.
Όπως προανέφερα, δεν υπάρχουν ασήμαντα προβλήματα. Υπάρχουν όμως σημαντικότερα και τρόποι αντιμετώπισης. Εάν κάθε φορά που ετοιμαζόμασταν να κάνουμε βουτιά στην μαύρη τρύπα του πανικού σκεφτόμασταν και νιώθαμε ότι υπάρχουν χειρότερα προβλήματα στον κόσμο σίγουρα θα αντιλαμβανόμασταν το αληθινό μέγεθος των δικών μας.
Θα μου πείτε ότι αυτό που λέω είναι σχετικό γιατί δεν μας λείπει η πληροφόρηση για τη δυστυχία που υπάρχει στο κόσμο. Όλοι ξέρουμε ότι 14 παιδιά πεθαίνουν από τις κακουχίες στον κόσμο κάθε λεπτό, στην Αμερική μόνο κάθε λεπτό μια γυναίκα πέφτει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης. Γνωρίζουμε δηλαδή ότι υπάρχει πόνος και δυστυχία γύρω μας αλλά αυτό δεν είναι αρκετό για να μπούμε στη διαδικασία να επανεξετάσουμε και να ξανά σταθμίσουμε την σημασία των δικών μας προβλημάτων. Πρόκειται πράγματι για ένα μηχανισμό άμυνας που δημιουργούμε ασυναίσθητα ο οποίος μας προστατεύει από το να υποστούμε τη ψυχολογική φθορά που αναπόφευκτα θα επέφερε η μόνιμη ενασχόληση μας με τη δυστυχία όλου του κόσμου.
Αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα στις συνέπειες μιας δυσάρεστης κατάστασης που περιέρχεται σε γνώση μας και τις συνέπειες μιας δυσάρεστης κατάστασης που βιώνουμε.
Όπως ήδη προανέφερα τα τραγικά γεγονότα των πρόσφατων πυρκαγιών στη χώρα μας δεν ήταν απλά τραγικές ειδήσεις. Ήταν τραγικά γεγονότα που τα βιώσαμε, που μας άγγιξαν, που μας πόνεσαν. Μας επέτρεψαν επομένως να αντιληφθούμε την πραγματική έννοια του τραγικού και ανεπανόρθωτου που με τόση ελαφρότητα αποδίδουμε συχνά τα προβλήματα της καθημερινότητας μας.
Αυτή η συνειδητοποίηση ας είναι όχι μόνο έναυσμα για την αλληλεγγύη που οφείλουμε προς όσους δοκιμάστηκαν από τις πυρκαγιές αυτές αλλά και ένα μάθημα αυτογνωσίας για μια πιο αντικειμενική άρα και πιο δημιουργική αντιμετώπιση των όποιων προβλημάτων αντιμετωπίζει ο καθένας στη ζωή του.
Θα τα ξαναπούμε σύντομα,
Με αγάπη,
Κωνσταντίνος Ρωμανός Ζησιμόπουλος
Δες και αυτό:
