Όταν θέλουμε μπορούμε, αρκεί να θέλουμε πολύ

Προχτές το βράδυ, μετά από πολύ καιρό, επιτέλους βγήκαμε και λίγο έξω και πήγαμε για φαγητό με δύο πολύ καλούς φίλους και πραγματικά αξιόλογους ανθρώπους. Μπορώ να πω, πως είναι μέσα στα πράγματα, γνωρίζουν αρκετά που εμείς δεν ξέρουμε ή δεν μας έχουν πει για την οικονομία και επειδή έχουν ζήσει και στο εξωτερικό, σιχαίνονται την νοοτροπία της επιφάνειας και του θράσους που επικρατεί στην Ελλάδα.

Πραγματικά, μερικές φορές γέλαγα με όλα αυτά που άκουγα, με την "κατάντια μας", που ένα 73% δεν έχει πληρώσει φόρους ποτέ στη ζωή του και με μερικά ήθελα να κλάψω και να χαστουκίσω όλους εκείνους που με έχουν κάνει να αισθανθώ ηλίθια.

Είμαστε εμείς οι Έλληνες, που έχουμε την νοοτροπία να προσκυνάμε όποιον έχει χρήματα, να του ανοίγουμε τις πόρτες και ας ξέρουμε πως είναι εκείνος που μας τα πήρε από την τσέπη μας και εξαιτίας του στερούμαστε πολλά, για να έχει εκείνος τα εκατομμύρια στην τράπεζα, τα σπίτια στο εξωτερικό και που δεν πληρώνει τίποτα στο κράτος, γιατί πολύ απλά δεν έχει τίποτα στο όνομά του.

Θράσος. Μεγάλο θράσος, όταν ακούω και διαβάζω από εκείνους που έκλεψαν πως πάντα πληρώνουν οι ίδιοι και είναι αδικία. Θράσος, όταν κάποιοι δανείζονται από την τράπεζα πολλά εκατομμύρια ευρώ με αφορμή τις επιχειρήσεις τους, για να τα βάλουν στην τσέπη τους και όχι για να πληρώσουν τους εργαζόμενούς τους.

Μαγκιά ή αλητεία; Αλητεία, αλλά για να το καταλάβουν όλοι αυτοί θα έπρεπε εμείς να δείχναμε στον εαυτό μας τον σεβασμό που μας αναλογεί, να μην φοβόμαστε και κυρίως να μην έχουμε κάνει το χρήμα κυρίαρχο των πάντων. Θα έπρεπε να είχαμε πει όχι σε πολλά βύσματα, στα μαύρα χρήματα, στο ξεπούλημα και σε όλη αυτή την κοινωνική καταξίωση που ο κανένας έγινε κάποιος, επειδή κατάφερε και έκλεψε τους πολλούς.

Δυστυχώς δεν καταφέραμε να τους κάνουμε να μην μπορούν να μας κοιτάξουν στα μάτια, αλλά κατάφεραν να μην τολμάμε εμείς να σηκώσουμε κεφάλι. Βολευτήκαμε, γίναμε κλώνοι τους, τσιμπήσαμε το τυράκι τους, φτιάξαμε και ένα σπίτι και τώρα όλοι γίναμε συνένοχοι της κατάστασης και μετά σιωπή.

Φτάσαμε στο σημείο να μην κάνουμε τίποτα και φτάσαμε στο σημείο, μια Ισπανία με τον χλευασμό της να μας ξυπνήσει και για πρώτη φορά να γίνει μία ειρηνική διαμαρτηρία με μεγάλη ανταπόκριση σε πολλά μέρη της Ελλάδας και να δηλώσουμε παρών με πολλή αγανάκτηση και κανένα επεισόδιο.

Όταν θέλουμε μπορούμε, αρκεί να θέλουμε πολύ...