Η συγχώρεση είναι χαρακτηριστικό των δυνατών. Πρέπει ή όχι να συγχωρείς;

Όποιος και αν είσαι, όπου και αν βρίσκεσαι, όποια και αν είναι η ιδιότητα σου, κάποια στιγμή στη ζωή σου έχεις πληγωθεί. Όλοι μας έχουμε βιώσει ματαίωση, προδοσία, εγκατάλειψη ή αδικία έστω και μία φορά.

Αυτές οι εμπειρίες, αν και επίπονες, μας δυναμώνουν και μας ωριμάζουν. Είναι αυτές που μας ωθούν στο να μαθαίνουμε τα όρια μας και πλευρές του εαυτού μας που δεν θα γνωρίζαμε αλλιώς.

Όπως έλεγαν οι αρχαίοι, χρόνος είναι σίγουρα “ο κοινός ιατρός” στο να ξεπεράσουμε το τραύμα που έχει προκληθεί. Συχνά όμως αν και πείθουμε τον εαυτό μας ότι το έχουμε ξεπεράσει, υπάρχει κάτι που μας κρατάει πίσω. Κάτι που ο χρόνος δεν μπορεί να αντιμετωπίσει από μόνος του.

Αναφέρομαι σε όλα εκείνα τα αρνητικά συναισθήματα που νιώθουμε απέναντι σε αυτόν που μας προκάλεσε τον πόνο. Αυτά μόνο εμείς μπορούμε να τα θεραπεύσουμε και ο μοναδικός δρόμος για την επίτευξη αυτού, είναι η συγχώρεση.

Συχνά συναντάμε ανθρώπους που πιστεύουν ότι αν συγχωρήσουν, θα είναι σαν να υποβιβάζουν τον εαυτό τους και συγχρόνως να τον πείθουν ότι το κακό δεν συνέβη ποτέ. Εμπιστευτείτε με σε αυτό. Η συχώρεση δεν σας μειώνει. Αντιθέτως ο Γκάντι έλεγε: “Οι αδύναμοι δεν μπορούν ποτέ να συγχωρήσουν. Η συγχώρεση είναι χαρακτηριστικό των δυνατών”.

Δεν συγχωρούμε τον άλλον προς όφελός του και δεν προσπαθούμε να προσποιηθούμε ότι το κακό δεν συνέβη ποτέ. Αντιθέτως, συγχωρούμε για τον εαυτό μας. Το κάνουμε έτσι ώστε να μπορέσουμε να προχωρήσουμε και να το αφήσουμε πίσω μας.

Όταν αναφέρομαι στη συγχώρεση, μια εικόνα μου έρχεται κατά νου. Σκέφτομαι ένα πλοίο που προσπαθεί να φύγει από το λιμάνι χωρίς να ανεβάσει τη άγκυρα. Όσο καλός και αν είναι ο καιρός, όσο καλός και αν είναι ο καπετάνιος, δεν θα καταφέρει να απομακρυνθεί καθώς η άγκυρα θα τον κρατάει πάντα δεμένο.

Ίσως αυτό, για ορισμένους να φαίνεται πολύ ρομαντικό. Σε αυτούς λοιπόν θα πω το εξής. Το να μη συγχωρείς καταστρέφει την υγεία σου. Η ψυχίατρος Κάρεν Σβάρτζ από το Johns Hopkins Medicine, ανέφερε ότι ο χρόνιος θυμός προκαλεί τεράστιες αλλαγές στον καρδιακό ρυθμό, την αρτηριακή πίεση και την ανοσολογική απόκριση. Συνεπώς αυτές οι αλλαγές (μεταξύ άλλων), αυξάνουν τον κίνδυνο της κατάθλιψης, των καρδιακών παθήσεων και του διαβήτη. Πιστεύετε ότι αξίζει τον κόπο;

Καταλαβαίνω ότι όσο και να θέλετε να αφήσετε τον θυμό σας στο παρελθόν, δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα. Προκειμένου να σας βοηθήσω λοιπόν, θα μοιραστώ μαζί σας μερικά βήματα:

Το παρελθόν που τόσο μας πονάει, μπορούμε να το αντιληφθούμε μόνο μέσα από τις αναμνήσεις μας. Οι αναμνήσεις λοιπόν που μας κρατάνε δεμένους στο παρελθόν, δεν είναι τίποτα παραπάνω από εικόνες που παίζουν μέσα στο μυαλό μας, μέσω της φαντασίας μας. Ασχέτως από το αν είναι στιγμές που έχουν όντως συμβεί, η αναβίωση τους είναι αποκλειστικά αποτέλεσμα διεργασιών της φαντασίας μας. Έτσι λοιπόν πρέπει και να τις αντιμετωπίζουμε. Ως φαντασία και τίποτα παραπάνω.

Συμβαίνει βέβαια, την ώρα που σκέφτεσαι τον άνθρωπο που σε έχει θίξει ή σε έχει πληγώσει, να παρατηρήσεις ότι οι σκέψεις σου σωματοποιούνται. Συχνά η καρδιά σου χτυπάει πιο γρήγορα, οι μύες σου τεντώνονται, ή ολόκληρο το σώμα σου προετοιμάζεται για μάχη. Μάχη με έναν αόρατο εχθρό. Έναν εχθρό που δεν είναι εκεί και που εσύ μόνο του δίνεις σάρκα και οστά. Πληγώνεις λοιπόν τον εαυτό σου σε μια μάχη που στήνεις μόνος/η σου και που εξ’ ορισμού δεν κερδίζεται, γιατί στην πραγματικότητα μόνο εσύ συμμετέχεις.

Όπως λένε, το καλό με το παρελθόν είναι ότι δεν ανήκει πλέον στο παρόν. Ότι και αν συνέβη, έχει τελειώσει. Στη ζωή δεν μπορούμε να πάμε πίσω αλλά μόνο να προχωρήσουμε. Άσε λοιπόν το παρελθόν εκεί που ανήκει. Στο παρελθόν.

Ότι και αν συνέβη, όσο και να έχεις θυμώσει ή πονέσει, αγκάλιασε το μάθημα που πήρες από αυτή την εμπειρία. Από κάθε δύσκολη στιγμή, παίρνουμε ένα μάθημα. Όσο θυμωμένοι και αν νιώθουμε με τον άνθρωπο που μας προκάλεσε τον πόνο αυτό, σε ένα βαθμό χωρίς να το θέλει και χωρίς να το ξέρει, μας προετοίμασε για κάτι άλλο ή μας έδωσε την ευκαιρία να συνειδητοποιήσουμε πράγματα κι καταστάσεις που θα λειτουργήσουν προστατευτικά στο μέλλον μας.

Μην ξεχνάτε ότι στη ζωή, κάτι που μας πείραξε ή μας πόνεσε, δεν είναι πραγματικά αρνητικό παρά μόνο αν δεν καταφέρουμε να μάθουμε κάτι από αυτό.

Θα σας πρότεινα λοιπόν, να πάρετε ένα χαρτί και να γράψετε όλα όσα θα είχαν συμβεί διαφορετικά εάν αυτό το άτομο δεν είχε συμπεριφερθεί με αυτόν τον τρόπο στη συγκεκριμένη κατάσταση. Στην συνέχεια βρείτε και σημειώστε όλα εκείνα τα θετικά που έχετε αποκομίσει από αυτήν την εμπειρία ή εξαιτίας αυτής.

Η συμπεριφορά και οι σκέψεις μας, οφείλουν να είναι ανεξάρτητες και μη επηρεαζόμενες από τη συμπεριφορά αυτού που μας έθιξε ή μας πλήγωσε.

Ο καθένας πράττει ανάλογα με τις αξίες του και είναι υπεύθυνος για αυτές.

Η κακή συμπεριφορά ενός τρίτου, ορίζει αυτόν και όχι εσάς. Στη καθημερινότητα μας, βρισκόμαστε συχνά αντιμέτωποι με καταστάσεις που είναι αποτέλεσμα έλλειψης παιδείας, συμπλεγματικών συμπεριφορών ή φθόνου κάποιου τρίτου. Μην κάνετε το πρόβλημα αυτών των ανθρώπων δικό σας πρόβλημα. Αντίθετα κάντε ένα βήμα παραπέρα. Μάθετε να συγχωρείτε.

Η συγχώρεση δεν είναι μόνο η απόδειξη της δικής σας ανωτερότητας στις απρέπειες του άλλου, αλλά και ένα μέσο προστασίας του ίδιου σας του εαυτού. Γιατί όπως είπαμε ήδη, ο θυμός, η διάθεση αντεκδίκησης ή το μίσος, είναι ένα δηλητήριο που φθείρει πρώτα απ όλα αυτόν που το κουβαλάει.

Να θυμάστε ότι για να φύγει ένα πλοίο από το λιμάνι, πρέπει ο καπετάνιος να ανεβάσει την άγκυρα. Όσο βαριά και αν είναι, αξίζει να την σηκώσετε. Τότε μόνο θα συνεχίσετε το ταξίδι σας ελεύθεροι!

Επικοινωνήστε μαζί μου στο Instagram: Constantinos_romanos και μοιραστείτε ιδέες στις οποίες θα θέλατε να αναφερθώ σε επόμενα άρθρα!

Θα τα ξαναπούμε σύντομα,

Με αγάπη,

Κωνσταντίνος Ρωμανός Ζησιμόπουλος

PhD (c) Psychology, PgCert Clinical Hypnosis, Bsc Psychology, Certified Life coach