#Madwalk20: Όλα όσα θέλω να σου εξομολογηθώ για το χθεσινοβραδινό show

Μια μέρα μετά την προβολή του #Madwalk20 και δεν γινόταν να μην σας έχω ένα ποστ αφιερωμένο στη βραδιά αυτή με διάφορες πληροφορίες που μόνο εδώ μπορώ να μοιραστώ μαζί σας και άπλετο φωτογραφικό υλικό.

Τα γυρίσματα ξεκίνησαν στις 09.00. Τα μοντέλα και οι τραγουδιστές ήταν όντως on stage ακριβώς εκείνη την ώρα (ούτε εγώ δεν το περίμενα). Αυτό για να επιτευχθεί με το κόβιντ τεστ, με τα μέτρα ασφαλείας, με τα μαλλιά και το μακιγιάζ, έπρεπε να είμαστε όλοι εκεί από τις 6.30 -7 το πρωί. Εγώ πήρα την καφετιέρα μαζί (όντως την κουβάλησα ολόκληρη από το σπίτι) και πήγα στις 07.00 (έχω θέμα με τον ύπνο).

09.30 φορούσα το φανταστικό λευκό φόρεμα του Λάσκου και έπαιρνα την πρώτη συνέντευξη. Μετά ξεκίνησε το τρέξιμο. Δεν είχαμε φοβερό χρόνο για αλλαγές από το ένα ρούχο στο άλλο, για αυτό και πήγαμε στη λύση της περούκας και των exte στα μαλλιά.

Επίσης, μια τέτοια διοργάνωση με τόσες αλλαγές καταστρέφει τα μαλλιά και όταν το συζήτησα με τον κομμωτή μου τον Χρήστο Μπαϊραμπά μου πρότεινε αυτή τη λύση και όντως γύρισα σπίτι μου και δεν είχα να «κλαίω» τα μαλλάκια μου που επιτέλους είναι σε φοβερά καλή κατάσταση. Ο άνθρωπος είναι πολυμηχάνημα.

Το μακιγιάζ είπαμε να το κρατήσουμε σε φυσικούς τόνους. Ένα καθαρό δέρμα, χωρίς έντονα κοψίματα, eyeliner εννοείται, και αλλαγές μόνο στο κραγιόν για να προλαβαίνουμε. Η Μαίρη Ρόκκου που ήταν και η make up artist μου είχε δίκιο. Μαζί μου είχα και τον φωτογράφο μου Γιώργο Μπόλμπαση που δεν άφησε ούτε ένα λουκ παραπονεμένο. Μάλιστα στα τελευταία δύο είχα παραιτηθεί από την κούραση και δεν ήθελα να τα φωτογραφίσω. Ευτυχώς με πίεσε και στην παρακάτω gallery θα δεις το υπέροχο αποτέλεσμα.

Στο καμαρίνι μου αν έκανες μια βόλτα θα έβρισκες από μπέργκερ μέχρι σοκολάτες και μπισκότα. Είχα πάει σούπερ μάρκετ την προηγούμενη μέρα και είχα οργανωθεί για όλους. Ο Στέφανος Ντομανιάν, φίλος μου και δεξί μου χέρι μας συντόνιζε όταν εμείς «πέφταμε» και με πρόσεχε (όπως πάντα, γιατί εγώ όταν έχω να χειριστώ πολλά μαζί, δημιουργώ ένα χάος στο μυαλό μου).

Η μέρα για εμένα ολοκληρώθηκε στις 02.30 τα ξημερώματα με το περιβόητο γοργονέ πράσινο φόρεμα της Celia Kritharioti όπου παρουσίασα το act των Deux Hommes. Σε εκείνη τη φάση κυκλοφορούσα με γούνινα παντόφλακια και ρόμπα. Ένιωθα μετά από τόσες ώρες ότι είμαι σπίτι μου πια.

Έτσι όπως ήμουν μες την τρέλα μου, ντεφορμέ από τις τόσες μέρες στο σπίτι, συναντάω τον μύθο ξαφνικά, τη Βίκυ Καγιά, υπέρλαμπρη (δεν την είχα δει όλο το βράδυ γιατί δουλεύαμε) και έτσι όπως ήμουν σαν το παιδάκι που ήθελε να πάει για ύπνο, μάζεψα τα κομμάτια μου, συνήλθα και έκανα αυτό που έπρεπε. Μετά απο αυτό μου έστειλε ένα μήνυμα ο μπαμπάς μου να μαζευτώ σπίτι.

7 outfits, 7 διαφορετικά μαλλιά και μακιγιάζ, 2 πασαρέλες, αμέτρητοι υπέροχοι λαμπεροί κεφάτοι καλεσμένοι στον καναπέ του backstage. Είμαι οκ, καλυμμένη, κάθομαι ξανά σπίτι μου ήσυχη.

Σας λατρεύω για τα υπέροχα σας λόγια και όλη την υποστήριξη. Δεν εμφανίζομαι συχνά, αλλά όταν το κάνω είστε πάντα εκεί. Σας ευχαριστώ από καρδιάς για την υπέροχη καρδιά σας.

Είμαι πάντα δίπλα σου, για τις απορίες σου στο προσωπικό μου account στο Instagram.

01

14