Κάνε networking τώρα! Τι πραγματικά (θα) ήθελε να πει ο Πούμπουρας και τα έκανε μαντάρα
Ανανεώθηκε:
Γιατί είναι πιο σημαντικό να έχεις σωστό networking από το να κάνεις σωστά τη δουλειά σου.
Σαν γυναίκα που μεγάλωσε σε γραφεία, συσκέψεις και κυνήγι στόχων, σε εξαιρετικά ανταγωνιστικά περιβάλλοντα, μπορώ με απόλυτη σιγουριά να πω ότι η επαγγελματική μας εξέλιξη δεν εξαρτάται δυστυχώς μόνο από τις δυνατότητες, τις ικανότητες, την εξειδίκευση και την κατάρτισή μας. Το να κάνεις σωστά τη δουλειά σου δεν αρκεί για να κατακτήσεις τους στόχους σου και πολλές φορές δεν είναι το κλειδί για να βρεις δουλειά.
Το μυστικό που θα σε κάνει καλύτερο επαγγελματία, που θα σου ανοίξει πόρτες και θα σε φέρει μπροστά σε business oriented προκλήσεις που δεν μπορούσες ποτέ να φανταστείς, είναι το networking. Η δικτύωση. Το "to know us better" που λέγανε παλιά και μεις νομίζαμε ότι ήταν αστείο. Καθόλου αστείο.
* Είσαι γυναίκα; Σίγουρα σου έχει συμβεί!
Το να μπεις σε μια business community είναι το πιο δυνατό όπλο για την πρόσληψη, για την προαγωγή, για τις συνέργειες, τις συνεργασίες, τις χορηγίες και την εξέλιξή σου, όποια δουλειά κι αν κάνεις. Ναι, ξέρω. Κι εγώ κάποτε γελούσα με κάτι τέτοια. Μέχρι που βρέθηκα 15Αύγουστο, στα 40 μου, με ένα φουσκωμένο βιογραφικό και ένα λαμπατέρ στο χέρι. Ήταν δική μου επιλογή να κλείσω μια πόρτα πίσω μου στην καρδιά της κρίσης.
Το ζητούμενο ήταν πώς θα άνοιγαν οι πόρτες της "επόμενης μέρας". Ήταν η μόνη στιγμή στην επαγγελματική μου ζωή που αισθάνθηκα φόβο. Γιατί τότε κατάλαβα πως μπορεί να ήμουν πάρα πολύ καλή στη δουλειά μου αλλά... ζούσα 12 ώρες τη μέρα σε ένα γραφείο. Χωρίς δημόσιες σχέσεις, χωρίς να πηγαίνω σε after office πάρτι (γιατί δεν προλάβαινα), χωρίς να έχω μοιράσει επαγγελματικές κάρτες.
Οι γυναίκες δυστυχώς δεν οργανώνουμε το δίκτυό μας όπως οι άντρες. Δεν προβάλουμε τον εαυτό μας και αμελούμε τα προφίλ μας στις online επαγγελματικές κοινότητες (αυτό το τελευταίο, ακόμα δεν το έχω ξεπεράσει κι εγώ!).
Στάθηκα πάρα πολύ τυχερή (γιατί βέβαια ο παράγοντας τύχη παίζει τον ρόλο του) γιατί χωρίς να το ξέρω, έκανα σωστά τα πρώτα βήματα προς την επόμενη επιτυχία: Δικτυώθηκα!
* Πώς τα κατάφερα εγώ, πώς θα τα καταφέρεις κι εσύ
Βήμα πρώτο
Αμέσως μόλις γύρισα σπίτι, άνοιξα το laptop μου και άρχισα να σχεδιάζω το επόμενο project. Περισσότερο για να μην με πάρει από κάτω το ξεκίνησα (για να απασχολήσω το μυαλό μου), αλλά τελικά ήταν το πιο σωστό πράγμα που θα μπορούσα να κάνω! Ήμουν τυχερή γιατί η ωραία ιδέα μου ήρθε αμέσως. Και την έβαλα σε εφαρμογή.
Βήμα δεύτερο
Έφτιαξα όλο το πλάνο της δουλειάς, σχεδίασα το project, έψαξα να βρω γραφεία, βρήκα online τα έπιπλα που χρειαζόμουν, τον τεχνικό εξοπλισμό, τα πάντα όλα. Χωρίς να έχω κεφάλαιο στην άκρη, χωρίς να έχω συνεργάτη, χωρίς να έχω εταιρεία! Ο άντρας μου νόμιζε ότι μάλλον... τρελάθηκα.
('Εχεις ακούσει ποτέ τον όρο "ευκαιρία δεύτερης καριέρας"; Μπορεί να τη δικαιούσαι! Πάτησε το link)
Βήμα τρίτο
Επικοινώνησα την ιδέα μου. Για την ακρίβεια γκρίνιαξα πολύ σε φίλους και γνωστούς, εντελώς άσχετους με το αντικείμενο της δουλειάς που ήθελα να κάνω. Από ενθουσιασμό; Από απόγνωση; Πάντως το έκανα. Ένας καλός φίλος, λοιπόν, μου είπε πως η ιδέα μου ήταν πραγματικά καλή και ήξερε κάποιον που θα μπορούσε να βοηθήσει. Τόσο απλά απέκτησα partner και έχτισα τη δική μου εταιρεία (κι ας μην είχα business plan, κι ας μην ήξερα πώς να φτιάχνω κουτάκια στο excel).
Βήμα τέταρτο
Όταν τρέχεις διαρκώς δεν βλέπεις τι ακριβώς προσπερνάς. Κάποιες φορές πρέπει να σταματήσεις και να κοιτάξεις γύρω σου. Θα σου πω ακριβώς τι σημαίνει αυτό:
Η ιδέα μου ήταν τελικά start up project (δεν ήξερα τι σήμαινε αυτό τότε), με αποτέλεσμα να βρεθώ μαζί με άλλους Έλληνες startuppers στις Βρυξέλλες, φιλοξενούμενη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στα break του προγράμματος που ακολουθούσα, έπαιρνα τον υπολογιστή και δούλευα στο λόμπι του ξενοδοχείου.
Μια κοπέλα που μετείχε στην αποστολή με ρώτησε ένα πρωί αν ήθελα να πάμε να φάμε μαζί γιατί κι εκείνη όπως κι εγώ δεν θα μετείχε σε ένα event που είχαν πάει όλοι οι άλλοι. Σε άλλες συνθήκες θα έλεγα ότι είχα πάρα πολύ δουλειά και θα συνέχιζα να γράφω. Είπα "όχι" σε αυτή τη σκέψη όμως. Για πρώτη φορά έκανα την επανάστασή μου. Αποφάσισα πως από εκείνη τη στιγμή και μετά κάθε φορά που συναντούσα έναν ενδιαφέροντα άνθρωπο, θα ασχολούμουν μαζί του. Θα τον γνώριζα καλύτερα. Αφήνοντας την δουλειά στην άκρη. Αυτό που δεν κατάλαβα εκείνη τη στιγμή ήταν πως γνωρίζοντας τους άλλους δίνουμε την ευκαιρία να γνωρίσουν εμάς! Από εκείνη την ημέρα άνοιξε διάπλατα μπροστά μου ένας κόσμος που δεν φανταζόμουν ποτέ ότι υπήρχε.
Βήμα πέμπτο: Το κορίτσι εκείνο ήταν μια σπουδαία επιχειρηματίας η οποία λίγες μέρες μετά, στην Αθήνα, με ρώτησε αν ήθελα να μιλήσω σε μια μεγάλη εκδήλωση κορυφαίου τομέα κοινωνικής δικτύωσης γυναικών του επιχειρείν. Δεν μπορούσα ποτέ να σκεφτώ ότι θα ήμουν inspiration για κάποιον εκεί έξω. Αυθόρμητα είπα ναι. Και η πόρτα άνοιξε.
Βήμα έκτο: Στο event εκείνο γνώρισα σημαντικές γυναίκες του επιχειρείν και έγινα κρίκος μιας αλυσίδας. Μέλος μίας κοινότητας. Βρήκα μελλοντικούς συνεγάτες, έμαθα πολύ σημαντικά πράγμα της δουλειάς, βρήκα success stories που με ανέβασαν ψυχολογικά, βρήκα τρόπο να επικοινωνήσω ποια είμαι (σαν επαγγελματίας) και ποιες ιδέες έχω προς υλοποίηση. Ξέρεις κάτι; Κάποιος εκεί έξω αυτή τη στιγμή ψάχνει έναν καλό επαγγελματία σαν κι εσένα. Ψάχνει εσένα. Αλλά δεν ξέρει πού θα σε βρει.
Δικτυώσου!
* Κάτι τέτοιο θα είχε ακούσει ο Σάββας Πούμπουρας και προσπάθησε να το προτείνει στον κόσμο, με τον πιο λάθος τρόπο φυσικά! Δικτύωση δεν σημαίνει δουλεύω δωρεάν "μήπως κάποιος με προσέξει και ίσως προτείνει δουλειά". Σημαίνει "κάποιος θα με προσέξει και θα μου προτείνει δουλειά γιατί έχω φροντίσει να μάθει πως είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για την θέση".
Το ξέρω ότι όλο αυτό σου φαίνεται "βουνό". Και ναι δεν είναι πάντα εύκολο να το ανέβεις. Αλλά πρέπει να το κάνεις γιατί το χρωστάς στον εαυτό σου. Για τις χιλιάδες εργατοώρες που έχτισαν την εμπειρία σου ή για τα μεγάλα όνειρα που κάνεις εσύ που τώρα ξεκινάς ή γιατί θέλεις να νιώσεις σιγουριά πως δεν είσαι μόνος, μια σταγόνα στον ωκεανό.
Στη gallery που ακολουθεί θα βρεις tips που θα σε βοηθήσουν. Click!
