Εκλογές 2012: Και τώρα τι;

Ο κόσμος ψήφισε, εκτονώθηκε, έστειλε το μήνυμά του, απογοητεύτηκε ή όχι από το αποτέλεσμα, δικαιώθηκε ή όχι, αγχώθηκε, πάγωσε κάποιες στιγμές από τα αποτελέσματα, αλλά σίγουρα αυτό που περιμέναμε όλοι μετά, ήταν, πως οι πολιτικοί αρχηγοί, έστω και τώρα, θα μπορούσαν να αντιληφθούν ότι πάνω από εγωισμούς και ιδεολογίες ίσως, όφειλαν να βάλουν το καλό της πατρίδας, των πολιτών και γενικότερα της ζωής μας.

Μέρα με τη μέρα τώρα, νιώθουμε πως κανείς δεν έχει κάτσει ουσιαστικά σε ένα τραπέζι και μαζί με τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς, ως ενήλικοι άνθρωποι, να αναλάβουν τις ευθύνες που έχει κάποιος όταν εκλεγεί από τον ελληνικό λαό.

Πάλι ο κόσμος μέσα σε ανασφάλεια, φόβο, αγωνία, απογοήτευση, εξαιτίας μίας ασυνεννοησίας και άρνησης συνεργασίας.

Σαν να παίζουμε ένα παιχνίδι γοήτρου. Λες και αυτό μας έλειπε.

Δεν μπορώ να πιστέψω, πως επειδή ο κόσμος ψήφισε με τα δικά του θέλω, πρέπει τώρα να πληρώσει και όχι να ξεσηκώσει τους υπεύθυνους για ένα καλύτερο αύριο.

Κάτι πρέπει να γίνει. Και αυτό το λέμε καιρό. Το νιώθουμε καιρό. Το βιώνουμε και ο καθένας το εξέφρασε στις εκλογές με τον δικό του τρόπο.

Η επιλογή για ένα καλύτερο αύριο, τείνει να γίνει μονόδρομος σε μία κατάσταση που επέλεξαν άλλοι για εμάς, χωρίς εμάς.

Αυτό είναι το πιο θλιβερό, το πιο εκβιαστκό και ταυτόχρονα το πιο μάταιο παιχνίδι που μπορεί να παίξει εκείνος που δεν πιστεύει στις δυνάμεις του.

Δυστυχώς, έτυχε σε εμάς.