Ο Βασιλάκης Καΐλας επέστρεψε
Στις μέρες μας, σε αυτή την τόσο ανασφαλή εποχή που ζούμε, έχω την αίσθηση πως, περισσότερο ανάγκη από οτιδήποτε άλλο, έχουμε το χαμόγελο.
Στην εποχή που ζούμε, έχουμε ανάγκη από αισιοδοξία. Από το ξεμπλοκάρισμα της κακής ενέργειας.
Γενικότερα, έχουμε ανάγκη να ξεφύγουμε από την κακή ενέργεια που υπάρχει παντού.
Θαυμάζω τους ανθρώπους που, όταν θα τους ρωτήσω τι κάνουν, θα μου απαντήσουν με χαμόγελο, πως είναι υπέροχα.
Θαυμάζω τους ανθρώπους που, μέσα από τις δυσκολίες, ψάχνουν να βρουν τη χρυσή ευκαιρία. Θαυμάζω όλους εκείνους που δεν φοβούνται, που ελπίζουν και εξελίσσονται ανάλογα με το πως είναι κάθε φορά η εποχή.
Απεχθάνομαι τη μιζέρια. Απεχθάνομαι την κακία. Τη ζήλεια.
Απεχθάνομαι εκείνους που σταυρώνουν τα χέρια και αρνούνται να ξεκουνηθούν από τον καναπέ τους. Εκείνους, που δεν βάζουν νερό στο κρασί τους. Εκείνους που γκρινιάζουν και δεν αντιλαμβάνονται πως αυτή η κατάσταση έχει κάτι να τους δώσει.
Βαρέθηκα να ξεφυλλίζω περιοδικά με βαρύγδουπους, αρνητικούς τίτλους. Οι συνεντεύξεις ξαφνικά, για να προσελκύσουν, πρέπει να έχουν και έναν μίζερο τίτλο.
Ξαφνικά, όλοι εκείνοι που κάποτε θαυμάζαμε, μπορεί και να ζηλεύαμε ( με την καλή έννοια ) την τύχη τους, ξαφνικά μας εξομολογούνται πως έχουν κλέψει, έχουν πάθει κατάθλιψη, δεν είχαν να φάνε, έφτασαν στην αυτοκτονία, έπιασαν πάτο και πόσα ακόμα για να γίνουν ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας.
Και αναρωτιέμαι. Για ποιο λόγο; Που πήγε η γκλαμουριά; Που πήγαν οι εκκεντρικές δηλώσεις; Οι δηλώσεις που σε έκαναν να ονειρεύεσαι; Που πήγε η λάμψη που έχουμε περισσότερο ανάγκη από ποτέ;
Τώρα, που δεν έχουμε, τώρα είναι που δεν θέλουμε και να διαβάζουμε για ζωές τύπου Βασιλάκη Καΐλα. Και μπορεί να έχουν αλλάξει οι καταστάσεις, μπορεί οι ζωές μας να ψάχνουν να βρουν άλλους τρόπους διαφυγής, μπορεί να μην θέλουν κάποιοι να προκαλούν, αλλά νομίζω πως δεν προσφέρει τίποτα πια, να βλέπουμε και να ακούμε για όλους, πως κάποια στιγμή στη ζωή τους βρέθηκαν σε δύσκολη θέση.
Αυτό που όλοι έχουμε ανάγκη, είναι αισιοδοξία. Αυτό που θα μας φτιάξει τη διάθεση, είναι θετικά μηνύματα.
Τέρμα η γκρίνια, τέρμα ο φόβος, η τρομοκρατία και κυρίως τέρμα η μιζέρια στον λόγο που μετά γίνεται " πιστεύω " και αργότερα τρόπος ζωής...
