Αναγνωρίζετε το Νεαρό?

Κι όμως είναι ο.. Φιλιππής Κοντιζάς που χάθηκε φέτος το καλοκαίρι , λίγες μέρες πριν κλείσει τα 60 του χρόνια. Η Μύκονος ακόμα τον πενθεί.. Αναδημοσιεύω το κομμάτι που έγραψα στο αφιέρωμα που του κάναμε Downtown εκείνη την εβδομάδα.. Ο Τελευταίος Βέρος Μυκονιάτης. Την περασμένη Κυριακή το μεσημέρι στον Ιερό Ναό της Παναγίας Παναχράντου , πίσω από την παλιά Βεγγέρα, η Μύκονος αποχαιρέτησε τον τελευταίο βέρο Μυκονιάτη. Οι πιο γνωστές φυσιογνωμίες του νησιού βγήκαν σα τα σαλιγκάρια για να τιμήσουν τον καλό τους φίλο φέρνοντάς μας στο μυαλό με ένα γρήγορο φλάς μπακ μία ανέμελη ζωή σε ένα νησί που μοιάζει παρεξηγημένο από τους νεότερους αλλά λατρεύεται το ίδιο και πάντα από τους παλαιότερους. Ο θρυλικός Φιλιππής αντιπροσώπευε τουλάχιστον για μας τους επιλεγμένα πολιτογραφημένους εδώ και χρόνια Μυκονιάτες τον τυπικό μυκονιάτη και φυσιογνωμικά. Γεννήθηκε Φίλιππος Κοντιζάς και λάτρευε το νησί του. Διατηρούσε το legendary εστιατόριο με τον παραδεισένιο κήπο, στη χώρα της Μυκόνου και μας παρατηρούσε ήρεμος , καλοσυνάτος, λιγομίλητος , γελαστός και φιλόξενος να διασκεδάζουμε στο μαγαζί του από το σκαμπό του στη γωνία του μπαρ. Η χαρά του ήταν να σε κεράσει και να σου προσφέρει. Δεν τον ενδιέφεραν τα χρήματα αλλά η καλή εικόνα του νησιού του. Τον αγαπούσε όλος ο κόσμος και δεν είχε μαλώσει ποτέ με κάνεναν.Τελευταία ήταν απογοητευμένος με τη γενική κατάσταση. Είχε αποτραβηχτεί. Δεν του άρεσε η καθοδική πορεία που είχε πάρει το νησί και η ντεκαντάνς που επικρατούσε στα άλλοτε πεντεκάθαρα σοκάκια της Χώρας. Είχε ζήσει τη Μύκονο στα καλύτερά της. Είχε γλεντήσει με την ψυχή του και είχε δει, φιλοξενήσει και ζήσει τους πάντες και τα πάντα. Πλεόν απολάμβανε την ημέρα. Του άρεσε να ξυπνάει νωρίς, να κατεβαίνει στο γυαλό, να διηγείται ιστορίες για τους Μυκονιάτες και τη Δήλο, να πηγαίνει για ψάρεμα, να βουτάει για αχινούς. Μετά συνήθιζε να πηγαίνει στη φάρμα του που ήταν το όραμά του και να καλλιεργεί τις ντομάτες και τα ζαρζαβατικά του , να φτιάχνει κρασιά, λιμοντσέλο και να ψάχνει στο ίντερνετ για νέες συνταγές. Το λάτρευε το νησί του με πάθος. Ηθελε να συμβάλει στην καλή του εικόνα. Δεν ήθελε να φύγει ούτε εκείνο το βράδυ που έπρεπε να μεταφερθεί εκτάκτως με λοίμωξη αναπνευστικού με το ΕΚΑΒ. Ούτε σε γιατρό δεν πήγαινε εκτός νησιού. “Δεν πάω πουθενά το καταλαβαίνεις?” είπε στη Χρύσα, τη γυναίκα του -και αγαπημένη μας φίλη- εδώ και 25 χρόνια. Κι ενώ στο “Σωτηρία” στην Αθήνα όλα φαίνονταν να πήγαιναν καλύτερα και ευχαριστούσε τη Χρύσα δίνοντάς της υποσχέσεις πως δεν θα ξανακάπνιζε ποτέ , πως θα πρόσεχε τη διατροφή του και πως θα ξεκινούσε ακόμα και γυμναστική για χάρη της ένας υψηλός πυρετός και μία ανεξήγητη πνευμονία ανέτρεψαν πλήρως την κατάσταση .Ο θρυλικός Φιλιππής έφυγε στα 60 του χρόνια. Στις 24 Ιουλίου δεν πρόλαβε να γιορτάσει τα γενέθλιά του όπως κάθε χρόνο στο μαγαζί. Στις 14 Νοεμβρίου δε θα γλεντήσει τη γιορτή του στο παραδοσιακό του πανηγύρι στη Φάρμα. Η Μύκονος έχασε ένα κομμάτι της ιστορίας της,η Αγγελική τον πατέρα της, η Χρύσα τον άνθρωπό της, οι συγγενείς του ένα λατρεμένο τους πρόσωπό, εμείς ένα οραματιστή που πήρε μαζί του χιλιάδες υπέροχες αναμνήσεις. Ο Φιλιππής έζησε μία ωραία και γεμάτη ζωή .Είναι αναντικατάστατος. Η κληρονομιά όμως που αφήνει , μαζί με την η αύρα του και ο κόσμος του όμως θα είναι για πάντα εκεί. Η Μύκονος λειτουργεί σαν μία μεγάλη ευρύτερη οικογένεια. Τα γνωστά μαγαζιά και στέκια αλλάζουν χέρια όμως η σκυτάλη περνάει από σε γεννιά σε γεννιά σε παιδιά γονιών ή φίλων που πέρασαν και περνούν εκεί τα ωραιότερα καλοκαίρια τους και που γαλουχήθηκαν από τους παλαιότερους ακούγοντας ή βιώνοντας αξέχαστες στιγμές με τα εκκεντρικά living legends του νησιού . ΥΓ:Aκουσα πως υπάρχουν προβλήματα ανάμεσα στις κληρονόμους. Τα κλασσικά εικονογραφημένα..Μακάρι να τα βρουν, το μαγαζί να συνεχίσει να ζει δόξες και να τιμήσει και έναν άνθρωπο που όπως έγραψα και παραπάνω δεν είχε τσακωθεί ποτέ με κανέναν.