"Χωρίς χειροκρότημα"
Αν κάτι μου έχει λείψει με τον Φίλιππο, είναι ο χρόνος για ένα καλό βιβλίο. Σπάνια έχω την ηρεμία να ξεκινήσω ένα βιβλίο που θα με μαγέψει, θα με ταξιδέψει και κυρίως θα μου αφήσει το περιθώριο να φανταστώ αλλά και να δημιουργήσω τους ήρωες όπως εγώ νομίζω.
Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι της Λένας Μαντά, το είχα διαβάσει και μάλιστα μέσα σε ελάχιστες μέρες.
Δεν ξέρω αν το παθαίνετε και εσείς, αλλά αν ένα βιβλίο έχει τη δύναμη να σε τραβήξει, αυτόματα ο αναγνώστης, δεν θέλει να το αφήσει από τα χέρια του.
Αυτό ακριβώς έπαθα με το συγκεριμένο μυθιστόρημα. Ίσως επειδη το είχα και ανάγκη το διάβασμα, ίσως επειδή μου άρεσε η ιστορία και ο τρόπος γραφής, μέσα σε 2 βράδια το τελείωσα και μετά, έμεινα με το ίδιο ερώτημα.
"Το επόμενο θα είναι το ίδιο καλό;"
Τα βιβλία, τα επιλέγουμε ανάλογα με την κατάσταση στην οποία είμαστε. Τα βιβλία τα επιλέγουμε, ανάλογα με το τι θέλουμε κάθε φορά να πάρουμε. Ηρεμία, γαλήνη, προβληματισμό, βοήθεια, υπάρχουν έτσι και αλλιώς τόσοι πολλοί συγγραφείς, που μπορούν να καλύψουν όλες τις ανάγκες και όλα τα γούστα.
Εγώ, είχα ανάγκη από ταξίδι. Είχα ανάγκη από ξεγνοιασιά και αυτό ακριβώς πήρα από τους πρωταγωνιστές της ιστορίας. Μία ιστορία που έχει να κάνει με πολλές διαφορετικές προσωπικότητες, μία ιστορία που έχει να κάνει με πολλές διαφορετικές ζωές και σίγουρα μία ιστορία που θα βρείτε μέσα στοιχεία του χαρακτήρα σας.
Συνήθως, δεν προτείνω αν δεν είμαι σίγουρη, αλλά αν θέλετε να αισθανθείτε καλά, ανάλαφρα, αν θέλετε κάποιες ώρες να ταξιδέψετε και να έχετε μία ωραία αίσθηση μετά, θα σας πρότεινα να διαβάσετε το συγκεριμένο βιβλίο.
" Χωρίς χειροκρότημα " λοιπόν, γιατί κάποιες φορές και το χειροκρότημα δημιουργεί μία αμηχανία...
Καλή μας ημέρα
