Πόσες φορές έκανες σχέδια και πόσες αναθεώρησες;
Λες και όταν ήσουν πιο μικρή, είχες μεγαλύτερη δύναμη και θέληση. Λες και όταν ήσουν πιο μικρή, το σύμπαν συνωμοτούσε μαζί σου για να κάνεις αυτά που ήθελες.
Γιατί όσο μεγαλώνουμε, τόσο απομακρυνόμαστε από αυτά που θέλαμε και είχαμε υποσχεθεί στον εαυτό μας;
Αλλάζουμε άραγε στόχους; Αλλάζει η στάση μας απέναντι στη ζωή μας; Αλλάζουμε εμείς και γινόμαστε πιο δύσκολοι και πιο απαιτητικοί άνθρωποι; Είμαστε πιο κουρασμένοι;
Μήπως δεν θέλουμε στα αλήθεια αυτό που πιστεύαμε πως θέλουμε ή δεν το θέλουμε πολύ;
Μήπως δεν έχουμε γνωρίσει στα αλήθεια τον εαυτό μας και τραβήξαμε λάθος κατεύθυνση;
Μήπως τα απωθημένα των γονιών μας μας έκαναν να πιστέψουμε πως είναι τα δικά μας θέλω;
Όσους μεγάλους και αν ρωτήσεις, πάνω κάτω θα σου πουν τα ίδια για την ζωή. Για τα χρόνια, για τον τρόπο που πρέπει να την χειρίζεσαι, για το την ωριμότητα που δεν είχαν στα νεανικά τα χρόνια, για την σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζουμε ασόβαρα θέματα, για όλα εκείνα που ξέρουν πως θα σε πληγώσουν, αλλά εσύ θα κάνεις αυτό που θέλεις εκείνη την στιγμή για να πας κόντρα, αλλά και για να αποκτήσεις εμπειρία. Γιατί και να φας το κεφάλι σου, εμπειρία θα είναι για σένα.
Δυστυχώς, η σοφία που αποκτάει ένας άνθρωπος με τα χρόνια, δεν είναι εύκολο να την έχεις εσύ από νωρίς. Γι' αυτό και οι περισσότεροι μαθαίνουμε μέσα από τα λάθη μας και ας μας είχαν προειδοποίησει. Και ας το πιστεύαμε βαθειά μέσα μας.
Γαιτί έτσι ήταν πάντα και έτσι θα είναι.
Και όσο και να μας κούραζε η φράση της μαμάς μας " όταν γίνεις μάνα θα καταλάβεις " τώρα έρχεται το πλήρωμα του χρόνου όχι μόνο να καταλάβουμε αλλά και να κατανοήσουμε!
