Εσύ μέχρι πού θα έφτανες για το παιδί σου;

Όταν ήμασταν παιδιά, έφηβοι, νέοι, καθόλου δεν μπορούσαμε να μπούμε σε αυτά τα συναισθήματα. Δεν μας αφορούσαν...

Το άγχος, ο φόβος που έχεις όταν γίνεσαι γονιός.

Μια ζωή ακόμα στα χέρια σου, που ακριβώς επειδή δεν είναι η ζωή σου, αλλά είναι όλη σου η ζωή, δεν αντέχεις μερικές φορές να αγωνιάς τόσο πολύ!

Μια ευθύνη τόσο μεγάλη, όσο καμία άλλη. Μία χαρά, όσο καμία άλλη. Μία έγνοια όσο καμία άλλη.

Και τελικά; Μέχρι πού μπορείς να φτάσεις για να προστατέψεις το παιδί σου;

Μέχρι πού θα έφτανες για να είσαι σίγουρη πως όλα θα είναι καλά;

Την απάντηση την ξέρεις και εσύ που είσαι μάνα αλλά και εσύ που θα γίνεις μάνα!

Οι περισσότερες, θα έκαναν τα πάντα και για ΠΑΝΤΑ.

Γιατί τα παιδιά, είναι πάντα παιδιά στα μάτια των γονιών τους.

Γιατί η αγωνία, ξεκινάει από τη στιγμή που θα μείνεις έγκυος, μέχρι τη στιγμή που θα κλείσεις τα μάτια σου!

Κοιμάσαι, ξυπνάς και το μυαλό σου γυρίζει 100 στροφές χωρίς σταματημό.

Κοίτα τη μητέρα σου...

40 παρά 4 έφτασες και αν δεν σε ακούσει καλά στο τηλέφωνο, μπορεί και όλη της η μέρα να μαυρίσει.

Πάντα και για πάντα. Σε αυτή τη σχέση, τη σχέση μητέρας και παιδιού, θα μπορούσες να πεις πως, το ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ισχύει και είναι και αληθινό....

Πολλά σου έμαθε η μητέρα σου. Σωστά, λάθη που δεν θα ήθελες να κάνεις, αλλά θα κάνεις άλλα...

Μέσα σε αυτά όμως που έχεις ανάγκη να πιστέψεις είναι πως, κάθε γονιός, βάζει απλά τις βάσεις για το παιδί του. Ανοίγει τους δρόμους και το αφήνει ελεύθερο να επιλέξει, γιατί έτσι και αλλιώς, δική του η ζωή, δικές του και οι αποφάσεις.

Εσύ απλά, κάθεσαι εκεί και σαν απλός παρατηρητής, με μία μεγάλη και ανοιχτή αγκαλιά παρακολουθείς και προσπαθείς στις δύσκολες στιγμές να μην λυγίσεις....

Για τα υπόλοιπα, ΑΛΛΟΣ αποφασίζει...