Μακριά και αγαπημένοι. Ή μήπως όχι;

« Το σύνδρομο κάθε ελληνικής οικογένειας όταν τα παιδιά τους αποφασίζουν να φύγουν από το σπίτι, είναι να μένουν όσα πιο κοντά γίνεται στους γονείς τους! Έτσι λοιπόν και οι δικοί μου γονείς φρόντισαν από μικρή να με γαλουχήσουν με την ιδέα ότι είναι πολύτιμο αγαθό να μένεις κοντά στους γονείς σου !

Ο λόγος; Απλός. Ότι χρειαστείς να ξέρεις ότι κάποιος δικός σου είναι δίπλα σου ανά πάσα ώρα και στιγμή.

Είχα την τύχη από έναν πολύ άξιο μπαμπά να φροντίσει για μένα και την αδερφή μου «προικίζοντάς μας» με ένα διαμέρισμα στην καθεμία. Είχα όμως και την ατυχία αυτά τα διαμερίσματα να βρίσκονται στην ίδια πολυκατοικία που ζουν κι οι ίδιοι μου οι γονείς.

Έτσι πέρασαν τα χρόνια , τελείωσα το σχολείο, τις σπουδές και παντρεύτηκα. Η μετακόμιση των προσωπικών μου πραγμάτων όπως καταλαβαίνετε, δεν μου πήρε και πολύ μιας κι είχα μόλις έναν όροφο διαφορά!

Και κάπως έτσι λοιπόν, άρχισαν τα πάνω κάτω! Μόνιμες επισκέψεις, χίλια τηλέφωνα την ημέρα , καθημερινές ερωτήσεις για το φαγητό και γενικά ένα μικρό σπάσιμο νεύρων! Ευτυχώς που δεν είχα και κλειδί πίσω από την πόρτα!

Φαντάζεστε τι θα γινόταν! Αυτό όλο το σκηνικό, επιδεινώθηκε βέβαια, όταν ήρθε το παιδάκι μου στη ζωή. Ακατάπαυστες ερωτήσεις γύρω από το νεογέννητο, για να μην αναφερθώ στην κλασική ατάκα της μαμάς μου « εγώ έχω κάνει δύο παιδιά και ξέρω καλύτερα».

Τις Κυριακές, δε, που τις πάτε; Φαγητό οπωσδήποτε όλοι μαζί γιατί αλλιώς τα μούτρα μέχρι το πάτωμα! Οι παρεξηγήσεις άπειρες !

Μου είπε αυτό, του απάντησα το άλλο και ούτω καθεξής. Θα μου πείτε , ο σύζυγός μου τι κάνει σε όλο αυτό. Είναι τόσο καλό παιδί που επειδή δεν θέλει να κακοκαρδίσει τους δικούς μου μου λέει συνέχεια πως δεν πειράζει γονείς είναι και ενδιαφέρονται!

Μήπως έχω βρει τον dream husband; Σε ελληνική μετάφραση, των άντρα από την χώρα του ποτέ; Γιατί δεν νομίζω άλλος να τα έλεγε αυτά.
Βέβαια, για να τα λέμε όλα έχει και τα καλά του όλη αυτή η ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΗΣΗ! Ειδικά για μας που έχουμε και το παιδί, είναι πολύ βολικό να το αφήνουμε ενίοτε στην γιαγιά και τον παππού για να βγούμε να διασκεδάσουμε, να πάμε για καφέ, ή ακόμα και να κάτσουμε σπίτι οι δύο μας σαν ζευγάρι και να κάνουμε τα «δικά μας»!!!
Τι επιλέγουμε , λοιπόν; Ένα σπίτι, αλά γάμος αλλά ελληνικά; Ή ένα σπίτι μακριά κι αγαπημένοι; Αυτό το αφήνω να μου το πείτε εσείς! »

Εγώ πάλι θα πω, έστι όπως έχουν έρθει τα πράγματα και πάλι καλά να λεςπου έχετε και δικό σας σπίτι...

Άλλα ζευγάρια ζουν κάτω από την ίδια στέγη με τους γονείς τους!!!!

Δύσκολες εποχές για πρίγκιπες και ακόμα πιο δύσκολες για τις πριγκίπισσες