Θυμάστε την Debbie Gibson;
Πότε ήταν τα χρόνια που έπιανες τη βούρτσα για μικρόφωνο; Που έκλεινες την πόρτα στο δωμάτιό σου, δυνάμωνες τη μουσική και χόρευες μέχρι εξαντλήσεως;
Πρώτοι έρωτες, πρώτα φλερτ, πολλές φιλίες, διάβασμα και μία εφηβεία που τη ζήσαμε ( ευτυχώς για εμάς ) όπως θα έπρεπε να ζει και σήμερα ο κάθε έφηβος.
Χωρίς φόβους, χωρίς άγχος, καταπίεση, ελευθερία στα όρια που θέλαμε για να νιώθουμε ασφαλείς, ακούσαμε την πιο ωραία μουσική που ήξερε να μας φτιάχνει τη διάθεση και να μας αφήνει μία ωραία αίσθηση πως, τα καλύτερα θα έρθουν σίγουρα!!!!
Αυτές τις μέρες λοιπόν, ακούω συνέχεια μουσική από εκείνη την εποχή! Την εποχή της εφηβεία μας, που ο χορός στο σπίτι δεν σταμάταγε ποτέ!
Τι εκτόνωση! Τι ανακούφιση! Πόση δύναμη να φτιάχνουμε τη διάθεση μόνοι μας και να ονειρευόμαστε μέσα από τα τραγούδια όλα όσα θέλαμε να κάνουμε αλλά και να πούμε!
Αφιερωμένο σε όλες το παρακάτω τραγούδι! Σε εσάς δηλαδή που ξεπατηκώνατε ένα βιντεοκλιπ, αλλά και σε εσάς που φτιάχνατε τη δική σας χορογραφία -το δικό σας συγκρότημα με τις φίλες σας.
Όλες όμως, πιστεύαμε, πως απλά, αν το θέλαμε πολύ, μπορούσαμε να γίνουμε μία Debbie Gibson!
Καλημέραααα!!!!!
