Η φθορά του Αγ. Βαλεντίνου στο πέρασμα των χρόνων
Και το δίλημμα είναι το εξής: O Άγιος Βαλεντίνος ξεθωριάζει με τα χρόνια, ή απλά εμείς μεγαλώνουμε;
Το ότι δεν είμαι fun της συγκεκριμένης γιορτής, νομίζω πως το έχω ξαναγράψει.
Δεν μου αρέσει όλο αυτό το «πρέπει» που σε μία μέρα οφείλουμε να δείξουμε την αγάπη μας, τον έρωτά μας, που πρέπει να γιορτάσουμε, που πρέπει να φάμε σε ένα ρομαντικό εστιατόριο μαζί με άλλα 100 ζευγάρια, που πρέπει να κάνουμε σεξ και την ίδια μέρα ταυτόχρονα, γινόμαστε οι ίδιοι επικριτές για το αν το «σ'αγαπώ» που θα ακούσουμε από τον σύντροφό μας, θα είναι πιο δυνατό από το περσινό!
Τα «ξαφνικά» είναι τα καλύτερα. Τα απρόσμενα. Εκεί που μέσα στην καθημερινότητα νιώθεις πως, όλα έγιναν ίδια και ίδια, να αλλάζεις τη διάθεσή σου και να ερωτεύεσαι ξανά τον σύντροφό σου!
Δεν ξέρω τελικά αν ο Άγιος Βαλεντίνος είναι που στο πέρασμα των χρόνων με κούρασε με όλο αυτό το καλά εμπορικά στημμένο παιχνίδι. Έτσι και αλλιώς, ποτέ δεν ήμουν στερημένη σε οτιδήποτε και ποτέ δεν περίμενα κάποια γιορτή για να εκφράσω αυτό που ήθελα.
Γιόρταζα και γιορτάζω κάθε φορά που έχω διάθεση και αισθάνομαι ευτυχισμένη για όλα αυτά που έχω και κυρίως αισθάνομαι!
Ίσως να μεγάλωσα εγώ... Ίσως να μεγάλωσες και εσύ... Ίσως ο έρωτας να νιώθεις πως είναι μία προσωπική υπόθεση που δεν χρειάζεται κανείς να σου επιβάλλει τον τρόπο που θα τον ζήσεις, έστω και για μία μέρα!
Δεν είναι πως έχω πρόβλημα που υπάρχει! Απλά δεν μου κάνει πια και καμία άισθηση που υπάρχει!
Σίγουρα όμως, όταν θα δω τον Φίλιππο να δίνει το πρώτο του φίλι, να χαρίζει το πρώτο του λουλούδι στον πρώτο έρωτά του ( έρχεται σε λίγο ) θα αγαπήσω αυτή την παιδική- εφηβική γιορτή που δίνει μία αφορμή να εκφράσει κάποιος τον έρωτα και την αγάπη του σε εκείνη που για τη δεδομένη χρονική στιγμή του έχει σημαδέψει την καρδιά!
Διαβάστε επίσης:
Θέλω να μ'αγαπα΄ς όλο το χρόνο, εκτός από σήμερα
Bloggers
