Η τελευταία συνέντευξη της Μελίνας Μερκούρη 21 χρόνια πριν!

Σήμερα 6 Μαρτίου συμπληρώνονται 20 χρόνια από τότε που η Μελίνα Μερκούρη, η γυναίκα σύμβολο, έφυγε για του παραδείσου τα μπουζούκια. Πολλοί θυμούνται και την αγαπούν. Πολλά αφιερώματα και εκδηλώσεις πραγματοποιούνται κρατώντας στην μνήμη μας ζωντανή την ελληνίδα του κόσμου. Ας θυμηθούμε αποσπάσματα από την τελευταία της συνέντευξη στο περιοδικό ‘’Ταχυδρόμος’’ και τον δημοσιογράφο Βασίλη Καββαθά λίγους μήνες πριν το τέλος.

-Ότι έχει γραφεί στο πρόσωπο μου ή στο σώμα μου είναι τα παράσημα μου. Είναι οι πίκρες, τα παράσημα και οι καημοί, αλλά και οι χαρές που μου φτιάξανε αυτές τις ρυτίδες.

-Το θέμα της Μακεδονίας είναι μια κατακόρυφη ρυτίδα σαν μια μαχαιριά στην καρδιά.

-Νομίζω ότι ήταν πάντα ένας καθρέπτης τα μάτια μου, διότι ποτέ δεν μου επέτρεψαν να πω ψέματα. Αν άρχιζα να λέω ένα ψέμα, τα μάτια μου διέψευδαν το ψέμα. Αυτό το είχα από μικρό κορίτσι. Κι έτσι με πρόδιδαν και τις έτρωγα πάντοτε από τους δικούς μου. Και όταν έλεγα ένα καλά φτιαγμένο ψέμα, τα μάτια μου έλεγαν το αντίθετο. Νομίζω ότι πάντα τα μάτια μου καθρεπτίζανε την αλήθεια. Καθρεπτίζανε την ψυχή μου. Εκεί μπορούσες να δεις την πλήξη μου, την βαρεμάρα, τη γνώση, τον θαυμασμό, τον σαρκασμό, τον αυτοσαρκασμό.

-Ο Ντασέν είναι ένα μυστήριο. Δεν τον ξέρω καλά. Ακόμα δεν μου αποκάλυψε το αληθινό του πρόσωπο. Ξέρω τα προσόντα του, τα ελαττώματα του, αλλά τα μύχια της ψυχής του, όχι.

-Το θαύμα ήταν όταν πήγα στην συγκέντρωση για την Μακεδονία στο πεδίο του Άρεως. Την ώρα που πήγαινα να φύγω πέσαμε επάνω σε μια μεγάλη ομάδα με παιδιά. Άρπαξαν λοιπόν το αυτοκίνητο και το σήκωσαν ψηλά. Τρομάξαμε γιατί εμείς είμαστε μέσα. Φώναζαν ρυθμικά, Μελίνα Μελίνα Μελινάκι… τότε πλησίασε ένας μπόμπιρας, 13 -14 ετών, και έβαλε το πρόσωπο του στο τζάμι. Τι φωνάζεις βρε, του λέω, που με ξέρεις εσύ; και τότε μου έδωσε την απάντηση: -Άντε καλέ, που δεν σε ξέρω. Εσύ δεν είσαι η μαμά Ελλάς; τρελάθηκα τότε. Με πήραν τα δάκρυα. Ένα παιδί 13 ετών μπορεί να σε συνταράξει, μπορεί να σε ταρακουνήσει, μπορεί να σε κάνει ότι κάτι αντιπροσωπεύεις, αξίζει λοιπόν να πεθάνεις οκτακόσιες φορές για χάρη του.

-Ας με χαράξει όσο θέλει ο χρόνος. Εγώ εδώ θα τον κοιτάζω κατάματα και θα παραδέχομαι πάντα ότι άξιζε τον κόπο να κάνει κανείς αυτό το ταξίδι.

-Οι έλληνες δεν αντέχουμε την επιτυχία του άλλου… ούτε την δική μας επιτυχία μπορούμε να κουμαντάρουμε. Η καβαλάμε καλάμι ή γινόμαστε αφόρητοι ή ζηλεύουμε τόσο πολύ κάποιον πιο επιτυχημένο από εμάς. Είμαστε οι καλύτερες μοιρολογίστρες της κηδείας. Αν είσαι δυστυχισμένος όλοι μαζεύονται γύρω σου. Όλοι. Εγώ έχω αποδείξεις σε αυτό. Το έχω ζήσει. Όταν ήμουν άρρωστη με λάτρευε όλη η Ελλάδα… κουράστηκα τώρα!

Στις 4 Μαρτίου έγιναν τα εγκαίνια της έκθεσης με τίτλο ‘’Μελίνα, είκοσι χρόνια μετά’’ στο μουσείο Μπενάκη και παρουσιάστηκε το λεύκωμα με φωτογραφίες από την ζωή της.

Από σήμερα μέχρι και τις 12 Μαρτίου στην ταινιοθήκη της Ελλάδας παρουσιάζεται το αφιέρωμα ΜΕΛΙΝΑ, με αφορμή την συμπλήρωση των είκοσι χρόνων από τον θάνατο της Μελίνας Μερκούρη. Στο αφιέρωμα που περιλαμβάνει προβολές ταινιών, συζητήσεις στρογγυλής τραπέζης και ομιλίες, υπό την αιγίδα της προεδρίας της κυβέρνησης, του γαλλικού ινστιτούτου, της πρεσβείας της Ισπανίας και της Αμερικής, του ιδρύματος Μελίνα Μερκούρη. Συνεργάζονται, επίσης, οι Γιώργος Αρχιμανδρίτης και Σπύρος Αρσένης, συγγραφείς του βιβλίου Μελίνα- Μια σταρ στην Αμερική.

01

11