Πασχαλινές αναμνήσεις μεγάλων σταρ 52 χρόνια πριν!
Όταν η Καρέζη, η Αρώνη, ο Μακρής και άλλοι διηγούνταν ιστορίες από το αγαπημένο τους Πάσχα
Το 1962 εβδομαδιαίο περιοδικό ζητά από διάσημους ηθοποιούς να θυμηθούν ιστορίες που θυμούνται για το Πάσχα. Διαβάστε πασχαλινές ιστορίες με την Τζένη Καρέζη, το Ορέστη Μακρή, την Βέρα Ζαβιτσιάνου την Σμαρούλα Γιούλη και την Μαίρη Αρώνη.
Τζένη Καρέζη: Όλες οι αναμνήσεις μου οι πασχαλινές είναι ευχάριστες γιατί τις μέρες μου αυτές τις περνούσα στο σπίτι μου κοντά στους δικούς μου. Μόνο η περσινή ανάμνηση διαφέρει γιατί το Πάσχα το πέρασα στην Πάτρα με τον θίασο μου. Το φετινό μου Πάσχα θα το περάσω στις Σπέτσες. Το Πάσχα αυτό θα είναι δυο εβδομάδες πριν τον γάμο μου(με τον Ζάχο Χατζηφωτίου). Πιστεύω ότι θα είναι το πιο ευτυχισμένο Πάσχα που θα έχω περάσει. Ίσως από αυτό γεννηθεί και η καλύτερη ανάμνηση της ζωής μου.
Βέρα Ζαβιτσιάνου: Ήταν κατοχή όταν ήμουν μικρό κοριτσάκι και όπως είναι γνωστό, κατόπιν διαταγής των Γερμανών, η ανάσταση γινόταν το πρωί, αντί τα μεσάνυχτα. Εκείνο που έχει σημασία είναι πως εξαντλημένοι από την νηστεία της σαρακοστής έπρεπε να περιμένουμε επί πέντε ώρες να κάνουμε ανάσταση και να φάμε την πατροπαράδοτη μαγειρίτσα. Ο χρόνος αυτός από τα μεσάνυχτα ως το πρωί μου φάνηκε ατελείωτος! Και όταν κάναμε Ανάσταση και γευτήκαμε την μαγειρίτσα, που της έχω μεγάλη αδυναμία, μου φάνηκε τόσο υπέροχη που την στιγμή εκείνη δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Αυτή η γαστρονομική μου ικανοποίηση είναι και η πιο καλύτερη πασχαλινή μου ανάμνηση.
Ορέστης Μακρής: Το 1921 υπηρετούσα στρατιώτης στην Νικομήδεια της Μικράς Ασίας. Ήμουν στην 11η μεραρχία συζυγαρχιών. Το αναφέρω αυτό γιατί το Πάσχα εκείνο ήρθαν και με πήραν στρατιώτες του λόχου στρατηγού. Ήταν, λέει απαίτηση των αξιωματικών και υπαξιωματικών του παραπάνω λόχου. Τους φώναζα, τους έλεγα πως πρέπει να το πω στον αξιωματικό μου μα εκείνοι τίποτα. Με πήραν σηκωτό από την μοίρα μου και με πήγαν στον λόχο τους. Θυμάμαι είχαν φέρει από την Αθήνα ένα γκαζοντενεκέ γεμάτο από την αθάνατη ρετσίνα. Μόλις μπήκαμε στο προαύλιο του λόχου με σήκωσαν δυο αξιωματικοί στα χέρια τους και φώναζαν ενθουσιασμένοι: του Μακρή η αρπάγη. Θυμάμαι δε ότι κάναμε γλέντι τρικούβερτο. Όταν δε είπα και ένα ‘’κλέφτικο’’ τραγούδι, ε τότε έγινε του κουτρούλη το πανηγύρι… Αποτέλεσμα , να διατάξει ο διοικητής της μοίρας μου, να με κλείσουν στο πειθαρχείο του φρουραρχείου γιατί έφυγα χωρίς την άδεια του.
Σμαρούλα Γιούλη: κάποιο Πάσχα στην παιδική μου ηλικία έβαλα το καλό μου φόρεμα πήρα την λαμπάδα μου και αυγά, για να τσουγκρίσουμε την ώρα της Αναστάσεως. Η μητέρα μου είχε πάρει ένα μικρό σοκολατένιο αυγό. Εγώ σώνει και καλά ήθελα να πάρω αυτό το αυγό στην Ανάσταση. Η μητέρα μου δεν με άφηνε, εγώ τίποτε. Πήρα λοιπόν το αυγό μου και πήγαμε στην Ανάσταση. Αναστήσαμε και ξεκινάμε για το σπίτι. Ώσπου μια στιγμή παραπατώ και να το αυγό πέφτει στη γη. Έγινε θρύψαλα. Φωνές, κλάματα, κακό εγώ… με παρηγορούσαν μέχρι το σπίτι. Μόλις μπήκαμε είδα επάνω στο τραπέζι ένα σοκολατένιο λαγό και στην πλάτη του ένα μεγάλο αυγό δεμένο με μια κόκκινη κορδέλα. Το είχε φέρει ο νονός μου!
Μαίρη Αρώνη: Όταν τέλειωσε η περιοδεία με τον θίασο μου στην Ελλάδα πήγα και στην Κύπρο για να δώσω παραστάσεις. Η χαρά μου ήταν μεγάλη γιατί θα έκανα Πάσχα στην Κύπρο για πρώτη φορά ύστερα από την ανεξαρτησία της. Η χαρά μου όμως διπλασιάστηκε που γνώρισα και το ανιψάκι μου- δυο χρονών παιδί- του αδελφού μου που ήταν εγκατεστημένος εκεί. Ήταν τόσο πολύ χαριτωμένο και το αγάπησα τόσο πολύ, που δεν άφηνα κανένα να μου το πάρει από τα χεριά μου. Ήταν το πιο χαρούμενο Πάσχα που είχα περάσει.
Bloggers
