ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ
Σαν ψάρι. Σαν ψάρι έξω από το νερό. Χωρίς οξυγόνο. Ακίνητο και παγωμένο περίμενα έξω από την εταιρία με την τσάντα μου στα χέρια και την ψυχή στο στόμα. Θυμάμαι ακόμα την αγωνία και το τρακ που είχα. Πρώτη μέρα στην πρώτη μου δουλειά.Μία κοπέλα με πλησίασε και με ρώτησε τι περιμένω, της εξήγησα και με οδήγησε στον όροφο που θα ήταν το γραφείο μου.
-Δεν έχει έρθει ακόμα η διευθύντριά σου, οπότε περίμενε εδώ.
Βρήκα μία καρέκλα και έκατσα εκεί κοιτώντας σαν 5χρονο το χώρο γύρω μου. Κόσμος άρχισε να έρχεται σιγά σιγά και να κάθεται στα γραφεία του. Με κοιτούσαν αλλά κανείς δεν μου μιλούσε. Ένιωθα πολύ άσχημα. Μετά από μία ώρα ήρθε η διευθύντρια. Μία αγέλαστη γυναίκα απροσδιόριστης ηλικίας. Με προσπέρασε με φόρα και μπήκε στο γραφείο της. Δεν ήξερα αν πρέπει να πάω να συστηθώ ή να μείνω εκεί. Μετά από 2 λεπτά βγήκε και πήγε προς ένα γραφείο. Έκατσε εκεί και μιλούσε με τα παιδιά του ορόφου. Γελούσαν δυνατά και έλεγαν τι έκαναν το σαββατοκύριακο. Με κοίταξε 2- 3 φορές και συνέχισε να μιλάει.Κάποια στιγμή από εκεί που στεκόταν είπε δυνατά:
- Εσύ πρέπει να είσαι η καινούργια;
- Μάλιστα (πιο σιγανά δεν γινόταν να μιλήσω).
- Για έλα λίγο μέσα... είπε και ξεκίνησε πάλι να περπατάει με φόρα και πατώντας με δύναμη τα τακούνια προς το γραφείο της.
Την ακολούθησα και έκλεισα την πόρτα πίσω μου. Ξεκίνησε να με ρωτάει διάφορα πράγματα άσχετα με τη δουλειά όπως που κάνω τα μαλλιά μου και από που ψωνίζω ρούχα. Δεν ήξερα τι να πω. Απαντούσα με δισταγμό και νόμιζα ότι ήταν απλά κουλ.Μου είπε μετά από λίγο να βγω έξω και να καθίσω στο γραφείο ακριβώς έξω από την πόρτα της μαζί με άλλους 2 και θα δούμε τι θα κάνουμε μαζί σου.
Οι πρώτες βδομάδες ήταν πιεστικές για μένα καθώς προσπαθούσα να μάθω τη διαδικασία της δουλειάς –ως ψάρι- που δεν είχα ιδέα. Κάποια στιγμή κάναμε το πρώτο μας meeting στο γραφείο της. Αφού μαζευτήκαμε όλοι, με κοιτάει και λέει:
- Εγώ θέλω έναν ελληνικό μέτριο, εσείς παιδιά θέλετε κάτι; Θα μας φτιάξει η καινούργια καφεδάκια. Και όταν μου τον φέρεις πετάξου να μου πάρεις και τσιγάρα, μου τελείωσαν...
Οι υπόλοιποι δεν απάντησαν και κοιτούσαν αμήχανα τα χαρτιά τους ενώ εκείνη έδειχνε απόλυτα ικανοποιημένη και χαμογελούσε με ευχαρίστηση. Έφτιαξα τον καφέ και πήγα και για τα τσιγάρα της και φυσικά μέχρι να γυρίσω το meeting είχε τελειώσει.Μου μιλούσε άσχημα καθημερινά και με κάθε ευκαιρία. Γυρνούσα σπίτι κλαίγοντας και θέλοντας να παραιτηθώ. Ένα απόγευμα ανέβηκα στο γραφείο του προέδρου και με θάρρος που δεν έχω ιδέα που βρήκα του είπα ότι αν συνεχιστεί αυτή η συμπεριφορά θα φύγω. Εκείνος με διαβεβαίωσε ότι θα της μιλήσει και ότι είχαν και άλλοι θέματα μαζί της και να κάνω λίγο υπομονή.
Η κατάσταση δεν βελτιώθηκε αλλά ευτυχώς για εμένα πολύ σύντομα βρήκα αλλού δουλειά. Όταν της ανακοίνωσα ότι θα φύγω μου είπε ότι δεν πρόκειται ποτέ να πετύχω στον χώρο αυτό και ότι καλύτερα να σκεφτώ να κάνω κάτι άλλο γιατί δεν κάνω για αυτόν τον τομέα. Χαμογέλασα στην «μικρή» αυτή γυναίκα και της ευχήθηκα τα καλύτερα. Έμαθα ότι απολύθηκε αμέσως μετά την παραίτησή μου μιας και της είχε γίνει σύσταση, πως αν χάσει και άλλο άτομο από την ομάδα της λόγω συμπεριφοράς θα την διώξουν.
Ήταν η πρώτη μου εμπειρία σε εταιρία και η μεγαλύτερη μορφή ψυχολογικής βίας που έχω δεχτεί σε εργασιακό περιβάλλον. Στις επόμενες εταιρίες ήμουν πολύ τυχερή, συνεργάστηκα με υπέροχους ανθρώπους και όταν απέκτησα υφισταμένους δεν ξέχασα ποτέ το πώς αισθανόμουν εγώ τότε.
