Όταν η βία δεν σταματά στο «ένα χαστουκάκι»

Σοφία Μαυραντζά

Διεθνής Ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών. Εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών. Βία κατά των γυναικών. Γυναίκες. Εσύ. Εγώ.

Αλήθεια, τι γνωρίζεις για τη βία; Έχεις υποστεί; Έφαγες ποτέ κάποιο χαστούκι τόσο δυνατό που να είδες αστεράκια; Τόσο που να μουδιάσει το κεφάλι σου; Κάποια κλωτσιά στα πλευρά τόσο δυνατή που να πρηστεί το πόδι εκείνου που τόλμησε να κλωτσήσει;

Τον έλεγαν Γιώργο. Μπορεί να τον λένε και ακόμα. Δεν με ενδιαφέρει αν ζει ή αν πέθανε. Και δεν το λέω με πίκρα. Απλά δεν με ενδιαφέρει. Ήμουν 19. Εκείνος 21. Και νόμιζε ότι με το δυνατό του χέρι θα επιβληθεί στα άγρια νιάτα μου.

Την πρώτη φορά έγινε ως παιχνίδι, στο κρεβάτι. Μόνο που εγώ δεν έπαιζα. Έκλαιγα. Η χειριστική του συμπεριφορά δεν άφηνε περιθώρια άρνησης. Ή έτσι νόμιζα.

Θυμάμαι πως επέστρεψα ένα βράδυ και τον βρήκα μέσα στο σπίτι μου, χωρίς να του έχω δώσει ποτέ κλειδιά. Η παράνοια ήταν εκεί μπροστά μου, αλλά δεν την έβλεπα. Νόμιζα πως είναι έρωτας. Τότε ήρθε και η δεύτερη φορά.

Την τρίτη δεν τη θυμάμαι πια. Ούτε τις επόμενες. Άρχισα να γίνομαι θέμα συζήτησης στους φίλους μου. Ανοιχτά, μπροστά μου, υποδείκνυαν το σωστό κι όμως εγώ εκεί, δεν έβλεπα, δεν άκουγα, στεκόμουν ανήμπορη να δω την καταστροφή.