Χριστούγεννα είναι, θα περάσουν!

γράφει η Μίκα Χατζηδάκη

Να τα πάλι. Ήρθαν. Άναψαν τα λαμπιόνια, στολίστηκαν τα δέντρα, ακούστηκαν τα πρώτα All I want for Christmas is you...Όλος ο κόσμος χαμογελά και ετοιμάζεται για τις όμορφες αυτές ημέρες και κάπου εκεί στη γωνιά, εμείς. Εμείς που δεν αγαπάμε τόσο τα Χριστούγεννα και κοιτάμε λοξά τα στολίδια, τους Άγιο-Βασίληδες και τα –ομολογουμένως- υπερβολικά χαρούμενα ελαφάκια του.

"Its The Most Wonderful Time Of The Year" λέει. ΑΥΤΟ άσε να το κρίνουμε εμείς καλύτερα!

Η αναγκαστική χαρά

Από 1η Δεκεμβρίου και μέχρι τα Φώτα θα χαμογελάτε! Δεν έχει μα! Θα χαμογελάτε!Θα είστε όλες ευδιάθετες και θα τραγουδάτε χαρούμενα τραγουδάκια. Θα φτιάχνετε γλυκά, θα πάρετε δώρα για όλους (ναι, και για αυτούς που δεν χωνεύετε) και θα στολίσετε το σπίτι σας μέχρι τελικής πτώσεως, με λαμπιόνια που παίζουν μουσική και οτιδήποτε έχει επάνω του κόκκινο και λευκό (ου).Αυτός ο εξαναγκασμός μπορεί να με τρελάνει. Δεν γίνεται να πατάμε κουμπί και να είμαστε ξαφνικά χαρούμενοι! Και ναι, θα σας σοκάρω, υπάρχει περίπτωση να έχουμε τις μαύρες μας κάποια Χριστούγεννα και να μην θέλουμε να έχουμε χαρά! Μπαααα.

Τα σόγια

Η θεία Πίτσα και ο θείος Κωστάκης με τα 3 τους παιδιά (2 μέτρα ντερέκια) που έχεις να δεις από το δημοτικό και δεν θυμάσαι καν τα ονόματά τους. Οι κουμπάροι του μπαμπά και της μαμάς που είναι τσακωμένοι και δεν μιλιούνται, οι παπούδες που νυστάζουν από τις 8 και τους φέραμε με το ζόρι, κάτι άσχετοι που δεν είχαν που να πάνε και τους καλέσαμε κι αυτούς, τα αδέλφια με γυναίκες τους και τα 10 παιδάκια τους που έχουν φάει από 100 μελομακάρονα το καθένα και η ζάχαρη τα έχει εκτοξεύσει στο διάστημα... και εσύ! Χωμένη στην ακρούλα του καναπέ, αμίλητη, με το κινητό στο χέρι μπας και σωθείς από τις φίλες σου στο chat και με ένα ποτό στο χέρι (δεν βγαίνει αλλιώς η βραδιά παιδιά).

Και εκεί που λες γλίτωσα, δεν μου δίνει κανείς σημασία, άντε να φάμε να φύγουμε, σκάει η θεία σου τσιμπάει το μαγουλάκι και λέει:

-Πότε θα παντρευτείς εσύ βρεεεεε;(εμότικον λοξό με σηκωμένο φρύδι)

Οι βόλτες στα μαγαζιά

Η ουρά, της ουράς, την ουρά, ω ουρά! Όπου εμπορικό κέντρο κι εμείς. Γιατί πού θα πας με τέτοιο ψόφο; Εκεί και όλοι οι υπόλοιποι κάτοικοι της Αθήνας. Αλλά όλοι! Και μαζί τους όλα τα παιδάκια του κόσμου που κλαίνε γιατί θέλουν κι άλλο παιχνίδι, που κλαίνε γιατί φοβούνται τον Άγιο Βασίλη, που κλαίνε γιατί κουράστηκαν...

Και δεν μας φταίνε τα παιδάκια, μεταξύ μας κι εγώ τα κλάματα θέλω να βάλω. Τόση αναμονή, τόσος κόσμος μαζεμένος, τόση ουρά στα ταμεία και στα καφέ και τόση ακρίβεια, σε κάνουν να δακρύζεις και να μετανιώνεις την ώρα και τη στιγμή που αποφάσισες να βγεις από το σπίτι.

(Η λύση είναι μία: online shopping)

Τα άσματα

Μου αρέσει η μουσική. Την αγαπώ. Δεν μπορώ χωρίς αυτήν αλλά 100 φορές λούπα το All I want for Christmas is you ούτε η μαμά της Μαράια δεν αντέχει! Δεν λέω ωραία τα seasonal τραγούδια αλλά με μέτρο. Ξαφνικά με το που μπαίνει Δεκέμβρης υπάρχουν μόνο 3 τραγούδια και ακούγονται παντού! Από τα ραδιόφωνα έως τα ασανσέρ. Νιώθεις ότι σε ακολουθούν οι Wham και η Δέσποινα Βανδή και τραγουδούν πίσω από την πλάτη σου συνεχόμενα. Μη χειρότερα.

To άπειρο φαγητό

Εμπρός λοιπόν καλέ μου μεταβολισμέ! Γλυκά, αλμυρά, κεράσματα, καλέσματα, γαλοπούλες, μελομακάρονα... τα παντελόνια σφίγγουν και οι αρτηρίες φράσσουν. Τα τραπεζώματα υποδέχονται το ένα το άλλο και οι σόδες δεν προλαβαίνουν να ανοίγουν! Η ζυγαριά κλαίει, τα γυμναστήρια είναι άδεια (καλέ δεν έχουμε χρόνο για γυμναστική τώρα τρώμε δεν βλέπεις), γενικά παιδιά, αυτά καλό είναι να μην γίνονται.

Και οκ, ωραίο το φαγάκι δεν έχω θέμα αλλά αυτά τα καλέσματα σε θείες που το φαγητό τους όχι δεν τρώγεται αλλά ούτε καν βλέπεται, γίνονται μ ό ν ο σε αυτές τις γιορτές! Και όχι τίποτα άλλο, μου έχουν τελειώσει και οι δικαιολογίες για να μην παρευρίσκομαι...Μετά τα Φώτα όλες κλαίμε βουβά μπροστά στον καθρέπτη και ξεκινάμε το ροκάνισμα καροτακίων ως άλλοι Μπακς Μπάνι (ΚΑΘΕ χρόνο όμως)!

Στολιιιιιίσατε;

Φούξια γιρλάντες, πλαστικοί Αγιο-Βασίλιδες που σκαρφαλώνουν (τάχα μου) στα κάγκελα, λαμπιόνια με μουσική. Όχι! Το κιτς ξεπερνά κάθε όριο και θα εισηγηθώ να δημουργηθεί Αστυνομία Στολισμού!Λίγα φωτάκια και ένα απλό όμορφο δέντρο είναι υπέρ αρκετά και το ξέρουμε όλοι αυτό! Πού πάτε και τα ανακαλύπτετε αυτά τα ανεκδιήγητα στολίδια ειλικρινά δεν ξέρω.

Πας ανυποψίαστη σε κάποιο σπίτι επίσκεψη και καίγεται ο αμφιβληστροειδής σου από τα 10.000 στολίδια (που ξεκινούν από την αυλή) και τα ελαφάκια και Αγιο-Βασιλάκια π α ν τ ο ύ στο χώρο και το καλύτερο, πρέπει να πεις και -«αχ τι ωραία που τα έχεις κάνει όλα βρε»!

Να βγει νόμος στολισμού και ορίου συνδυασμών! Να γίνει ένα υπουργείο, κάτι! Πού είναι η πρόνοια;

Ανασκουμπωθείτε λίγο, θα κάνω δήλωση. Όχι δεν μισώ τα Χριστούγεννα, ίσα ίσα τα αγαπώ. Μισώ όμως όλα αυτά τα υπερβολικά και υποχρεωτικά συναισθήματα που τα συνοδεύουν! Αισθανθείτε ό,τι θέλετε και περάστε τα Χριστούγεννα όπως ακριβώς θέλετε (ναι, με πυτζάμα και παντοφλάκι στον καναπέ).

Με λίγα λόγια μην πιέζεστε με κανένα «πρέπει» που ορίζει η περίοδος αυτή!

-Φελίς Ναβιδάδ-