Δικαιολογίες που έχεις μεγαλώσει αρκετά για να ακούς
Ανεξάρτητα ποιος τις λέει...
Λες ψέματα; Ψάχνεις δικαιολογίες τύπου «έχω δέκατα», «πονάει η κοιλιά μου», «ένα μεγάλο ρακούν έκρυψε το τηλέφωνό μου» για να μη βγεις για ποτό; Τότε μη συνεχίζεις να διαβάζεις. Αυτό το κείμενο γράφτηκε για όλες εκείνες που βαρέθηκαν να ακούν δικαιολογίες, που ζητούν εξηγήσεις στα ίσα (όπως ακριβώς τις δίνουν) και που έχουν τραγουδήσει το «Ψεύτικα» της Αννούλας παραπάνω από 250 φορές στη ζωή τους.
Πάμε να δούμε παρέα τις πέντε πιο δημοφιλείς δικαιολογίες που μεγάλωσες αρκετά (και βαρέθηκες πια) να ακούς.
Δεν κατάλαβα ότι σεπείραξε
Το ακούς παντού. Το ακούς στο γραφείο, το ακούς στο αμάξι, το ακούς στο σπίτι, το ακούς από το κινητό, το ακούς δίπλα σου, μπροστά σου, γενικά ΤΟ ΑΚΟΥΣ. «Δεν κατάλαβα ότι σε πείραξε που δεν σε κοινοποίησα στο μέιλ που έστειλα στον διευθυντή και έλεγα ότι εσύ έχασες την ημερομηνία παράδοσης», «Δεν κατάλαβα ότι σε πείραξε που πήγα τρεις μέρες σερί για μπάλα με τα παιδιά», «Δεν κατάλαβα ότι σε πείραξε που πήγαμε με τη Μαρία στο θέατρο και εσένα δεν σε καλέσαμε ποτέ». Γενικά παιδιά, άμα δεν καταλαβαίνετε, να μην κάνετε. Να ρωτάτε πρώτα. Είναι απλό.
Δεν το εννοούσα έτσι
Δηλαδή πώς το εννοούσες; Και αν δεν το εννοούσες έτσι, τότε γιατί το είπες έτσι; Και γενικά γιατί άλλα λέμε, άλλα εννοούμε και η φάση είναι άλλα αντί άλλων; Όταν λέτε κάτι, να σκέφτεστε πώς το λέτε. Ή όταν γράφετε κάτι. Διότι τα Social Media ήρθαν για να καταστρέψουν τις ανθρώπινες σχέσεις. Αλλιώς το γράφεις και αλλιώς το εννοείς και λογικό είναι, όμως λογικό είναι να «μεταφραστεί» και λάθος από το συνομιλητή σου. Γιατί, παιδιά, από κοντά. Ό,τι θέλετε να το λέτε από κοντά. Ή από το τηλέφωνο.
Δεν είδα ότι με πήρες
Ναι, είναι η φάση που μπαίνει το μεγάλο ρακούν και σου αρπάζει το τηλέφωνο και το κρύβει κάτω από τα μαξιλάρια του καναπέ. Πού να το βρεις τώρα και να δεις ότι σε πήρα; Άστο εκεί, κάτω από τα μαξιλάρια. Για τηλέφωνα είμαστε τώρα; Άσε που ήρθε και «φουσκωμένος» ο τελευταίος λογαριασμός. Σε κάθε περίπτωση, όταν ο άλλος δεν βλέπει ότι τον πήρες, καλά θα κάνει να παίρνει εκείνος από μόνος του. Λέω εγώ τώρα…
Είσαι πολύ καλή γιαμένα
Εσύ να δεις πόσο καλός είσαι για μένα. ΠΕΡΟΧΟΣ. Βαρεθήκαμε να το ακούμε, αλήθεια. Δεν είναι ότι μεγαλώσαμε, είναι ότι ουσιαστικά ποτέ δεν μας άξιζε. Και αυτό το αντιληφθήκαμε. Δηλαδή το αυτονόητο, αυτό που ο τύπος όντως λέει. Είσαι πολύ καλή για εκείνος. Αυτό και τελεία. Και παύλα.
Δεν είναι ότι δεν σεσκέφτομαι…
…αλλά, να, έχω να σε πάρω τηλέφωνο κανένα 3μηνο ξέρωγω. Και για να μην παρεξηγηθούμε, μου το έχει πει φίλη. Φίλη-κολλητή. Τώρα τι μπορεί σε εμένα να συνέβαινε όλο αυτό το 3μηνο, μάλλον δεν εντάσσεται στα λοιπά της εξαφάνισης. Το ίδιο ισχύει και στις ερωτικές σχέσεις. Ψεκάζεται με εξαφανιζόλ ο άλλος, του κάνεις τα παραπονάκια σου, έρχεται η απάντηση: «Δεν είναι ότι δεν σε σκέφτομαι, απλά έχω πολλή δουλειά». Και εμείς, φίλε μου. Πνιγόμαστε. Ειδικά και γενικά.
