3 ημέρες, 5 προορισμοί, μία αξέχαστη εμπειρία με την κολλητή σου…

Το ξυπνητήρι χτυπάει. «Σοφία, ξύπνα, θα αργήσουμε». Η Ερμιόνη στεκόταν όρθια πάνω από το κεφάλι μου και εγώ για ακόμη μία φορά, για ακόμη ένα ταξίδι, ήθελα κάποιον να με ταρακουνήσει, προκειμένου να αφήσω το κρεβάτι μου.

Οι βαλίτσες μας ήταν έτοιμες αποβραδίς. Μαγιό, καπέλα, καφτάνια, αντιηλιακά, φορέματα, σανδάλια, όλα ήταν έτοιμα και μας περίμεναν. Ευτυχώς, είχα πείσει (μετά κόπων και βασάνων) την Ερμιόνη να ετοιμάσει τη βαλίτσα της από το βράδυ και να έρθει να κοιμηθεί στο σπίτι μου, γιατί αλλιώς υπήρχε ο φόβος να μην ξυπνήσω!

Φτάσαμε στον Πειραιά γρήγορα, βρήκαμε την πύλη Ε11 και πήγαμε απευθείας στο check in. Ναι, η κρουαζιέρα είναι σαν να πετάς με αεροπλάνο. Για την ακρίβεια, είναι πολύ καλύτερα. Ο έλεγχος των διαβατηρίων ήταν σύντομος και έτσι ήμασταν έτοιμες για την επιβίβασή στο πλοίο. Το Celestyal Olympia στεκόταν ακριβώς μπροστά μας, προκαλώντας μας σχεδόν… δέος! Πανύψηλο σαν μια… πολυκατοικία, μας καλούσε να το εξερευνήσουμε!

Γιατί η καμπίνα είναι -σαφώς- καλύτερη από τη θέσηενός αεροπλάνου

Τα σχέδιά μας για μπάνιο στην πισίνα αναβλήθηκαν μέχρι νεοτέρας. Προέχει η ασφάλεια (και ναι, χάρηκα ιδιαίτερα για αυτή την εξέλιξη). Πήραμε τα σωσίβιά μας και με τη βοήθεια του προσωπικού κατευθυνθήκαμε στο σημείο του καταστρώματος που ενδεικνυόταν για τις καμπίνες μας. Το γεγονός πως δεν ξέρω και το… πρώτο κολύμπι, με έκανε να παρακολουθώ με ιδιαίτερο ζήλο το «μάθημα» από το άρτια εκπαιδευμένο προσωπικό.

Επιστρέψαμε στις καμπίνες μας και η μία έκπληξη διαδεχόταν την άλλη: Πετσέτες θαλάσσης σε σχήμα… γάτας (δεν είχαμε ξαναδεί ΠΟΤΕ), είδη προσωπικής φροντίδας εξαιρετικής ποιότητας σε συσκευασία travel kit, τηλεόραση, και ένα υπέροχο φινιστρίνι για να παρακολουθούμε την πορεία ακόμη και από το κρεβάτι μας.

Η Ερμιόνη ήρθε «αστραπή» και μου χτύπησε την πόρτα της καμπίνας. Έτοιμη, με το μαγιό και τα γυαλιά της, ανυπομονούσε για την πισίνα. Πιάσαμε από μία ξαπλώστρα και με έναν καφέ στο χέρι αρχίσαμε να «ρουφάμε» ήλιο. Ήταν Παρασκευή και οι υπόλοιποι βρίσκονταν στο γραφείο. «Μη μου πεις ζούμε αυτό το θαύμα και εσύ θα δεις τα mail σου!» με προειδοποίησε η Ερμιόνη όταν είδε να πιάνω το κινητό μου. «Όχι, φίλη! Αλλά να μην τους στείλουμε μία φωτογραφία για να ζηλέψουν;» απάντησα και αμέσως πάτησα το «κλικ».

Μύκονος και #summerishere

Τον καφέ διαδέχτηκαν τα τζιν τόνικ και γιατί όχι άλλωστε, αφού στο πακέτο περιλαμβάνεται απεριόριστο ποτό και φαγητό. Και ευτυχώς ήμασταν δυνατές και στα δύο, η κάθε μία στον τομέα της φυσικά! Κάναμε μάθημα Zumba και χορέψαμε στο κατάστρωμα συρτάκι, σαν να μην υπήρχε αύριο! Πιαστήκαμε με τον κόσμο και γίναμε ένα (εξασκήσαμε και τα αγγλικά μας!). Αναγκαστήκαμε να σηκωθούμε από τις ξαπλώστρες όταν «πιάσαμε» Μύκονο.

«Πάμε να βρούμε κάτι φίλους μου σε ένα φανταστικό μαγαζί» είπε η Ερμιόνη σαν… λοκάλι του πασίγνωστου νησιού. «Πρώτα λίγες φωτογραφίες στα Ματογιάννια» επέμεινα και δεν μου χάλασε χατίρι. Η μία πόζα διαδεχόταν την άλλη (έχουμε και ένα Instagram account να ταΐσουμε), μέχρι να συνειδητοποιήσουμε πως έπρεπε να τρέξουμε, αν θέλαμε να προλάβουμε ηλιοβασίλεμα! Οι απαραίτητες φωτογραφίες βγήκαν και ήμασταν έτοιμες να επιστρέψουμε στο πλοίο. Άλλωστε, είχε σειρά το δείπνο και νιώθαμε πολύ έτοιμες για αυτό!

Με τη μαγνητική κάρτα μας, φάγαμε (και ήπιαμε, θα ξαναπώ) υπέροχες γεύσεις, είτε από το μενού του εστιατορίου (a la carte) είτε από τον μπουφέ. Όλα ήταν στη διάθεσή μας (και ήταν υπέροχα). Πέσαμε για ύπνο ευχαριστημένες (και ευτυχισμένες).

Από το μεγαλείο της αρχαίας Εφέσου στη μυστηριακήαύρα της Πάτμου

Το πρωί μας βρήκε στο Κουσάντασι. Αφήσαμε το Celestyal Olympia με τα μακριά μας φορέματα να ανεμίζουν καθώς αποβιβαζόμασταν. Η εκδρομή ήταν οργανωμένη. Ξεναγοί μας περίμεναν ανά γκρουπ και η διαδρομή μέχρι την αρχαία Έφεσο κράτησε μόλις λίγα λεπτά. Εκστασιαστήκαμε. Η βιβλιοθήκη του Κέλσου, το αρχαίο θέατρο 25.000 θέσεων και ο ναός του Ανδριανού μάς δημιούργησαν μία απίστευτη εικόνα του μεγαλείου του ελληνικού πολιτισμού στη γη της Ιωνίας. Επιστρέφοντας στο Κουσάντασι, με το κινητό μας γεμάτο φωτογραφίες, η βόλτα στα παζάρια για τα οποία τόσο φημίζεται η Τουρκία, ήταν αναπόφευκτη. Επιβίβαση ξανά στο πλοίο, γεμάτες εμπειρίες, αλλά και τρομερά ανυπόμονες για την επόμενή μας στάση. Στο μεταξύ, οι μικρότερες ηλικίες είχαν τουρνουά μπάσκετ και πινγκ πονγκ, όσο εμείς μαθαίναμε τα «μυστικά» του καζίνο, φυσικά από τους καλύτερους!

Η Πάτμος είναι το νησί με την πιο απίστευτη αύρα. Το Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου δημιουργεί μία μυστικιστική αύρα, που όμοιά της δεν μπορείς να βιώσεις, όσα νησιά κι αν επισκεφθείς. Ένα μπάνιο στη θάλασσα επιβαλλόταν και η παραλία του Γροίκου ήταν η καλύτερη επιλογή που θα μπορούσαμε να κάνουμε. Ο ήλιος έπεσε και το χρώμα στη θάλασσα έγινε τόσο γλυκό… Η «πέτρα τής Καλικατσούς» έστεκε απέναντί μας και μας υποσχόταν να μας περιμένει, μέχρι την επόμενη φορά.

Η επιστροφή στο πλοίο έγινε με τοπικές λέμβους (όπως και η αποβίβαση λίγες ώρες νωρίτερα) και η στιγμή ήταν μαγική για λίγες ακόμη φωτογραφίες (φτιάξαμε «κάβα» ΚΑΙ για το Χειμώνα).

Σαββατόβραδο και εννοείται πως φορέσαμε τα «καλά» μας. «Έχω φέρει και flatforms» είπε η Ερμιόνη και ήταν πράγματι υπέρλαμπρη. Η disco μας περίμενε, όμως πρώτα κάναμε μια στάση για λίγα ελληνικά. Στο κεντρικό σαλόνι έπαιζε live η ορχήστρα και όλη η πίστα ήταν γεμάτη από κόσμο που διασκέδαζε με την ψυχή του. «Ντάρι-ντάρι στο γιαλό πετούν οι γλάροι» και φυσικά ρίξαμε μια στροφή, σαν σωστές νησιωτοπούλες! Στην disco η Shakira διαδεχόταν την Rihanna στο τεράστιο video wall, όπως διαδέχονταν τα τζιν τόνικ το ένα το άλλο. Γιατί το Alcohol All Inclusive είναι και αυτό μια «μαγεία» της κρουαζιέρας (να τα λέμε κι αυτά).

Όταν αρχίσαμε να μετράμε αντίστροφα…

Το πρωί της Κυριακής μάς βρήκε στο Ηράκλειο για μία ξενάγηση στην αρχαία Κνωσό. Οι συναρπαστικοί μύθοι, του Λαβύρινθου με το Μινώταυρο και του Δαίδαλου με τον Ίκαρο, συνδέονται με το ανάκτορο της Κνωσσού, που υπήρξε η έδρα του σοφού βασιλιά Μίνωα και εμείς βρήκαμε την ευκαιρία για μία μοναδική επίσκεψη. Όταν ο ήλιος σήμανε πως είχε φτάσει μεσημέρι, επιβιβαστήκαμε ξανά στο πλοίο και (ακόμη) μία μοναδική εμπειρία μάς περίμενε: Ξενάγηση στη γέφυρα του πλοίου. Γνωρίσαμε τους ανθρώπους που νυχθημερόν φρόντιζαν για την ασφάλειά μας, είδαμε τους χάρτες που χρησιμοποιούν, τα ραντάρ, εντοπίσαμε το βάθος της θάλασσας, όσο αποχωριζόμασταν το μεγαλύτερο νησί της Ελλάδας.

Φυσικά και τσιμπήσαμε κάτι, ενώ δεν αργήσαμε να φτάσουμε στη Σαντορίνη. Και πάλι η αποβίβαση έγινε με τοπικές λέμβους στο παλιό λιμάνι του νησιού, έτσι ανηφορίσαμε στην Καλντέρα με το τελεφερίκ. Ήταν η σειρά μου να συναντήσω φίλους, έτσι μέσα σε λίγη ώρα απολαμβάναμε τις βουτιές μας στο Καμάρι. Μετά από γέλια, πειράγματα και πολλές… πατητές (εννοείται στα ρηχά), ετοιμαστήκαμε για την επιστροφή. Λίγες φωτογραφίες στην Καλντέρα με ένα από τα ωραιότερα ηλιοβασιλέματα του κόσμου για φόντο και κάπου εκεί συνειδητοποιήσαμε πως έπρεπε να αρχίσουμε να μετράμε αντίστροφα για την επιστροφή μας στην Αθήνα…

Μία κρουαζιέρα, εκατοντάδες εμπειρίες

Το τελευταίο βράδυ μας, μας βρήκαμε στο εστιατόριο να δειπνούμε σαν πραγματικές βασίλισσες. Όπως άλλωστε είχαμε περάσει όλες αυτές τις ημέρες μέσα (και έξω) από το Celestyal Olympia. Τι άλλο να ζητήσει κάποιος από μία κρουαζιέρα άλλωστε;

Δύο κολλητές, 3 ημέρες, 5 προορισμοί, εκατοντάδες εμπειρίες. Μία υπόσχεση που δώσαμε: Κάθε χρόνο να το ξανακάνουμε!