Αυτό δεν είναι το δικό σας μυστικό. Είναι οι «πληγές» σου που αρνείσαι να δεις

Η βία κατά των γυναικών έχει λάβει μορφή επιδημίας. Οι πραγματικές της διαστάσεις όμως δεν αποτυπώνονται καθώς υφίσταται σημαντικό έλλειμμα καταγραφής και συλλογής εθνικών και ευρωπαϊκών στοιχείων για τα περιστατικά βίας κατά των γυναικών με βασικές αιτίες.

To πρόβλημα ψάχνει για αρχή τις ρίζες του. Είμαστε λίγες εβδομάδες πριν εκπνεύσει το 2019 και πολλές γυναίκες αρνούνται ακόμη να μιλήσουν. «Δικαιολογούν». «Αγαπούν» τον άνθρωπο που τους ασκεί βία και προτιμούν να σωπάσουν. Αυτές οι γυναίκες θεωρούν πως εκείνος «ήταν κουρασμένος και ξέφυγε λιγάκι», «πως είναι πιεσμένος και ξέσπασε σε μένα που δεν τον παρεξηγώ», «δεν ήθελε να μου μιλήσει έτσι, απλά είναι λίγο οξύθυμος», «ένα χαστουκάκι ήταν , δε χάθηκε και ο κόσμος», «επειδή δεν του απαντούσα συνέχιζε να μου στέλνει υβριστικά μηνύματα. Εγώ φταίω», «αν δε του έδινα τα χρήματα που ήθελε, τότε θα μαρτυρούσε το μυστικό μου».

Αυτές είναι μόνο μερικές από τις δικαιολογίες που έχουν ειπωθεί κατά καιρούς από γυναίκες που έχουν πέσει θέματα βίας. Το έχεις διαβάσει πολλές φορές, άπειρες, αλλά θα στο επαναλάβω. Η βία δεν είναι μόνο σωματική αλλά και λεκτική, συναισθηματική, οικονομική, επαγγελματική. Η βία έχει πολλά πρόσωπα, όσα και αυτών που την ασκούν.

Πολλές φορές νομίζουμε ότι ξέρουμε πραγματικά να αναγνωρίζουμε την σωματική βία. Την ψυχολογική όμως; Εκεί τα πράγματα παίρνουν μια υποκειμενική χροιά. Οι γυναίκες που βιώνουν συναισθηματική κακοποίηση, αισθάνονται εγκλωβισμένες. Συνήθως δεν συνειδητοποιούν ότι βρίσκονται σε μια τέτοια σχέση καθώς εκεί η βία δεν είναι κάτι χειροπιαστό. Είναι πολύ δύσκολο για εκείνες να δουν πίσω από τα σύννεφα. Αλλά και πάλι είναι κακοποίηση και μπορεί να είναι το ίδιο βλαβερή με την σωματική και την σεξουαλική κακοποίηση.

Είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσεις πως «πληγώνεσαι» από τον άνθρωπο που αγαπάς. Κάθε μέρα μπορεί να δέχεσαι κι ένα αρνητικό σχόλιο από εκείνον που εσύ κοιτάς και θες να πάρεις αγκαλιά. Από εκείνον που έκανε την καρδιά σου να χτυπά όλο και πιο δυνατά. «Είσαι χοντρή, είσαι άσχημη, μόνο εγώ μπορώ να σε αντέξω». Αλλά η κακοποίηση δεν σταματάει εδώ. Στην αρχή είναι ύβρεις και προσβλητικά λόγια, μετά σπρωξιές, στην συνέχεια οικονομικοί εκβιασμοί.

Ίσως, να κρύβεις την αλήθεια γιατί ένα από τα πρώτα πράγματα που σκέφτεσαι είναι ότι δεν μπορείς να στερήσεις από τα παιδιά τον πατέρα τους, ωστόσο πρέπει να ξέρεις ότι η βίαιη συμπεριφορά έχει σοβαρό αντίκτυπο στην ψυχική υγεία των παιδιών σου όσο και στη δική σου. Ίσως γιατί μπορεί να νιώσεις ότι εσύ φταις αν η οικογένεια και οι φίλοι σε κατακρίνουν και σε απομονώσουν, ωστόσο δεν είναι αυτοί που βιώνουν τη βία αλλά εσύ. Ίσως γιατί δεν έχεις τώρα την οικονομική δυνατότητα να ζήσεις ανεξάρτητα, ωστόσο πάντα μπορείς να προσπαθήσεις να βρεις μια δουλειά ή να ζητήσεις βοήθεια από κάποιο συμβουλευτικό κέντρο.

Ίσως πάλι, γιατί φοβάσαι ότι μια καταγγελία εκ μέρους σου μπορεί να τον κάνει πολύ πιο βίαιο και εκδικητικό, ωστόσο μπορείς να απομακρυνθείς από το σπίτι και να βρεις καταφύγιο σε κάποιον ξενώνα κακοποιημένων γυναικών μέχρις ότου βρεις το δικό σου σπίτι.

Πιστεύεις πως ακόμα αυτός ο άνθρωπος σε αγαπά; Πιστεύεις πως ακόμα αυτός ο άνθρωπος θα έδινε τα πάντα για σένα; Κοίτα τις πληγές σου. Εμφανείς και μή και μίλα. Κοίταξε τον εαυτό σου στον καθρέφτη και αναρωτήσου αν είσαι αυτό που φανταζόσουν. Αν είσαι η γυναίκα που έγραφες σαν κοριτσάκι πως ήθελες να γίνεις όταν μεγαλώσεις. Πόσο καιρό έχεις να χαμογελάσεις. Να χαμογελάσεις αυθόρμητα, όχι με προσποιητό τρόπο απλά για να δείξεις πως όλα στη ζωή σου είναι καλά.

Η βία δεν κοιτά χώρα. Ανεπτυγμένη ή μή. Μία στις δέκα γυναίκες στην Ισπανία έχει πέσει θύμα του φίλου της. Πολιτικές και περιφερειακές οργανώσεις προσφέρουν ψυχολογική υποστήριξη, νομική και καταφύγιο για τα θύματα. Ο πρώτος νόμος για τη βία κατά των γυναικών, στην Ισπανία, νομοθετήθηκε το 2004 και αυτό έγινε παράδειγμα για πολλές χώρες.

Στη Γαλλία, από την άλλη, υπάρχουν γυναικείες οργανώσεις που κολλάνε αφίσες τα βράδια σε τοίχους των πόλεων για να καταγγείλουν τη βία κατά των γυναικών. Αυτές οι ακτιβίστριες θέλουν να κάνουν τη διαφορά. Θέλουν να παρακινήσουν όλα τα θύματα να μιλήσουν και να αισθανθούν πως έχουν υποστήριξη. Για το 2019, σύμφωνα με τα στατιστικά της χώρας, 130 γυναίκες έχουν σκοτωθεί μέχρι σήμερα από τους συντρόφους τους. Μία γυναίκα κάθε δύο ημέρες. Και σε μερικά περιστατικά θεατές (δυστυχώς) είναι και τα παιδιά. Το ακούς; Μίλα. Εξομολογήσου το. Πες το. Βγάλε το από μέσα σου.

Σύμφωνα, επίσης, με στατιστικά που παρουσιάστηκαν στο Ευρωκοινοβούλιο στην εκδήλωση «Έμφυλη Βία και τις Κοινωνικο-πολιτικές Πρακτικές»

•2600 γυναίκες στην ΕΕ χάνουν τη ζωή τους κάθε χρόνο από ενδοοικογενειακή βία.

•To 82% των περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας έχει θύματα τις γυναίκες

•1 στις 2 δολοφονίες γυναικών παγκοσμίως γίνεται από τους συζύγους/συντρόφους

•1 στις 3 γυναίκες και κορίτσια παγκοσμίως βιώνουν σωματική ή σεξουαλική βία κάποια στιγμή στη ζωή τους

Πού μπορείς να απευθυνθείς;

Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων Τηλ. Γραμμή SOS 15900, www.isotita.gr

• Συμβουλευτικό Κέντρο Για τη βία Κατά των Γυναικών τηλ: 210 33 17 305-6, e- mail: isotita4@otenet.gr • Δήμος Αθηναίων/ Γραφείο Ισότητας Τηλ: 210 52 44 657

• Ε.Κ.Κ.Α. (Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης) Λειτουργούν ξενώνες φιλοξενίας. Τηλ: 213 2039 778, 213 2039 706 Τηλ. Γραμμή Άμεσης Κοινωνικής Βοήθειας 197

• Κλίμακα Τηλ: 210 3417160-3, www.klimaka.org.gr

• Γιατροί του κόσμου. (Λειτουργεί ξενώνας) τηλ: 210 3213150, 801 1000 100 Πολυιατρείο, τηλ: 210 3213485

• Δίκτυο Γυναικών Ευρώπης (υπάρχει δυνατότητα φιλοξενίας). Γραμμή SOS 80011 88881 (χωρίς χρέωση από σταθερό). Τηλ.: 210 97 00 814 (γραμματεία).

• W.I.N. HELLAS - Διεθνής Υποστήριξη Γυναικών (Βούλα), τηλ. 210 89 96 636, 210 89 96 645, 210 89 96 069. www.winhellas.gr

• Κέντρο Στήριξης Οικογένειας Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών Συμβουλευτική Υποστηρικτική Υπηρεσία Τηλ: 210 3811274, 210 3841536