Μέση γυναίκα, ετών 36

Παραμένω σιωπηλός παρατηρητής εδώ και ένα χρόνο και ίσως και κάτι παραπάνω. Ακούω προσεκτικά τους ειδικούς, τους γιατρούς, τους επιστήμονες και δυστυχώς την κυβέρνηση που εφόσον έχει εκλεγεί δημοκρατικά από τους συμπολίτες μου οφείλω να την αποδέχομαι και άρα να συμμορφώνομαι με τις αποφάσεις της. Είμαι μια μέση, αυτόνομη γυναίκα, ετών 36, πτυχιούχος Οικονομολόγος, single, εργάζομαι σε Οργανισμό μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Αγαπώ τη ζωή μου, την δουλειά μου και ακόμη περισσότερο αγαπώ τα όνειρα μου, είναι η κινητήριος δύναμη μου. Έχω άποψη αλλά μόνο για τα θέματα που κατέχω ή αντιλαμβάνομαι επαρκώς, για τα υπόλοιπα ακούω τους ειδήμονες.

Ασπάζομαι ακόμη κι αν δεν σέβομαι τις φωνές της πολιτικής ηγεσίας γιατί θεωρώ ότι όλοι μας έχουμε την ανάγκη να οδηγούμαστε, να κατευθυνόμαστε, να πιστεύουμε, να νιώθουμε ασφαλείς από κάποιον ή κάτι. Ακόμη έχουμε την ανάγκη να επιρρίπτουμε κάπου την ευθύνη αν κάτι δεν πάει καλά. Κάπως έτσι συνδέεται για μένα η ανάγκη της πίστης και η έννοια της εκκλησίας με την ανάγκη διακυβέρνησης από ένα κόμμα, από έναν πρωθυπουργό, από έναν βασιλιά, από ένα τύραννο, από ένα Θεό, από έναν σύζυγο, από έναν Διευθυντή, από έναν πατέρα ή μητέρα ή και τα 2. Το ανθρώπινο είδος φαίνεται να μην μπορεί να ζήσει μοναχικά και αναζητά την συλλογικότητα , την ομαδικότητα και την αγέλη. Ωστόσο φαίνεται ότι ποτέ δεν μπόρεσε να λειτουργήσει ειρηνικά και αρμονικά για πολύ καιρό μέσα σε αυτή εξ ου και πάντα κατέφευγε στην επιλογή κάποιου ώστε να αποφασίζει, να ρυθμίζει, να διασφαλίζει.

Από τη Μαριτίνα Μαμάκου

Έτσι λειτούργησα κι εγώ, οπότε όταν ξεκίνησε να εξελίσσεται η παρωδία της πανδημίας τον Φεβρουάριο του 2020 τήρησα το ρόλο μου ως μέλος του κοπαδιού, άκουσα τον αρχηγό Mufasa, άκουσα τον μάγο της αγέλης Rafiki αλλά άκουσα και τον Scar. Δεν αμφισβήτησα , δεν εναντιώθηκα, δεν επιχειρηματολόγησα. ΑΚΟΥΣΑ- ΥΠΑΚΟΥΣΑ. Γιατί πολύ απλά στο δικό μου μυαλό όταν μιλάμε για υγεία και δεν είσαι γιατρός δεν έχεις λόγο. Σωπαίνεις και ακούς.

Για έναν χρόνο, λοιπόν, τηρούσα τα μέτρα στα όρια του φυσιολογικού και εφικτού προκειμένου να μην αποτρελαθώ τελείως. Επέλεξα να τηρώ ευλαβικά και με ατομική ευθύνη όλα τα μέτρα που έβγαζαν νόημα με αποτέλεσμα να περιορίσω την προσωπική μου ζωή στο ελάχιστο και την κοινωνικότητα μου στο όριο. Τα όνειρα και τα σχέδια τα έβαλα για ύπνο που ξεπερνά τη χειμερία νάρκη. Έπαυσα την κανονικότητα και την προσωπική μου ζωή, ξέχασα τα ιδανικά και κεκτημένα μου και αυτοσχεδίασα την έννοια του φυσιολογικού και κανονικού για να μπορέσω να προχωρήσω!

Στην ετήσια επέτειο της πανδημίας και όσο τα αποτελέσματα των μέτρων δεν φάνηκαν να μπορούν να περιορίσουν την πανδημία αλλά το ανάποδο ( αν κρίνουμε μόνο από το αποτέλεσμα της παράτασης των lockdowns σε σχέση με την αύξηση των κρουσμάτων) επαναπροσδιόρισα τη σχέση υπακοής μου με τους καθοδηγητές μου. Έβαλα μπροστά τη λογική μου που ευτυχώς μέχρι σήμερα δεν μου αφαιρέθηκε. Φίλτραρα τα μέτρα προστασίας και εξισορροπώντας τα με την ατομική μου ευθύνη και σεβόμενη τους συνανθρώπους μου κατέληξα, προκειμένου να μην ξεκινήσω τα χάπια που από ότι φαίνεται μαζί με τις εξαρτησιογόνες ουσίες είναι τα μόνα που αυξάνονται μαζί με τα κρούσματα, στα εξής:

• Θα ντύνομαι, θα φροντίζω και θα περιποιούμαι τον εαυτό μου κάθε μέρα γιατί είμαι ακόμη γυναίκα.

• Θα εργάζομαι όχι παραπάνω από 10 ώρες τη μέρα και θα κλείνω τον υπολογιστή.

• Θα γυμνάζομαι κάθε μέρα ακόμη κι αν χρειάζεται να διαπράττω σφάλμα που βγαίνω από την ακτίνα των 2χλμ.

• Θα περπατώ κάθε βράδυ μετά τη δουλειά ακόμη κι αν είναι 10 η ώρα προκειμένου να αποτοξινώσω τα μάτια μου και το μυαλό μου από την ακτινοβολία που δέχεται καθημερινά από κινητά και laptops.

• Θα βλέπω τους φίλους μου και το στενό μου περιβάλλον γιατί είμαι κοινωνικό ον και δεν μπορώ να ζω μόνη μου.

• Θα πηγαίνω στη θάλασσα ακόμη κι αν το 13033 δεν μου το επιτρέπει.

Δημιούργησα τον κανόνα του δεν θα « φιλάς πόμολα και όλα θα πάνε καλά». Φοράω τη μάσκα μου, πλένω τα χέρια μου, δεν συνωστίζομαι με αγνώστους σε κλειστούς χώρους και δυστυχώς έχω να αγκαλιάσω τους γονείς μου με γυμνά χέρια 1 χρόνο!

Και ναι.. νιώθω υπεύθυνη και ευσυνείδητη πολίτης παρόλο που δεν τηρώ τα μέτρα κατά γράμμα!

Την ίδια ώρα παρακολουθώ γύρω μου ανθρώπους πολιτισμένους, μορφωμένους, πολιτικοποιημένους, έμπειρους, έξυπνους, αδαείς, φερέφωνα, ισχυρογνώμονες και αντιδραστικούς που μιλούν.. μιλούν.. μιλούν και τελικά τίποτα δεν φτάνει στην άλλη άκρη του πομπού. Όλοι επιχειρηματολογούν, όλοι έχουν άποψη αλλά στο τέλος για τον δέκτη το μόνο που έχει σημασία είναι ότι τίποτα πια δεν είναι δεδομένο και φυσιολογικό.

Ντρεπόμαστε που πάμε να δούμε τους φίλους μας σαν κυνηγημένοι. Ζητώ έγκριση από το άψυχο κινητό μου να μου πάρει άδεια από το «φάντασμα του προστάτη» για να πάω να αγοράσω καρότα! Πέφτω στο πάτωμα για να αγκαλιάσω τα πόδια του μπαμπά και της μαμάς μου και φεύγω με ενοχές. Γυμνάζομαι σε ανοιχτό χώρο και φεύγοντας λούζομαι με αντισηπτικό και φεύγω σαν παρανομούντας φυγάς. Κάθε μέρα πριν φύγω από το σπίτι σκέφτομαι αν έχω κάνει ότι πρέπει: Κλειδιά, κινητό, λεφτά, μάσκα, έγκριση από το «φάντασμα» και μετά σκέφτομαι τι θα πω αν με πιάσουν και αν θα με πιστέψουν. Έχει χαθεί κάθε ίχνος λογικής, ελευθερίας, κοινωνικότητας ,αγγίγματος και προσωπικότητας.

Ταόνειρα ακόμη κοιμούνται!

Από την μέχρι σήμερα επαγγελματική μου εμπειρία και ως καθοδηγητής μιας ομάδας αλλά και ως καθοδηγούμενη από έναν έμπειρο καταξιωμένο επαγγελματία πολύ νωρίς έμαθα ότι για να κατακτήσεις ένα στόχο πρέπει πρώτα να τον έχεις θέσει. Το 80% των ανθρώπων δεν μπορούν να επιτύχουν αν δεν βλέπουν μπροστά κάποιο εφικτό, ορατό και επιτεύξιμο στόχο. Τουλάχιστον το 50% από αυτούς δεν μπορούν να επιτύχουν τον στόχο αν δεν έχουν εμπιστοσύνη, ενθάρρυνση, καθοδήγηση, επιβεβαίωση και αναγνώριση.

Έχει χαθεί η εμπιστοσύνη.. η ενθάρρυνση.. η καθοδήγηση.. ο στόχος.. το όραμα.. η συνέχεια!

Τα όνειρα ακόμη κοιμούνται!

Δεν καταγραφώ τις σκέψεις μου για να ασκήσω πολιτική κριτική ή κατακραυγή. Δεν καταγράφω την φρίκη μου ως αντίδραση στα μέτρα ή εναντίωση στους ειδικούς ή επιστήμονες. Καταγράφω την αλήθεια μου χωρίς κριτική γιατί υπάρχουμε κι εμείς που θέλουμε να ζήσουμε, να συνεχίσουμε να δημιουργούμε χωρίς να μας ενδιαφέρει αν το κυβερνών κόμμα είναι μπλε, πράσινο ή κίτρινο. Θέλω να είναι το χρώμα της γης! Θέλω να είναι γήινο και να αφουγκράζεται τις ανάγκες, ανησυχίες, δυσκολίες του μέσου ανθρώπου που θέλει υγεία, ισότητα, ελευθερία, δημοκρατία και αλήθεια!

Αιθεροβατώ.. συγχωρέστε με .. δεν υπάρχουν γήινα χρώματα, δεν εξυπηρετεί. Αλλά μην αγνοείτε ότι υπάρχουν κι άλλοι στην αγέλη σαν κι εμένα που ακόμη και αν δεν είναι αντιδραστικοί.. ακόμη κι αν δεν κατηγορούν το καπιταλιστικό σύστημα και τα υλικά αγαθά.. ακόμη κι αν γουστάρουν την ύλη και την παραγωγή χρήματος και φιλοδοξίας, την πόλη και το τσιμέντο της.. μην αγνοήσετε ότι γουστάρουν το ίδιο την αγέλη, την αλήθεια, την ελευθερία, το πνεύμα και την εξέλιξη.

Δεν πιστεύω στις συγκεντρώσεις που προμοτάρεται το παιχνιδάκι «κλέφτες και αστυνόμοι» .. Δεν πιστεύω στις ψευτο επαναστάσεις.. Δεν πιστεύω στο τουμπεκί .. Δεν πιστεύω στο κάτσε στον καναπέ και συνδέσου με το VR για να σε βομβαρδίσω με τρομοκρατία..

Δενέχω λύση και δεν το παίζω μάγκας μεκουβέντες..

Αγανακτώ και εκφράζομαι με ελεύθερη βούληση και φωνάζω δυνατά για να ξυπνήσω βίαια τα όνειρα μου:

Θέλω τα κεκτημένα μου πίσω! Θέλω το πρόσωπο μου να φαίνεται! Θέλω να αγκαλιάζομαι και να νιώθω ζεστασιά! Θέλω να παράγω κι όχι μόνο να εργάζομαι! Θέλω να αγαπώ και να αγαπιέμαι! Θέλω να συναναστρέφομαι και να μην φοβάμαι! Θέλω την ελευθερία μου και την αξιοπρέπεια μου πίσω.. Θέλω τη ζωή μου.

Μέσηγυναίκα, 36 ετών

Αφορμή για το παρακάτω άρθρο στάθηκε πρόσφατη φρικαλέα εμπειρία μου με αιφνίδια διάγνωση θετικού μοριακού τεστ από το Εργαστήριο Μοριακής Βιολογίας του οποίου πλήρωσα 60€, με παραπομπή από γνωστό Ιδιωτικό Νοσοκομείο, στο οποίο για να μπορώ να εξυπηρετηθώ πληρώνω ιδιωτική ασφάλεια 100€ το μήνα, όταν έπρεπε να συνοδεύσω τον πατέρα μου σε ανοικτή επέμβαση κοίλης.

Τελικά φύγαμε από το νοσοκομείο εγώ με κορονοϊό και ο πατέρας μου χωρίς να εγχειριστεί. Αναβλήθηκε το χειρουργείο. Ενημέρωσα όλο το στενό μου περιβάλλον. Ακόμη και σήμερα έτρεμα ότι έχω μολύνει την ίδια μου τη μητέρα που για ένα χρόνο δεν αγκάλιαζα για να είναι ασφαλής. Ευτυχώς ο πατέρας μου έχει εμβολιαστεί και δεν διέτρεχε τον ίδιο κίνδυνο. Βέβαια είχε διακόψει την αγωγή φαρμάκων που ακολουθούσε για να μπει στο χειρουργείο και τελικά δεν έγινε με ότι κινδύνους αυτό ενέχει. Ο Οργανισμός που εργάζομαι έκλεισε για 10 μέρες.

Οι εργαζόμενοι υποβλήθηκαν σε ψυχολογία τρόμου και εξετάσεις. Δεν θα σχολιάσω την δική μου φρίκη που κάθε βράδυ νόμιζα ότι πεθαίνω από ταχυκαρδία ενώ ήμουν απολύτως υγιής χωρίς κανένα σύμπτωμα. Στενό μου πρόσωπο αναγκάστηκε να μπει σε καραντίνα μετακομίζοντας σε ξενοδοχείο χωρίς να έχει την οικονομική άνεση σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς. Η πολιτική προστασία με ενημέρωσε ότι ακόμη και αν βγει αρνητικό τεστ μέχρι τη λήξη της καραντίνας που μου έθεσαν για 15 μέρες εγώ θα πρέπει να παραμείνω σε καραντίνα!

Συνολικά περίπου 20 άτομα τρίτων επαφών μπήκαν σε καραντίνα και υπέστησαν ψυχολογική πίεση και οικονομική επιβάρυνση για να μάθουμε σήμερα ότι το αποτέλεσμα του τεστ ήταν μάλλον ψευδώς θετικό*. Θα προλάβω κάποιους από εσάς που θα σκεφθούν ότι είναι ανθρώπινο το λάθος και θα πω ότι όταν δεχθείτε εσείς οι ίδιοι αυτήν την ψυχολογική βία και τρόμο στο περιβάλλον σας και αισθανθείτε το κοινωνικό bullying, την ευθύνη και τις τύψεις- ενοχές που επέρχονται μετά από την διάγνωση, αν και πραγματικά το απεύχομαι, θα καταλάβετε ότι ανθρώπινα λάθη που κοστίζουν την ψυχολογική διαταραχή 40 ανθρώπων και την υγεία των γονέων σας δεν συγχωρούνται ελαφρά τη καρδία. Και αναρωτιέμαι αν το μοριακό τεστ επιτρέπει τέτοια λάθη τότε γιατί τα διαχωρίζουμε από τα «φθηνά» rapid tests;

Αναρωτιέμαι αν ο πατέρας μου εγχειριζόταν για κάτι πιο σοβαρό και δεν έκανε την επέμβαση του στην ώρα του ποιος θα συγχωρούσε αυτό το λάθος; Και από ποιον;

* Μετά από 4 μέρες χωρίς συμπτώματα και εφόσον όλο το περιβάλλον μου βρέθηκε με μοριακά τεστ αρνητικό αποφάσισα να επανεξετάσω το αποτελέσματα του τεστ και να το ξανακάνω στο εργαστήριο Βριλησσίων που με απόλυτη ευαισθησία και διακριτικότητα με υποδέχθηκαν και με φρόντισαν παρότι γνώριζαν ότι είμαι θετική και τους συγχαίρω για την ψυχραιμία και ανθρωπιά που επέδειξαν.

Τα αποτελέσματα των 2 τεστ που έκανα ( Rapid & Pcr ) βγήκαν αρνητικά και τα 2. Φυσικά θα ακολουθήσει τεστ αντισωμάτων προκειμένου να καταλάβω τι μου συνέβη και γιατί.