Αλήθεια, εσύ πόσο έχεις αλλάξει από τότε που θυμάσαι τον εαυτό σου;

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, η εικόνα μου δεν έχει αλλάξει πολύ. Θα έλεγε κανείς, πως από τα πρώτα χρόνια της ζωής μου ήμουν εκείνο το ξανθό, χαριτωμένο, γελαστό κορίτσι, με τα μακριά μαλλιά, που δεν είχε πολλές εναλλαγές στους «κανόνες» στυλ που συνήθιζε να επιλέγει. Αυτός ίσως, είναι και ένας από τους λόγους που ερχόμενη στο σήμερα και συγκρίνοντας φωτογραφίες του «τότε» και του «τώρα» οι διαφορές, δεν είναι ευδιάκριτες.

Και αναρωτιέμαι, τι μπορεί να σημαίνει αυτό για εμένα; Ότι οι αλλαγές με αγχώνουν και κατ’ επέκταση, πως είμαι μία κοπέλα που δεν θέλει να πειραματίζεται, να «τσαλακώνει» την εικόνα της και να προκαλεί τις αντιδράσεις των γύρω της με τις «ακραίες» αλλαγές στην εμφάνισή της ή μήπως, ότι είμαι τόσο σίγουρη για το «ποια είμαι» εδώ και περίπου 28 χρόνια, που οι νέες τάσεις και ο «κόσμος» της μόδας στο «κομμάτι» της εξωτερικής εμφάνισης, με αφήνουν παντελώς αδιάφορη;

Πίστεψέ με, σε αυτές τις ερωτήσεις δεν υπάρχει «άσπρο» και «μαύρο», αφού ακόμη και εάν οι μεγάλες αλλαγές δεν είναι το φόρτε σου -όσο και εάν βαθιά μέσα σου θα ήθελες να τολμήσεις το mini bob κούρεμα, το shaggy haircut ή το pixie look- ακόμη και τα bangs είναι το δικό σου extreme makeover. Το ερώτημα, λοιπόν, δεν είναι πόσο έντονες είναι οι αλλαγές που συνηθίζουμε να κάνουμε στην εξωτερική μας εμφάνιση, αλλά ποιος λόγος μας ωθεί τελικά, να θέλουμε να αλλάζουμε την εικόνα μας;

Ο εσωτερικός μας «κόσμος» επηρεάζει την εμφάνισή μας;

Αυτό το «κεφάλαιο» θα μπορούσε να ονομάζεται «εμφάνιση και συναισθηματικός κόσμος» ή αλλιώς «δείξε μου πώς είσαι, να σου πω πώς νιώθεις». Πράγματι, λοιπόν, δεν είναι λίγες οι έρευνες που έχουν δείξει σημαντική συσχέτιση μεταξύ των στρεσογόνων περιόδων στη ζωή μας και των αλλαγών στην εξωτερική μας εμφάνιση.

Είτε πρόκειται για ένα νέο κούρεμα και ένα τατουάζ, είτε για ένα piercing στο σώμα ή το πρόσωπο, ένα είναι το σίγουρο: Αυτά τα μοτίβα δραστικών αλλαγών -ειδικότερα αν μοιάζουν εξαιρετικά αντίθετα με τον χαρακτήρα του ατόμου- συχνά συνδέονται με μία δύσκολη ή περίπλοκη συναισθηματική κατάσταση την οποία βιώνει.

Και για να επιστρέψω πάλι σε εμένα, θα σου πω το εξής: Όσο περισσότερο ανατρέχω στα περασμένα χρόνια, τόσο πιο πολύ συνειδητοποιώ πως οι μόνες αλλαγές που έχω κάνει στην εμφάνισή μου -που παρεμπιπτόντως ήταν η επιλογή ενός μακρύ καρέ κουρέματος και το «άνοιγμα» της απόχρωσης των μαλλιών μου κατά έναν, άντε το πολύ δύο τόνους- ήταν κατά τη διάρκεια μίας απαιτητικής περιόδου της ζωής μου.

Βοηθούν οι «ακραίες» αλλαγές στην εμφάνιση;

Προτού όμως, συνεχίσω με την αναζήτηση των παραγόντων που επηρεάζουν την εξωτερική μας εμφάνιση, αισθάνομαι πιο έντονη από ποτέ την ανάγκη να απευθύνω στον εαυτό μου ένα καίριο ερώτημα: Τελικά, όσες αλλαγές έχω κάνει στην εμφάνισή μου, μου έδωσαν μία φευγαλέα αίσθηση εξουσίας, που με βοήθησε έστω παρωδικά ή μήπως «έκρυψαν κάτω από το χαλί» όλα όσα δεν μπορούσα να αλλάξω, με αποτέλεσμα να εμφανιστούν και πάλι με την πρώτη ευκαιρία; Σίγουρα ένας ειδικός θα είχε μία πιο εμπεριστατωμένη απάντηση όμως, υποθέτω πως αυτό εξαρτάται από το πόσο περίπλοκη ή δύσκολη είναι η καθημερινότητά, ανά συγκεκριμένες φάσεις και περιόδους.

Για παράδειγμα, εάν βρίσκομαι σε ένα τοξικό εργασιακό περιβάλλον και αποφασίσω να «υιοθετήσω» την τάση των XXL μαλλιών ως αντίδραση -μια τάση που παρεμπιπτόντως είδαμε στο catwalk του οίκου Versace και σε μοντέλα όπως η Emily Ratajkowski, η Gigi Hadid, αλλά και η Camila Cabello- ίσως απλώς καταφέρω να αποπροσανατολίσω το πώς νιώθω κάνοντας μία grande αλλαγή στη ζωή μου. Εάν από την άλλη όμως, αισθάνομαι ότι το τελευταίο διάστημα έχω παραμελήσει τον εαυτό μου και χρειάζομαι ένα boost για να αγαπήσω και πάλι την εικόνα μου, τότε ίσως ένα νέο κούρεμα μπορεί να είναι ό,τι ακριβώς χρειάζομαι.

Θα θυμάσαι άλλωστε, τη Britney Spears να ξυρίζει το κεφάλι της όταν πάλευε με μια ψυχική ασθένεια και ένα διαζύγιο, πίσω στο μακρινό 2007. Ασχέτως εάν αυτό ήταν αρκετό για να μπορέσει να βρει και πάλι τα πατήματά της, το ξύρισμα του κεφαλιού της, ήταν μάλλον ένας τρόπος απελευθέρωσής της από τα άσχημα συναισθήματα που την κατέκλυζαν.

Δεν ξέρω, λοιπόν, αν ένα κούρεμα, μπορεί να μας αλλάξει τη ζωή -αν και υποθέτω πως όχι- μήπως όμως μία αλλαγή στην εμφάνισή μας, μπορεί να επαναπροσδιορίσει τη σχέση μας με τον εαυτό μας; Διότι εκείνο που έχει σημασία στο τέλος της ημέρας, δεν είναι το μήκος ή το χρώμα των μαλλιών μας, τα τατουάζ ή τα σκουλαρίκια στο σώμα μας, αλλά το να μπορούμε να αισθανόμαστε καλά, ακριβώς όπως είμαστε. Και στη δική μου περίπτωση, εκείνο το ξανθό, χαριτωμένο, γελαστό κορίτσι, με τα μακριά μαλλιά... είναι ακριβώς όλα όσα θέλω να είμαι.