4 βιβλία που απέδειξαν ότι κανείς δεν μπορεί να τα βάλει με τον έρωτα

Δε θα μιλήσουμε για πριγκίπισσες σήμερα. Θα τις αφήσουμε να κάθονται στα κάστρα τους και να αγναντεύουν από ψηλά τον ορίζοντα για πρίγκιπες. Καιρός να μιλήσουμε για έρωτες κι αγάπες. Εκείνες τις καθαρές, τις πραγματικές. Αυτές που έρχονται μία φορά στη ζωή σου και φέρνουν τα πάνω κάτω. Που την ανακατώνουν τόσο που τίποτα δεν είναι πια ίδιο μετά το άγγιγμά τους. Που η έντασή τους παραμένει χείμαρρος ακόμα κι όταν το πρώτο κύμα του αρχικού ενθουσιασμού φαντάζει μακρινή ανάμνηση. Που δεν μπορείς να τους γυρίσεις την πλάτη. Που σε κάνουν έρμαιο στα χέρια τους και δε βρίσκεις ίχνος λογικής μακριά τους.

Αν μας ρωτάς, μην ψάξεις γι’ αυτήν. Τέτοιες αγάπες τις αφήνεις να σε παρασύρουν. Απλά και χωρίς ιδιαίτερη σκέψη. Όπως ακριβώς χάνεσαι στη λογοτεχνία. Εκεί που με κάποιο μυστηριώδη τρόπο ξεμπερδεύεται το κουβάρι του παραλογισμού κι όλα όσα ονειρευόσουν ότι θα μπορούσαν να σε περιτριγυρίζουν ξαφνικά είναι κλεισμένα στα χέρια σου.

Η αγάπη ανθίζει στο χαρτί. Κάπου ανάμεσα στις λέξεις εκείνου του βιβλίου που κρατάς. Στις σελίδες που γεμίζουν τη σιωπή του δωματίου με το μουσικό τους θρόισμα και που κάνουν τους μεγάλους έρωτες μία άλλη πραγματικότητα. Ένα παράλληλο σύμπαν. Τόσο κοντά σε σένα. Τόσο κοντά στην αλήθεια.

Ποια καλύτερη ευκαιρία, λοιπόν, από τη γιορτή των ερωτευμένων για να θυμηθούμε τις ιστορίες που έχουμε διαβάσει και που μας έκαναν να συγκινηθούμε και να ταξιδέψουμε στη σκέψη τους;

«Σ’ αγαπάω. Είμαι αυτός που είμαι χάρησ’ εσένα. Είσαι κάθε λόγος, κάθε ελπίδα και κάθε όνειρο που είχα ποτέ και,ανεξάρτητα με το τι θα γίνει με εμάς στο μέλλον, κάθε μέρα που είμαστε μαζίείναι η καλύτερη της ζωής μου. Θα είμαι για πάντα δικός σου» - Το Ημερολόγιο, Nicholas Sparks (1996)

Εκείνος είναι ένα φτωχό αγόρι από μία επαρχιακή πόλη της Αμερικής. Εκείνη ένα γοητευτικό κορίτσι μίας πλούσιας οικογένειας που απολαμβάνει τις καλοκαιρινές του διακοπές. Μαζί είναι η ιστορία αγάπης που μας έκανε να πιστέψουμε στο meant to be και σ’ έναν έρωτα που δεν καταλαβαίνει από αποστάσεις και χρόνια και που κάνει τις δυσκολίες να χάνουν τον λόγο ύπαρξής τους.

Το σύντομο αλλά γεμάτο πάθος καλοκαίρι του 1932 ήταν το μόνο που χρειάστηκαν ο Noah και η Allie για να αφήσουν το στίγμα τους ο ένας στον άλλο. Ποτέ δεν ήταν γι’ αυτούς ένα καπρίτσιο. 14 χρόνια χωρισμού δεν έκαναν τίποτα άλλο από το να βάλουν τον έρωτά τους σε νάρκη και να τον ξυπνήσουν πιο δυνατό από ποτέ. Η Allie αποφασίζει να τρέξει να τον βρει όταν διαβάζει το άρθρο για την αναστήλωση του σπιτιού που έκανε ολομόναχος κι οι δυο μέρες που περνούν μαζί είναι αρκετές για να θυμηθεί όλο το μέγεθος των συναισθημάτων που την κατέλαβαν τότε που ήταν ακόμη πιτσιρίκα.

Μία ιστορία που άρχισε με τις πιο κλισέ προδιαγραφές και κατέληξε να γίνει μία από τις πιο δυνατές και συγκινητικές αγάπες που πέρασαν ποτέ από την ιστορία της λογοτεχνίας και του κινηματογράφου (2004).

«Όταν ερωτεύεσαι, είναι μία προσωρινήτρέλα. Εκρήγνυται σαν σεισμός και μετά υποχωρεί. Κι όταν υποχωρεί, πρέπει ναπάρεις μία απόφαση. Πρέπει να αποφασίσεις αν οι ρίζες σας πρόκειται ναμπλεχτούν τόσο μεταξύ τους που θα γίνει ασύλληπτο το να χωρίσετε ποτέ. Γιατίαυτό είναι η αγάπη» - ΤοΜαντολίνο του Λοχαγού Κορέλι, Louis de Bernières (1994)

Στην Ελλάδα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, μία ανορθόδοξη, έως κι απαγορευμένη αγάπη γεννιέται. Η Πελαγία, μία γοητευτική Ελληνίδα από την Κεφαλονιά κι ο Ιταλός Καπετάνιος Antonio Corelli, που έχει έρθει με την εισβολή των στρατευμάτων, ερωτεύονται. Δυνατά. Παράφορα. Ανάμεσα σε δύο στρατόπεδα εχθρών και στη φρίκη του πολέμου. Με έναν αρραβωνιαστικό στα όπλα, μακριά από το σπίτι κι έναν στρατιώτη που προτιμά να αφήνει τις ριπές στην άκρη, να παίζει το μαντολίνο του και να διεκδικεί το κορίτσι που του έκλεψε την καρδιά.

Ο Louis de Bernières φαίνεται να αψηφά τα σύνορα και να κάνει κάθε κοινωνικό τετριμμένο πταίσμα μπροστά στη δύνη ενός μεγάλου έρωτα.

«Το να βρεις κάποιον που να αγαπάς καινα σε αγαπάει είναι ένα υπέροχο συναίσθημα. Αλλά το να βρεις μία πραγματικήαδελφή-ψυχή είναι ένα ακόμα καλύτερο συναίσθημα. Μία αδελφή-ψυχή που σεκαταλαβαίνει όπως κανείς άλλος θα είναι εκεί για πάντα ο,τι κι αν γίνει» - P.S. I Love You, Cecelia Ahern (2003)

Η Holly κι ο Gerry είναι φαινομενικά ένα παντρεμένο ζευγάρι, όπως όλα τ’ άλλα. Μόλις τους γνωρίζεις καλύτερα, όμως, καταλαβαίνεις πως η αγάπη τους διαφέρει από τις συνηθισμένες. Ξέρεις ότι δεν πρόκειται να τελειώσει. Ούτε ο θάνατος μπορεί να μπει ανάμεσά τους και για τον Gerry αυτό επιφύλασσε η μοίρα. Η Holly βλέπει τον κόσμο να γκρεμίζεται γύρω της. Ώσπου ανακαλύπτει ότι, λίγο πριν εκείνος πεθάνει, της είχε ετοιμάσει φακέλους με μηνύματα που τελείωναν με τη φράση «P.S. I Love You». Μηνύματα για να της δώσουν δύναμη να ξεπεράσει τον χαμό του, να σταθεί ξανά στα πόδια της και τελικά να συνεχίσει τη ζωή της και που αποτελούν την ύψιστη απόδειξη αλτρουισμού του πιο αγνού συναισθήματος μεταξύ δύο ανθρώπων: της αγάπης.

Αν ένα βιβλίο μάς έδειξε ότι η πραγματική αγάπη δεν πεθαίνει ποτέ, τότε η Ιρλανδή συγγραφέας Cecelia Ahern, αποτελεί την αιτία που αυτό βρέθηκε στη ζωή και στη βιβλιοθήκη μας.

«Αποχώρησε προσπαθώντας να μην τηνκοιτάξει πολύ, λες και ήταν ο ήλιος, αλλά την είδε, όπως τον ήλιο, ακόμα καιχωρίς να κοιτάξει» - Anna Karenina, Leo Tolstoy (1878)

Μέσα στην καταπίεση των προτύπων της υψηλής κοινωνίας, η εσωτερική φυλακή της Anna Karenina γκρεμίζεται όταν γνωρίζει τον νεαρό κόμη Vronsky. Τα συναισθήματα που της προκαλεί έχουν τέτοια δύναμη που την κάνουν να βάζει σε δεύτερη μοίρα το καθήκον απέναντι στον άντρα της, μέχρι και την αγάπη στο ίδιο της το παιδί. Πλέον, δεν είναι μόνο η θέληση που την παρακινεί, αλλά η ανάγκη να το ζήσει με κάθε κόστος. Και το κόστος είναι μεγάλο. Θυσιάζει τα πάντα για τον έρωτά της με τον Vronsky: Την υπόληψή της, την οικογένειά της, το πρώτο της παιδί με τον Karenin και, τελικά, τη ζωή της.

Το συγγραφικό μεγαλείο του Tolstoy μάς έδειξε με έναν ιδιαίτερο, πολύ πιο σκοτεινό τρόπο πόσο μακριά μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος για να υπερασπιστεί την αγάπη. Ακόμα κι όταν αυτή τον οδηγεί στην αυτοκαταστροφή.