Τα παραμύθια του Ευγένιου Τριβιζά

Ένας σύγχρονος Άντερσεν. Ο άνθρωπος αυτός με τις τόσες σπουδές και την ακαδημαϊκή καριέρα, έχει βουτήξει σε μια δεξαμενή παιδικότητας μέσα του και φτιάχνει κόσμους που η πραγματικότητα φτάνει σαν διάθλαση έντονου φωτός. Έμμετρος, διασκεδαστικός, αστείος, με κείμενο γνώσης που δεν γίνεται διδακτισμός, έχει έναν κώδικα επικοινωνίας με τα παιδιά που συχνά οι μεγάλοι θαυμάζουμε πως τον έχει μορφώσει έτσι και τι χάρισμα είναι αυτό.

Οι κόρες μου τον λατρεύουν. Εγώ τον ξέρω απ' έξω γιατί διαβάζουμε τα παραμύθια του κάθε βράδυ. Και τα 'χουμε όλα. Ο Ρούνι Ρούνι το κακό γουρούνι, η Καιτούλα η κοκέτα η κοτούλα, η Πουπού η αλεπού, ο Αναστάσης και η ουρά της στάσης, Ποτέ μη γαργαλάς έναν γορίλλα, η Άννα που έφαγε μια μπανάνα, ποιος έκανε πιπί μες στον Μισισιπή; Οι παππούδες και οι γιαγιάδες που όταν εξαφανίζονται πάνε σε μαγικές παιδικές χάρες. Ο κύριος Ζαχαρίας και η κυρία Γλυκερία που ζουν σε ένα σπίτι από χαλβά, με σκεπή από φύλλα μπακλαβά. Το γαϊδουράκι που ολοένα γκάριζε, ιχοχοχο. Η φρικτή μάγισσα Φρικαλέα που μισούσε τα κάλαντα. Πόσοι ήρωες, ποσά βιβλία, πόσο υπέροχος κόσμος είναι αυτός του Τριβιζά και των παιδιών αλλά και των εξαιρετικών του εικονογράφων!

Χαρίστε βιβλία του στους μικρούς αναγνώστες για τα Χριστούγεννα. Δε θα είστε η κακιά θεια που δεν τους παίρνει παιχνίδια, γιατί ο Τριβιζάς είναι διασκέδαση. Προσωπικά κάπου άκουσα πως ετοιμάζουν οι εκδόσεις Μεταίχμιο ένα καινούργιο του βιβλίο. Απλά ανυπομονώ. Γκρουπι σε ροκ σταρ πια, εγώ...