«Ένα κεράκι για το ρινοκεράκι» και «Ο Ιπτάμενος δίσκος»

Σας έγραφα πρόσφατα πόσο αδυναμία έχουν οι κόρες μου -και εγώ!- στον λόγο και στην φαντασία του Ευγένιου Τριβιζά και πως περίμενα να δω τις νέα του βιβλία από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο». Ήδη κρατάω στα χεριά μου τις δυο προηγούμενες τους εκδόσεις του, τα «Ένα κεράκι για το ρινοκεράκι» και «Ο Ιπτάμενος δίσκος», τα οποία γνωρίζουμε κιόλας απ' έξω.

Στο «Ένα κεράκι για το ρινοκέρακι», ένα πρωί, ο Ροδόλφος, ο ρινοκερούλης, όπως ξυπνάει βλέπει στο τραπέζι του σαλονιού μια πελώρια, λαχταριστή τούρτα και στη μέση της τούρτας ένα κόκκινο κεράκι να τρεμοσβήνει. Πίστευε πως είναι για τα γενέθλια του και αρχίζει να σβήνει το κεράκι το όποιο είναι ζόρικο και δεν σβήνεται με τίποτα. Αφού φυσώντας δε τα καταφέρνει, πεισμώνει και χρησιμοποιεί ευφάνταστους, ξεκαρδιστικούς τρόπους για να σβήσει τη φλόγα.

Στο «Ο Ιπτάμενος δίσκος», τώρα, η κυρία Κατίνα λείπει από την κουζίνα της και μια φρυγανιά, μια καυτή πιπέρια, ένας κύβος ζάχαρης ένας δακρυσμένος γιαρμάς, μια πατάτα που τα δάκρυα της έτρεχαν βρύση αποφασίζουν να δραπετεύσουν απ την κουζίνα με έναν δίσκο σερβιρίσματος που γίνεται –τι άλλο;- ιπτάμενος δίσκος και να ταξιδέψουν στο διάστημα!

Πόσο λυτρωτική είναι αυτή η οργιώδης φαντασία, η αθωότητα, το παράδοξο που είναι πιθανό, η διασκέδαση, η πολυχρωμία αυτού του μεγάλου παραμυθά μας, του Ευγένιου Τριβιζα!