Μια βόλτα στο Μουσείο

...Κοιτώντας στο παρελθόν κατανοείς το τώρα και το αιώνιο, την ανθρωπιά και το θείο, την ματαιότητα και την σπουδαιότητα. Τίποτα οι λέξεις, συμφωνώ. Ας το αισθανθούμε, τότε. Μια μέρα με χειμωνιάτικη λιακάδα. Με Χατζιδάκι στα αφτιά. Με τα χαμένα χρώματα, τις μυρωδιές του ελληνικού καφέ και των μπαχαριών από τα μαγαζιά στα στενά, ή το βρεγμένο βασιλικό και νοτισμένο χώμα, με τον ήλιο στο δέρμα. Το νέο μας Μουσείο της Ακρόπολης. Η συγγένεια μας. Η ζωή μας. Η περηφάνια μας. Η υψηλή, η μοναδική μας αισθητική, καταδίκη μας, γιατί την μεταλάβαμε με το πρωτόγαλα μας. Ας κοινωνήσουμε άλλη μια φορά τη μοναδικότητα μας, τώρα που το έχουμε ανάγκη! Ας αφεθούμε στην ομορφιά που κερδίζει τον ίδιο τον χρόνο...