Ναι, στα Χριστουγεννιάτικα παζάρια

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, στις δουλειές, τα δίναμε όλα! Δε θυμάμαι τον εαυτό μου, μέχρι τις 23 να μη δουλεύει ξενυχτώντας. Θα κλείναμε μαζεμένα τεύχη στα περιοδικά, θα ολοκλήρωνα συνεντεύξεις, θα ετοιμάζαμε εξώφυλλα. Στην τηλεόραση θα είχαμε εκπομπή και στις 24, που θα την μαγνητοσκοπούσαμε λίγο νωρίτερα, αλλά θα ήθελε θέματα, βίντεο, συνεντεύξεις, μοντάζ, σπικάζ και πάει λέγοντας. Είναι η πρώτη μου φορά, ως ενήλικη, που δεν έχω τι να κάνω! Πήγαινα πάντα στα παζάρια, που διοργάνωναν τα σχολεία των παιδιών και των ανιψιών μου, η σε άλλα με κοινωφελή σκοπό που ετοίμαζαν αγαπημένα πρόσωπα, όπως αυτό της Δέσποινας Βανδή, πέρυσι, στην Κηφισιά, αλλά δεν συμμετείχα ποτέ, προσωπικά.

Και πως άλλωστε; Να φτιάχνω πανατόνε, δεν ξέρω, μετά βίας τηγανίζω πατάτες! Να πλέκω για να κάνω γαντάκια, μου φαίνεται τόσο δύσκολο σαν να διασπώ ένα άτομο, στα εργαστήρια του Κανάβεραλ, με προσωπικό αντιδραστήρα. Να φτιάχνω χειροτεχνήματα, όπως κεράκια, βαζάκια, πιατελίτσες εορταστικές, θα μπορούσα ίσως, αν και δεν το χω κάνει ποτέ και φοβάμαι μήπως αντί για Χριστουγεννιάτικα μου βγούνε τα αντικείμενα για να εορταστεί το Χάνουκα των Εβραίων.

Αποφάσισα όμως, να έχω συμμετοχή, αύριο, στο παζάρι του 7ο Δημοτικού της Κηφισιάς, όπου έχοντας χρόνο, είπα να ασχοληθώ τελικά ζωγραφίζοντας παιδικά καδράκια. Θα μπορούσα από όλο αυτό να γράψω κωμωδία σε τρεις πράξεις. Τι να κολλάνε τα χαρτιά, τι να λερώνω όλα μου τα ρούχα, τι να κυκλοφορώ με γκλίτερ κολλημένο στη βλεφαρίδα. Τέλος πάντων δε στέγνωσαν ακόμα, τα καδράκια, αλλά πρέπει να τα πάω μέχρι το μεσημέρι για τον πάγκο. Τι να κάνω; Να τα στεγνώσω με το σεσουάρ; Κι αν δεν πουληθούν, πόσο θα πληγωθεί η καλλιτεχνική μου ευαίσθητη ψυχούλα, ειδικά τώρα που έχω αρχίσει να θεωρώ συνάδελφο μου τον Πικάσο; Και που όλη αυτή την αγωνία την ευχαριστιέμαι, σα κανονικός άνθρωπος και μάνα που δεν προλάβαινα να είμαι, η εργαζομένη;
Για το μόνο που μετανιώνω είναι που αντί για ζωγραφική έπρεπε να κάνω κάτι με γράψιμο! Τι; Ξέρω γω; Να τους δίνω από μια φωτοτυπημένη, αδημοσίευτη συνέντευξη; Να τους λέω στα αφτί από ένα ποίημα; Δεν ξέρω. Του χρόνου όμως, θα είμαι πιο οργανωμένη. Ως και κασκόλ έχω στόχο να μάθω να πλέκω...