Λούνα Παρκ, Βενετσιάνικο Καρναβάλι και χαρούμενα παιδιά...

Μάσκες, χαρτοπόλεμοι, παιχνίδια, το παγοδρόμιο, το τρενάκι που σε ταξιδεύει στην Βενετία του καρναβαλιού, ο μεγάλος μύλος να βλέπεις την Αθήνα, όμορφη τόσο μακρινή και από ψηλά, το μεγάλο τρένο, ο Αλέξανδρος να παίζει με την βαρύτητα πέφτοντας από ένα κόκκινο, φαγωμένο μήλο, πάρτι, χοροί και παραστάσεις με ήρωες της Κομέντια Ντελ Άρτε και φυσικά φάτσες βαμμένες – ρόλοι αποκριάτικοι. Αηδονάκια. Μαρούσι. Παγωμένο Σάββατο. Τα παιδικά μαγουλάκια κατακόκκινα από την έξαψη, ιδρωμένα απ'το τρεχαλητό, τις τραμπάλες, τα φουσκωτά, τις αναρριχήσεις, τα δίκτυα.

Η μέρα αφιερωμένη στα παιδιά του Χατζηκυριάκειου, που πιο πολύ από ποτέ έχουν ανάγκη από αγκαλιές και στοργή και στήριξη. Ο Άγγελος Στελίου –αγαπημένος- επί της υποδοχής και της γενικής φροντίδας. Ο Αντώνης Λουδάρος να απορεί πως δεν κουράζονται τα παιδιά με τόσο τρέξιμο (πως δεν παθαίνουμε ορθοστατική πίεση οι γονείς, δεν απορούσε!) και να μετανιώνει που δεν έφερε τα τέσσερα ανίψια του. Η Ματθίλδη Μαγγίρα με την υπέροχη κόρη της ντυμένη αλά Scream. Η Ελένη Τόρου, με τα τρίδυμα της στο σπίτι της γιατί έκανε κρύο και είναι μωρά. Δεν πειράζει, παίξαμε συγκρουόμενα οι μεγάλοι! Φωτάκια. Μουσικές. Και εκείνα τα χαμόγελα! Τίποτα απ'τα χαμογελά αυτά της ικανοποίησης, της ευτυχίας, της παιδικής χαράς. Σκόρπιο το γκρίζο. Θρίαμβος της πολυχρωμίας! Ζωή σαν Λούνα παρκ! Σκέφτεστε τίποτα καλύτερο;