Το Spider-Man: Across the Spider-Verse είναι όλα όσα θέλουμε και όλα όσα δεν ξέραμε ότι θέλουμε

Το "Spider-Man: Across the Spider-Verse" βγήκε στους κινηματογράφους και η ενώ περιμέναμε να είναι καλό, η αλήθεια είναι ότι δεν περιμέναμε να είναι τόσο καλό.

Guardians of the Galaxy Vol. 3: Το πιο ταιριαστό τέλος για την πιο αγαπητή ομάδα της Marvel

Ο Spider-Man επέστρεψε με την πιο λαχταριστή προσθήκη που δεν θέλαμε να τελειώσει

Σε μια νέα συναρπαστική συνέχεια του έπους Spider-Verse, ο Miles Morale επιστρέφει στη δράση, έτοιμος να κατακτήσει το Μπρούκλιν. Αλλά αυτήν τη φορά, περιπλέκεται σε μια περιπέτεια που τον εκτοξεύει σε όλο το multiverse, όπου θα βρει όχι μόνο την Gwen Stacy, αλλά και μια νέα, δυναμική και σίγουρα ποικιλόμορφη ομάδα αραχνανθρώπων.

Το "Spider-Man: Into the Spider-Verse" έθεσε πολύ ψηλά τον πήχη το 2018, που σημαίνει ότι το sequel του είχε μια πολύ δύσκολη αποστολή. Όχι μόνο να φτάσει τα υψηλά στάνταρ που έθεσε το πρώτο, αλλά και να ξεχωρίσει, αν μπορεί, ακόμα και να πάει ένα βήμα παραπέρα αυτό το κουκλίστικο και υπέρλαμπρο Αραχνοσύμπαν. Και το έκανε.

Το σύμπαν που υφαίνει, κρατάει τόσο μαεστρικά τις ισορροπίες, που ας πούμε την αλήθεια, δεν το περιμένεις σε μια animation ταινία ενός υπερήρωα της Marvel. Μια ιστορία ενηλικίωσης και παράλληλα μια ιστορία για την ταυτότητα, με ρυθμό που απαιτεί τρομερή ισορροπία αν έχεις πολλά να πεις. Το Across the Spider-Verse έχει πολλά να πει και τα λέει, φέρνοντας πραγματική εξέλιξη στους χαρακτήρες, όχι μόνο στον Miles Morales, αλλά και στην Gwen Stacy, στους νέους villains και στους γονείς αυτών των παιδιών.

Ο Spidey σε αυτήν την προσθήκη μεγαλώνει και οι γονείς του πρέπει να το αποδεχτούν. Όπως και ο ίδιος. Παρά την κόμικ αισθητική -που και εδώ εξακολουθεί να είναι επικά πανέμορφη- η ταινία έχει μια τόσο αναζωογονητική ωριμότητα που δεν μπορείς παρά να απολαύσεις, μια ωριμότητα που φαίνεται όχι μόνο στο σχέδιο ή τις μοναδικές εκφράσεις, αλλά και στο voicecasting, στους διαλόγους, στα πλάνα, στα κάδρα και στα χρώματα.