Τρεις σκληρές αλήθειες για τη ζωή που μας δίδαξε η νέα ταινία The Hunger Games

Στους κινηματογράφους βρίσκεται από την Πέμπτη 16 Νοεμβρίου η νέα ταινία The Hunger Games: The Ballad of Songbirds and Snakes, η οποία βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο της Suzanne Collins.

Μπορεί οι κριτικές για το prequel της σειράς ταινιών που κυκλοφόρησαν το 2012, 2013, 2014 και 2015 να μην ήταν αποθεωτικές και η υπόθεση να έχει κάποια κενά, αφού δεν καταφέρνει να αποτυπώσει το βάθος της προσωπικότητας των χαρακτήρων του Καρολιανού Snow (Tom Blyth) και της Lucy Gray (Rachel Zegler), ωστόσο καταφέρνει να κεντρίσει το ενδιαφέρον μας, αφού μας έδωσε «στο πιάτο» κάποιες σκληρές αλήθειες της ζωής.

Κακός δε γεννιέσαι, γίνεσαι

Η Lucy Gray είναι πεπεισμένη πως οι άνθρωποι δεν είναι κακοί από τη φύση τους, αλλά γίνονται στην πορεία της ζωής. Ο Snow φαίνεται να είναι η απόδειξη της θεωρίας της, αφού σταδιακά χάνει την ενσυναίσθηση και τις ευαισθησίες του. Το πρώτο πλήγμα είναι η δολοφονία ενός από τους Φόρους στην αρένα. Το δεύτερο, το γεγονός ότι πρόδωσε την εμπιστοσύνη του κολλητού του κατά τη διάρκεια της θητείας τους στην Περιοχή 12, οδηγώντας τον στον θάνατο. Αυτή η έμμεση δολοφονία που διέπραξε ήταν αυτό που άρχισε να δημιουργεί τον μετέπειτα εαυτό του, εκείνον τον αδίστακτο τύπο, που έγινε ο εγκέφαλος των εξελιγμένων αγώνων πείνας.

Ο Snow ήταν ένας άνθρωπος με ευαισθησίες που αναγκάστηκε να σκοτώσει την πρώτη φορά για να σώσει τη ζωή του. Αυτή η φορά, όμως, ήταν αρκετή για να τον οδηγήσει σε ένα μονοπάτι που δεν έχει γυρισμό.

Στη ζωή είναι δύσκολο να εμπιστευτείς κάποιον

Η έλλειψη εμπιστοσύνης είναι ένα σημαντικό μέρος αυτής της ταινίας. Η Lucy Gray μπορεί να παραμένει από την αρχή μέχρι το τέλος μία ανεξερεύνητη προσωπικότητα, ωστόσο καταφέρνει να μας πείσει ότι είναι μία γυναίκα που δεν εμπιστεύεται τους ανθρώπους εύκολα.

Παρά την καχυποψία της, σταδιακά, ο Snow κερδίζει την εμπιστοσύνη της, αφού φροντίζει να της φέρει φαγητό πριν από τους αγώνες και να μπει μαζί της σε έναν ζωολογικό κήπο με τους υπόλοιπους Φόρους, μία ημέρα πριν ξεκινήσει η μάχη στην αρένα.

Και μπορεί αυτά να τα έκανε για να κερδίσει τους Αγώνες ο ίδιος ως Μέντορας, ωστόσο, η Lucy Gray, άρχισε να τον εμπιστεύεται, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να προτιμήσει να σώσει τη ζωή του, όταν εκείνος κινδύνευσε, από το να δραπετεύσει και να γλυτώσει την είσοδό της στους αγώνες.

Το γεγονός ότι του έσωσε τη ζωή, ήταν ο λόγος που ο Snow ήθελε να τη βοηθήσει πραγματικά να κερδίσει και για αυτόν τον λόγο της έδωσε για όπλο ένα ποντικοφάρμακο, το οποίο εκείνη χρησιμοποίησε κατά τη διάρκεια της μάχης στην αρένα, σκοτώνοντας με αυτόν τον τρόπο δύο Φόρους.

Η εμπιστοσύνη ανάμεσα σε Gray και Snow χτίστηκε δύσκολα αλλά διαλύθηκε σε μερικά δευτερόλεπτα, αποδεικνύοντάς μας ότι μία κουβέντα αρκεί για να σε κλονίσει. Οι δυο τους δεν έφυγαν ποτέ μαζί, όπως σχεδίαζαν γιατί εκείνη δεν μπορούσε να εμπιστευτεί έναν άνθρωπο που είχε κάνει τρεις φόνους και εκείνος δεν μπορούσε να είναι σίγουρος ότι ένα κορίτσι γεμάτο μυστήριο δεν θα τον πρόδιδε.

Και κάπως έτσι αυτός βρίσκεται με το όπλο στο χέρι να την ψάχνει κι εκείνη εξαφανίζεται.

Κάποιοι άνθρωποι όταν έχουν έναν στόχο θολώνουν

Είναι υπέροχο να πετυχαίνεις τους στόχους σου. Να παλεύεις για κάτι και να καταφέρνεις να το κάνεις μέρος της ζωής σου. Ωστόσο, κάποιες φορές οι άνθρωποι οδηγούνται ακόμα και σε αθέμιτα μέσα για να πετύχουν αυτό που θέλουν.

Αυτό ακριβώς έγινε στην περίπτωση του Snow. Ήταν ο μέντορας της Lucy και ήθελε να κερδίσει με οποιοδήποτε κόστος τους αγώνες. Έτσι, δεν δίστασε να κλέψει αλλά και να σκοτώσει για να πετύχει τον στόχο του.

Ήθελε να είναι πάντα ο νικητής και δεν δίστασε να προδώσει τον κολλητό του για να καταφέρει να ευνοηθεί από την Capitol.

Όλα για τη νίκη; Κι ας μένει η ψυχή άδεια Snow;

Πώς οι κριτικοί «άδειασαν» το πολυαναμενόμενο «The Hunger Games: The Ballad of Songbirds and Snakes»